Παρουσίαση του φωτογραφικού λευκώματος «Ποιμενικά» του Δημήτρη Βαβλιάρα (ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ)

«Οι βοσκοί είναι στα κοπάδια τους κάθε μέρα, όλο το χρόνο. Μέσα σε παγωνιές, καύσωνες, βροχή, χιόνι. Δεν έχουν αργίες, ούτε γιορτές, ούτε δικαιούνται να αρρωστήσουν».

Με τον Δημήτρη Βαβλιάρα έχουμε συναντηθεί αρκετές φορές τόσο σε live του σε μαγαζιά της πόλης, αλλά και στις πολύπαθες Σκουριές, στο φεστιβάλ του Πόζαρ και πιο πρόσφατα στα εγκαίνια της έκθεσής του «Ιστορίες των νερών» στο Ινστιτούτο Γκαίτε, που διοργανώθηκε σε συνεργασία με το Σωματείο εργαζομένων ΕΥΑΘ, στα πλαίσια των δράσεων του Απρίλη που μας πέρασε, κατά της έμμεσης ιδιωτικοποίησης του νερού.

Εκεί σε μια όμορφη κουβέντα που παρουσιάσαμε και στο TheOpinion, κάναμε λόγο μεταξύ άλλων για τον νέο του φωτογραφικό λεύκωμα με τίτλο «Ποιμενικά» από τις εκδόσεις Μαλλιάρης Παιδεία.

Έφτασε η ώρα το λεύκωμα αυτό να παρουσιαστεί και στη Θεσσαλονίκη. Έτσι παρέα το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης μαζί με εξαιρετικούς ομιλητές, τον Γιώργο Παπαθανασίου, τον Παύλο Σαπαλίδη και τον Άκη Σακισλόγλου, στο πατάρι του φιλόξενου Σάρωθρον γνωρίσαμε καλύτερα το φωτογραφικό οδοιπορικό του Δημήτρη.  Παρόντες μεταξύ άλλων ήταν ο εκδότης κ. Μαλλιάρης, η Βούλα Σαββίδη και καλοί φίλοι, με τους οποίους μαζί παρακολουθήσαμε μια συζήτηση που άξονά της δεν μπορούσε παρά να έχει τόσο τις ποιότητες του ίδιου του καλλιτέχνη αλλά και του έργου του, μουσικού και φωτογραφικού.

Ως μουσικός, όπως επεσήμανε ο Άκης Σακισλόγλου, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 παίζοντας στο «Έντεχνο», σημείο αναφοράς των δικών μας φοιτητικών χρόνων, ο Δημήτρης είχε προλάβει να αγαπηθεί πριν καν ηχογραφήσει τις πρώτες του δουλειές. Αργότερα στα ραδιόφωνα της πόλης, η πρώτη του δισκογραφική απόπειρα ήταν ανάμεσα σε εκείνα που αναζητούσε ο κόσμος.

Η τέχνη της φωτογραφίας, όπως συχνά λέει ο Δημήτρης προέκυψε από την περιπλάνησή του στις διαδρομές του τόπου του  και η ματιά του τον οδήγησε σε ένα πλούσιο βιογραφικό διεθνών διακρίσεων. Επίσημος πλέον συνεργάτης της Fujifilm, συνεχίζει να αποτυπώνει τον τόπο του και όπως αναφέρει και ο ίδιος στον πρόλογο του λευκώματος, τα «Ποιμενικά» είναι μια προσωπική φωτογραφική προσέγγιση για τους ανθρώπους που έχουν ακόμη ελεύθερα τα ζώα τους, με φόντο το φυσικό περιβάλλον που όλο αλλάζει καθώς τρέχουν οι εποχές.

«Το λεύκωμα αυτό είναι ένας φόρος τιμής στους βοσκούς. Στους ανθρώπους αυτούς που από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα εξασκούν αυτό το επάγγελμα, το οποίο χρειάζεται αφοσίωση και παρά τις δυσκολίες, οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα ζώα το αγαπούν. Οι βοσκοί είναι στα κοπάδια τους κάθε μέρα, όλο το χρόνο. Μέσα σε παγωνιές, καύσωνες, βροχή, χιόνι. Δεν έχουν αργίες, ούτε γιορτές, ούτε δικαιούνται να αρρωστήσουν. Η εικόνα του βοσκού είναι συνδεδεμένη άρρηκτα με την ελληνική ύπαιθρο. Μια εικόνα που χάνεται σιγά σιγά καθώς επικρατούν πλέον οι μεγάλες μονάδες με τα σταβλισμένα ζώα για χάρη της ποσότητας. Οι άνθρωποι που βόσκουν τα κοπάδια τους ελεύθερα εξαφανίζονται, διότι δεν μπορούν να αντέξουν τον ανταγωνισμό των μεγάλων μονάδων. Η ποσότητα και εδώ όπως σε πολλά άλλα πράγματα μπαίνει πάνω από την ποιότητα».

Όσο για τις φωτογραφίες, αναφέρει ότι δεν έχουν χαρακτήρα καθαρού ντοκουμέντου, παρά κυριαρχεί και η ματιά του γύρω από το θέμα και η δική του αλήθεια, που προσπαθεί να ανακαλύψει μέσα από τα κλικ. Η φωτογραφία έτσι κι αλλιώς όταν δεν έχει τον χαρακτήρα του ρεπορτάζ, σύμφωνα με τον ίδιο, και έχει πιο καλλιτεχνικές αναφορές, συχνά περιγράφει και την αλήθεια του φωτογράφου όπως αυτός τη βιώνει. «Το καλλιτεχνικό κομμάτι της φωτογραφίας αφορά πιο βαθιά πράγματα, τα οποία όμως αφήνονται στην κρίση του θεατή και δεν συνοδεύονται από λεζάντες ή περιγραφές» επισημαίνει.

Πρόκειται για έναν φωτογραφικό θησαυρό, που αξίζει να τον αναζητήσει κανείς και είναι με βεβαιότητα ένα χρήσιμο  υλικό για τους μελετητές του μέλλοντος καθώς είναι αναπόφευκτο, σταδιακά οι εικόνες αυτές να περάσουν στην ιστορία.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ