GAGAN FESTIVAL: Ένα ολοκαίνουριο φεστιβάλ στην Νικήτη (ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ)

Πριν λίγες μέρες παρακολουθήσαμε ένα πολύ γεμάτο διήμερο μουσικής στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής, στα πλαίσια του νέου Gagan Festival, που εκκινήθηκε από τον νεοσύστατο πολιτιστικό σύλλογο Μέθεξις στο χωριό της Νικήτης.

Μια τολμηρή κίνηση, καθώς είναι γνωστά τα οικονομικά πλαίσια για οτιδήποτε θέτει ψηλά τον πήχη της αισθητικής. Σε ένα ειδυλλιακό μέρος στο λιμάνι, αμέσως μετά το ηλιοβασίλεμα, παρακολουθήσαμε δύο βράδια γεμάτα μουσική, κάτι που είναι ανάγκη να συμβαίνει πέρα από το κέντρο των μουσικών πραγμάτων και από τα χρόνια καθιερωμένα μουσικά φεστιβάλ που ήδη έχουν πάρει το δρόμο τους. Εξάλλου στην Χαλκιδική, πέρα από τα Μουδανιά, το Σάνη και τη Σίβηρη, που όλα βρίσκονται στο πρώτο πόδι, δεν έχει υπάρξει τελευταία κάποιο μεγάλο μουσικό φεστιβάλ εκτός των τοπικών δρώμενων, με εξαίρεση φυσικά το κόσμημα του ποδιού, το Φεστιβάλ του Παρθενώνα που όμως είναι κινηματογραφικό.

Μιλώντας με την Μαρία Ξανθοπούλου για το κίνητρο να δημιουργηθεί ο σύλλογος μας είπε: «Τα τελευταία χρόνια κάποιοι νέοι άνθρωποι με καταγωγή από τη Νικήτη, αλλά και πολλοί που η καταγωγή τους δεν είναι από δω, έχουμε έρθει κι έχουμε εγκατασταθεί πλέον μόνιμα εδώ. Τα καλοκαίρια είναι εύκολα μιας και υπάρχει ζωή και δραστηριότητα, όμως οι χειμώνες, ειδικά τα χρόνια του κορωνοϊού, ήταν δύσκολοι και μοναχικοί… Τα νέα παιδιά που ήρθαν για λόγους επαγγελματικής αποκατάστασης, καθώς και κάποιες μαμάδες μικρών παιδιών άρχισαν να νιώθουν την ανάγκη για νέες δραστηριότητες στο χωριό, για μια επαφή με τον πολιτισμό… Έτσι ένα βράδυ όπου έτυχε να βρεθούμε σε κοινή παρέα εγώ και ο Νίκος Καραδήμος, ο πρόεδρος πλέον του συλλόγου, συζητήσαμε τον έντονο προβληματισμό για αυτή την μέχρι τότε αδράνεια. Κάπως έτσι έπεσε η ιδέα του συλλόγου. Ήρθαμε σε επαφή με την τότε πρόεδρο του συλλόγου του Σίθωνα. Συζητήσαμε τι θέλαμε να κάνουμε μαζί της και μας προέτρεψε κι εκείνη, μιας και είχαμε στην παρέα και δικηγόρο που θα ασχολούνταν με τη γραφειοκρατία, να δημιουργήσουμε κάτι νέο από την αρχή χωρίς τους περιορισμούς που έχει το καταστατικό του Σίθωνα όπως την εντοπιότητα και το ηλικιακό όριο των 45 ετών».

Έτσι από μια βαθύτερη εσωτερική ανάγκη δημιουργήθηκε ο σύλλογος Μέθεξις, που μετρά λίγους μήνες από τη σύστασή του κι έχει ως τώρα πραγματοποιήσει θεατρικό και μουσικό εργαστήρι, θεματικό πάρτι στην παραλία Καστρί και ένα γεμάτο συναυλιακό διήμερο με αγαπημένους καλλιτέχνες που συνδέονται με τον τόπο.

«Η ιδέα έπεσε καιρό πριν πιάσει για τα καλά το καλοκαίρι. Στη Νικήτη είχε πολύ καιρό να συμβεί κάτι τέτοιο, οπότε είπαμε να το δοκιμάσουμε! Ίσως, λόγω απειρίας να έγιναν κάποιες λάθος επιλογές, όμως σε γενικές γραμμές νιώθουμε μια ηθική ικανοποίηση για το ότι φέραμε εις πέρας κάτι τόσο μεγάλο! Η πρώτη μας προσπάθεια είχε έντονα συναισθηματικό χαρακτήρα μιας και θελήσαμε να δώσουμε βήμα σε παλιούς και νέους καλλιτέχνες κυρίως με καταγωγή από Νικήτη, αλλά και που έχουν ζήσει και αγαπήσει τον τόπο αυτό».

Έτσι λοιπόν, η πρώτη μέρα του φεστιβάλ, άνοιξε με την Ναταλία Λαμπαδάκη η οποία κατάγεται από την Ορμύλια και παρέα με τους εξαιρετικούς μουσικούς Λάμπρο Παπανικολάου στο κοντραμπάσο, Άρτεμις Βαβάτσικα στο ακορντεόν και Σταύρο Ρουμελιώτη στην ηλεκτρική κιθάρα μας οδήγησαν σε υπέροχα μουσικά μονοπάτια μέσα από τη δική τους διαφορετική χροιά.

Ακολούθησαν οι αγαπημένοι μας ΣυνΩδηπόροι, με την Δέσποινα Σκέντου, τον Αντώνη Κουμανδράκη, τον Γιώργο Κοκκινάκη και τον ξεχωριστό Γιώργο Λίζο ο οποίος βρίσκεται πολλά χρόνια στη Νικήτη και μετά λόγου γνώσεως οφείλω να επισημάνω, πως στάθηκε δίπλα στα παιδιά από την πρώτη στιγμή στηρίζοντάς τους με την εμπειρία του και εμψυχώντάς τους στην πρωτοβουλία αυτή.

Με το δικό τους ηχόχρωμα σε ποικιλία ροκ μελωδιών, με την απαραίτητη μουσική μνεία στον αγαπημένο Νίκου Παπάζογλου έδωσαν στο τέλος την σκυτάλη στην Μελίνα Κανά, η οποία κι εκείνη συνδέεται με τον τόπο. Όπως είπε και η ίδια έλκει καταγωγή από την Νικήτη, από τον πατέρα της και οι αναμνήσεις των παιδικών καλοκαιριών, είναι κάτι που διατηρεί με τρυφερότητα.

Μαζί με τον Αλέξανδρο Δάικο τραγούδησαν κομμάτια γνωστά, σήκωσαν τον κόσμο μπροστά στη σκηνή και έκλεισαν υπέροχα την πρώτη μέρα που επιβεβαίωσε την άρτια οργάνωση.

Στο χώρο λειτουργούσε μπαρ όπου μπορούσε κάποιος να βρει φαγητό και ποτό. Οι υπεύθυνοι μερίμνησαν να υπάρχουν και πρώτες βοήθειες,  οι οποίες μάλιστα χρειάστηκε να βοηθήσουν άμεσα έναν συνάνθρωπό μας. Την δεύτερη μέρα απολαύσαμε τον Δημήτρη Λάππα σε μοναδικές εκτελέσεις, με ανθρώπους να έχουν έρθει για να δουν αποκλειστικά εκείνον.  Μαζί με τον Μάριο Μακρή και Χρήστο Τάσιο, το σχήμα Trio LaPiNo και συντροφιά τους την Άννα Ζήση, η οποία είναι Νικητιανή, ακούσαμε σε ένα σύντομο μεν, χορταστικό δε, αγαπημένα κομμάτια με την σαρωτική και μοναδική μουσική άποψη του Λάππα.

Στη συνέχεια είδαμε τον Δημήτρη Μυστακίδη, ο οποίος παράλληλα με τις συναυλίες με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, κάνει δικά του live με το δικό του σχήμα και διαφορετικές συνεργασίες. Μαζί του η Νεκταρήλια Τσομπάνογλου και το πλήρες μουσικό του σχήμα, Μιχάλης Ατσάλης, Γιώργος Μακρής, Πέτρος Λαμπρίδης, Πρόδρομος Μυστακίδης. Πάντα αγαπάμε να ακούμε τις ιστορίες μέσα και πίσω από τα τραγούδια του Δημήτρη. Ιστορίες για την μουσική παράδοση, ιστορίες για ανθρώπους που πέρασαν μέσα από τη φωτιά, ιστορίες με κοινωνικό προβληματισμό που καταγράφουν και διδάσκουν.

Την συναυλία της δεύτερης μέρας, έκλεισε ο Θάνος Σαρίγελος + the Qualia. Ένα νέο παιδί με καταγωγή από Νικήτη και Άγιο Νικόλαο.

Είναι αναπόφευκτο σε κάθε προσπάθεια, πόσο μάλλον σε κάθε πρώτη προσπάθεια, να γίνεται ένας απολογισμός. Σε αυτή την περίπτωση αρκούν τα λόγια της Μαρίας και του Νίκου που πήραν στις πλάτες τους τη διοργάνωση, πως νιώθουν την ηθική ικανοποίηση που διεκπεραιώθηκε με επιτυχία κάτι τόσο μεγάλο. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι στεγνά μετρήσιμος ο τρόπος με τον οποίο εκφράζουν οι νέοι άνθρωποι την όρεξη να παράγουν πολιτισμό και να εκφράσουν την αγάπη τους σε έναν τόπο που άλλοτε τους αγκαλιάζει και άλλοτε όχι. Με την ευχή να ζήσουμε πολλά ακόμη και πιο πλούσια τοπικά φεστιβάλ βλέποντας τη συνεργασία φορέων και συλλόγων, σας παραθέτουμε φωτογραφικό υλικό από το διήμερο.