Οι ελληνικές ταινίες του 2022 (video)

Η κινηματογραφική χρονιά που ολοκληρώνεται είχε δύο ταινίες που πήγαν πολύ καλά σε εισιτήρια στις θερινές αίθουσες. Τα «Μαγνητικά Πεδία» που έφτασαν να είναι η πρόταση της Ελλάδας για το OSCAR Διεθνούς και η «Αγέλη Προβάτων» του Δημήτρη Κανελλόπουλου.

Μαζί τους η «Αγία Έμυ», το «Broadway», το «Dodo» του Πάνου Κούτρα, το «Σελήνη, 66 ερωτήσεις», Η «Πόλη κι η Πόλη» των Σύλλα Τζουμέρκα-Χρήστου Πασσαλή.

Στην αναφορά μας συμπεριλαμβάνονται μονάχα προβολές που φιλοξενήθηκαν στις αίθουσες και τη διανομή, εξαιρούνται επομένως όσες είδαμε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και θα βγουν από 1/1/2023 στην μεγάλη οθόνη.

Μαγνητικά Πεδία

Η Έλενα ψάχνει διαφυγή από τα αδιέξοδά της. Την πρώτη τη βρίσκει στο τραγούδι, τη δεύτερη με μία απόδραση από το άστυ προς άγνωστο προορισμό. Ο δρόμος της θα τη φέρει στο ferry boat για την Κεφαλονιά κι εκεί τυχαία θα συναντήσει τον Αντώνη που κάνει την αντίστοιχη διαδρομή για να εκπληρώσει ένα ιερό οικογενειακό χρέος. Στην πρώτη επαφή … αμηχανία. Οι δύο πρωταγωνιστές χαμένοι στην μοναξιά τους περιπλανιούνται κι αναζητούν την πολυπόθητη έλξη.

Βroadway

Καταφύγιο και Φυλακή. Aναζητώντας την ταυτότητα σε έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται. Το «Βroadway» παραμένει κυρίαρχο μέχρι το λυτρωτικό φινάλε. Ο καθένας θα τραβήξει τον δρόμο του και πιθανώς να πάρει αυτό που του αξίζει. Τίποτα όμως δεν πρόκειται να χαριστεί σε κανέναν. Είναι μεγάλη υπόθεση να διεκδικήσεις και να πετύχεις. Σου δίνει φτερά. Ακόμα κι αν ένας μεγάλος έρωτας έμεινε ανεκπλήρωτος, ως τελευταία εικόνα κρατάμε το χαμόγελο για την κατάληξη και η ελπίδα για μία συνάντηση στο μέλλον.

Dodo

Πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και απευθείας στις αίθουσες. Ο Πάνος Χ. Κούτρας στην πέμπτη του σκηνοθετική προσπάθεια δημιουργεί ένα έργο ωριμότητας που αγγίζει τις πιο ευαίσθητες πτυχές της ελληνικής κοινωνίας. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός, ότι η ταινία επιλέχθηκε και προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών. Μία διαδρομή σε έναν κόσμο που κυρίαρχο ρόλο έχουν η λεπτή ειρωνεία και το επιτηδευμένο χιούμορ. Το ενδημικό πουλί δίνει μία μεταφυσική χροιά στην αφήγηση και φτιάχνει την απαιτούμενη γέφυρα για ένα οικολογικό σχόλιο.

Αγέλη Προβάτων

Βραβείο Κοινού στη Θεσσαλονίκη και Ίρις β΄ανδρικού ρόλου για τον Άρη Σερβετάλη. Η μικρή κλειστή κοινωνία δεν έχει χρόνο να επουλώσει τις πληγές της. «Δε θέλω να πω περασμένα ξεχασμένα». Ρίχνουν άδεια, προσπαθώντας να πιάσουν γεμάτα. Πληγωμένα αρσενικά που τους πνίγει το άδικο. Η διαταραγμένη ψυχοσύνθεσή τους αντικατοπτρίζεται στον φακό. Απόρροια της εποχής μετά από μία δεκαετή πολυεπιπέδη κρίση. Φοβούνται, αλλά τολμούν.

Η Πόλη κι η Πόλη

Η μνήμη, η λήθη, το αίσθημα της συλλογικής ευθύνης. Η στάση της πόλης απέναντι στην Εβραϊκή κοινότητα κι η δική τους διαδρομή στην πόλη μας. Το πλάνο θολώνει και καθαρίζει ξανά αρκετές φορές. Η φωτογραφία του Σίμου Σακερτζή (Winona, Σμύρνη μου Αγαπημένη) απογειώνει την αίσθηση της θέασης. Διαρκείς εναλλαγές στο χώρο και τον χρόνο που προκαλούν συναισθήματα. Το ασπρόμαυρο εναλλάσσεται συνεχώς με το έγχρωμο φόντο.

O Xειροπαλαιστής

H ιστορία του αδελφού του σκηνοθέτη, Πάνου Γούση. Από τη Δράμα στη Θεσσαλονίκης κι από το μικρό στο μεγάλο μήκος. Το παιχνίδι με τον καθρέφτη δείχνει έναν άνθρωπο ευάλωτο και ανασφαλή παρά την επιβλητική του εξωτερική εμφάνιση. Το μικρόβιο του πρωταθλητισμού πολλές φορές οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που βιώνουν κατάθλιψη και κρίσεις πανικού. Τη συνέχεια της πορείας κρίνει το «μέταλλο» και η αίσθηση του «ανήκειν».

Ραντεβού τη νέα χρονιά με πρώτο ραντεβού αυτό με το «Πίσω από τις Θυμωνιές» της Ασημίνας Προέδρου.