Φεστιβάλ Πόζαρ: Για δεύτερη μέρα sold out (ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ)

Με Ματούλα Ζαμάνη και Γιάννη Χαρούλη.

24 Ιουλίου 2022, 13:39 UPD: 24 Ιουλίου 2022, 18:10

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο

Υπέροχα κύλησε και η δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ με τον κόσμο να παραμένει σταθερά αμείωτος και ακούραστος ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Μία από τις όμορφες ελευθερίες των φεστιβάλ, εκτός από το ότι δίνεται η δυνατότητα για την ταυτόχρονη παρουσία διαφορετικών δημιουργών, είναι ότι δεν υπάρχουν αυστηροί χρονικοί περιορισμοί στην ώρα. Έτσι κάπως πιο ελεύθεροι και αφημένοι μπορούμε να εκφραστούμε μουσικά και κοινωνικά, μουσικοί και ακροατές σε ένα βραδινό σεργιάνι που προδίδει ότι το ρολόι της καθημερινότητας ανάλγητο κυλά πάνω από υποχρεώσεις και δουλειές, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην κούραση και την ρουτίνα.

Το φετινό πρόγραμμα έχει μια όμορφη αλληλουχία. Η δεύτερη μέρα ήταν μια όμορφη εξέλιξη της πρώτης, με τη Ματούλα Ζαμάνη και τον Γιάννη Χαρούλη να συγγενεύουν στενά με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου που εμφανίστηκε την πρώτη μέρα. Παιδιά με την δική τους όμορφη ξεχωριστή διαδρομή κουβαλούν «θανασικά» κύτταρα στα κομμάτια τους και μαζί με το ταλέντο τους, διανθίζεται σε κάθε συναυλία το αντάμωμα και το πανηγύρι.

Πρώτη εμφανίστηκε η γεμάτη ζωντάνια Ματούλα. Ματούλα σκέτο, όπως σκέτο Θανάσης. Η αμεσότητα και η ενέργειά της στη σκηνή, η αυθεντικότητα της ιδιοσυγκρασίας της ξεχειλίζει καλλιεργώντας ένα περιβάλλον φοβερής αλληλεπίδρασης. Εκτός από τα υπέροχα δικά της τραγούδια, η ερμηνεία της στις επανεκτελέσεις είναι υπέροχη. Καταφέρνει να κάνει δικά της όλα τα τραγούδια που ερμηνεύει. Έτσι τα μικρά κι ανήλιαγα στενά με τους βαρείς καημούς στη φτωχογειτονιά που ερμήνευσε ο Μπιθικώτσης, το 2022 θαρρείς και ερμηνεύονται αποκλειστικά από εκείνη. Και πολλά άλλα όπως η «Βάλια Κάλντα» ή ο «Ξένος για σένανε κι εχθρός» του Λευτέρη Παπαδόπουλου που υπάρχει σταθερά στο πρόγραμμά της. Ακούσαμε Εισβολέα, ακούσαμε παραδοσιακά νησιώτικα, χορέψαμε ικαριώτικο και όλα αυτά σε όμορφη αλληλουχία.

Μετά από ένα όμορφο δίωρο στις δώδεκα περίπου εμφανίστηκε ο Γιάννης Χαρούλης. Πολλά νέα τραγούδια, με τη φετινή ενορχήστρωση που βασίζεται στην ηλεκτρική κιθάρα του Θανάση Dzingovic, να αντικαθιστά εξίσου όμορφα τη δυναμική των πνευστών με την οποία πορευόταν τα προηγούμενα χρόνια, παρουσιάζοντας μια ολότελα διαφορετική εκδοχή. Πάντα υπέροχο το σημείο εκείνο του προγράμματος όπου ο Γιάννης πιάνει το λαούτο, φτιάχνει το παρεάκι του και τραγουδά με τους μεγάλους επίσημους αγαπημένους. Ήταν όλοι παρόντες όπως είναι κάθε φορά. Είναι κλεισμένο το ραντεβού. Ήρθε λοιπόν ο Νικόλας Άσιμος, ο Νίκος Ξυλούρης, ο Νικόλας Παπάζογλου. Παρόν σαν να μην έφυγε ποτέ και ο Μάνος Ελευθερίου με τα λογοκριμένα «Μαλαματένια Λόγια» του. Ο δίσκος «Μαγγανείες» που περιέχει σχεδόν εξ ολοκλήρου συναυλιακά κομμάτια ξεδιπλώνονταν κάθε τόσο στρώνοντας το χαλί για να χορέψουν όλοι στο κλείσιμο ένα απίστευτο σχεδόν δεκαπεντάλεπτο απογειωτικό ρυθμικό πεντοζάλι έτσι που να χορτάσεις τόσο και να φύγεις πλήρης από αυτό το συναυλιακό βίωμα.

Και λέμε βίωμα γιατί περί αυτού πρόκειται. Δεν είναι μια απλή έξοδος όπου θα βάλεις τα καλά σου ρούχα και θα πας. Αντίθετα, φοράς ότι πιο άνετο έχεις, περπατάς πολύ για φτάσεις και περνάς χρόνο ανάμεσα στις αναπνοές του δάσους και το ασταμάτητο βουητό του νερού που κυλά στο ποτάμι παραδίπλα. Φέρνεις μαζί την «προίκα» σου, καρεκλάκια στρωσίδια και κουβερτάκια για τα παιδιά που είναι μικρά και που δεν αντέχουν το ξενύχτι της ώριμης ηλικίας, που όμως είναι σημαντικό να τα παίρνεις μαζί για να φυτεύεται ο σπόρος στα κριτήρια της αισθητικής τους.