Τι έκανε 22.000 άτομα να παρακολουθούν ένα περιστατικό συστηματικής κακοποίησης σε live streaming

Σάρκα και οστά πήρε η ταινία «Hostel», με το περιστατικό κακοποίησης των δύο νεαρών παιδιών με νοητική υστέρηση, στο Κερατσίνι, με την «τηλεθέαση» να ξεπερνά τους 22.000 θεατές!

Στις 11 Νοεμβρίου είδε τα φώτα της δημοσιότητας η σοκαριστική περίπτωση συστηματικής κακοποίησης παιδιών τα οποία λέγεται πως είναι ΑμεΑ, με φερόμενο ως δράστη έναν 42χρονο άντρα, από το Κερατσίνι.

Ο άντρας αυτός σε ζωντανή μετάδοση στην πλατφόρμα του YouTube, έβαζε τα δυο παιδιά να αλληλοκακοποιούνται και πολλές φορές να προβαίνουν σε σεξουαλικές πράξεις μεταξύ τους. Εκμεταλλευόμενος τα ζωώδη ένστικτα των 22.000 συνδρομητών έβγαζε χρήματα στις «πλάτες» αυτών των παιδιών, καθώς οι χρήστες πλήρωναν μέχρι και 150 ευρώ, ώστε να δουν σκοτεινές τους επιθυμίες να εκπληρώνονται.

«Αυτή η τραγική υπόθεση στο Κερατσίνι που πλέον βρίσκεται στα χέρια της ελληνικής δικαιοσύνης έχει πολλές πτυχές που πρέπει να ερευνηθούν. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να είναι υποδειγματική η τιμωρία αυτού του ανθρώπου που η συμπεριφορά του δεν ήταν καθόλου ανθρώπινη. Πρέπει όμως  να ερευνηθεί και η συμπεριφορά και η στάση όλων αυτών που παρακολουθούσαν την απαράδεκτη, την εγκληματική, την τραγική συμπεριφορά και άσκηση βίας στα δυο νεαρά άτομα, που όπως λέγεται έχουν νοητική αναπηρία. Η τιμωρία πρέπει να είναι σκληρή και γι’ αυτόν που τα διέπραττε και για αυτούς που πληρώνανε για να τα βλέπουν. Πρέπει επιτέλους να ληφθούν μέτρα από την ελληνική πολιτεία,μέτρα σκληρά και αυστηρά για το τι ακριβώς μπορεί να γίνεται στο διαδίκτυο. Εδώ έχουμε μια κατάφορη παραβίαση όλων των ανθρωπίνων αξιών και δικαιωμάτων και είναι απούσα η πολιτεία στο επίπεδο του δήμου, στο επίπεδο των κοινωνικών υπηρεσιών που θα έπρεπε να γνωρίζουν, στο επίπεδο της οικογένειας», σχολίασε ο Ιωάννης Βαρδακαστάνης, πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ), μιλώντας στο TheOpinion.gr.

Οι 22.000 θεατές

Συνολικά 22.000 άνθρωποι ήταν θεατές αυτού του αποτρόπαιου σκηνικού.

22.000 άνθρωποι με διαφορετικές προσωπικότητες αλλά με κοινό τους χαρακτηριστικό, την αδρεναλίνη του παράνομου και τη μαζοποίηση, σύμφωνα με τον ψυχολόγο, ψυχοθεραπευτή, πραγματογνώμονα msc Ιατροδικαστικής, Πάνο Πλουμίδη.

«Η υψηλή αδρεναλίνη και η αίσθηση ότι ξαφνικά η ζωή τους αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία βλέποντας κάτι το οποίο είναι κρυφό, είναι ηδονοβλεπτικό, είναι ποινικά κολάσιμο και άρα σημαίνει ότι κάνουνε κάτι κακό, προκαλεί την μαζοποίηση. Όταν αυτοί οι χρήστες δουν ότι είναι συνδεμένοι στην πλατφόρμα 22.000 άτομα, αυτομάτως αποκτούν την έννοια της κοινότητας, η οποία κάνει τον άνθρωπο να ανήκει κάπου. Αυτή η ανάγκη του να ανήκω κάπου -όσο διαταραγμένο κι αν είναι αυτό- και ταυτόχρονα να κρύβομαι από τον νόμο και τις συνέπειές του και άρα να μπορώ να ανακαλύψω και να διεγείρω το κακό παιδί μέσα μου, είναι το κοινό χαρακτηριστικό που μπορούμε, κατά πάσα πιθανότητα, να βρούμε και στους 22.000», τονίζει ο Πάνος Πλουμίδης μιλώντας στο TheOpinion.gr.

«Μέσα στους 22.000, βέβαια, θα βρούμε και ανθρώπους που είχαν περισσότερη ανοχή σε σχέση με τους άλλους, θα βρούμε ανθρώπους που το απολάμβαναν περισσότερο από τους άλλους, ανθρώπους που θα σκέφτονταν να αποχωρήσουν, ενώ μπήκαν από περιέργεια (γιατί και η περιέργεια είναι κάτι πολύ διεγερτικό για τον άνθρωπο), αλλά και ανθρώπους που θα ήθελαν να το κάνουν εξίσου», συνεχίζει ο ίδιος.

Η περιέργεια, η ηδονή από το απαγορευμένο, τη βία, τη σεξουαλική παρενόχληση, αλλά και η αίσθηση της ιδρυματοποίησης και του ανήκειν κάπου είναι παράγοντες που παρακινούν αυτούς τους ανθρώπους να γίνονται θεατές σε κάτι σκοτεινό, σε κάτι απάνθρωπο και μάλιστα να πληρώνουν γι’ αυτό.

«Αυτοί οι άνθρωποι πιθανότατα να μην έχουν άλλη ευκαιρία να εκφράσουν αυτή τη διαταραγμένη πλευρά της φύσης τους, οπότε δίνοντάς τους τη δυνατότητα με ένα σχετικά χαμηλό κόστος, να σκεφτούν την ηδονή που προκύπτει για έναν τέτοιο άνθρωπο, μπορούν να εκφράσουν και μάλιστα μαζικά, τη διαταραχή τους», λέει ο κ. Πλουμίδης.

Κανείς δεν κατήγγειλε!

Αξιοσημείωτο είναι δε, ότι ανάμεσα σε 22.000 ανθρώπους δεν βρέθηκε κανείς να καταγγείλει αυτό το «θέαμα» στις αρχές και να σώσει αυτά τα δύο παιδιά από τον άντρα, που κατάφερε να τους πείσει ότι είναι καλός και τους βοηθάει, αλλά στην πραγματικότητα, φέρεται να είχε τον ρόλο του βασανιστή.

«Αν το δούμε ως κοινωνικό φαινόμενο θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερος αυτός ο αριθμός. Η βία και η ενόχληση του ενός απ’ τον άλλον και ο σαδιστικός τρόπος απόλαυσης δεν είναι κάτι τόσο σπάνιο. Οποιοδήποτε μαζικό φαινόμενο και η κάθε μαζοποίηση, ακόμη και τον πιο αδύναμο κρίκο τον ενισχύει και τον ενσωματώνει. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα μπορούσε να αισθάνεται πολύ εσωστρεφής, ότι δεν ανήκει πουθενά και βρήκε μια τέτοια πλατφόρμα που μέσα από αυτόν τον άρρωστο και διαστρεβλωμένο τρόπο μπορούσε να ανήκει και να έχει μια θέση. Αυτό πιθανότατα μπορούσε να υπερκαλύψει την ενοχή και να τον κάνει, να θέλει να συμμετάσχει και να του μειώσει ή  να του εξαλείψει οποιοδήποτε θέμα θα είχε με τον εαυτό του και με την ενοχή σε σχέση με την έννοια της κακοποίησης σαν εικόνα», αναφέρει ο κ. Πλουμίδης.