Οι λαοφιλείς κυβιστήσεις, και η σούπερ παραγωγικότητα στον πολιτισμό

Ο λαοφιλής Αγγελούδης μετά το κράξιμο για τα κάγκελα

Μετά τις πονηρές διαρροές σε κύκλους… ημετέρων την Παρασκευή και υπό την πίεση της κοινής γνώμης, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης εξέδωσε αργά το πρωί ανακοίνωση, όπου ζητά την άμεση απομάκρυνση του φράχτη από τον αρχαιολογικό χώρο στην πλατεία Ναυαρίνου. Στράφηκε δηλαδή ευθέως κατά υφισταμένων της κολλητής του Λίνας.

Είναι αλήθεια ότι έπεσε πολύ κράξιμο κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Τόσο πολύ που αποκλείεται να μην το πήραν χαμπάρι οι άνθρωποι του Αγγελούδη. Ο Χρήστος Νικολαΐδης απλώς εξέφρασε το δημόσιο αίσθημα, με όσα έγραψε στο τελευταίο κείμενό του.

Ως τώρα έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ικανός να ξεφεύγει από τις κακοτοπιές ο Αγγελούδης (σχεδόν σε επίπεδο σουπιάς), με πιο χαρακτηριστική την αλλαγή στάσης στο ζήτημα της ΔΕΘ, μόλις έμαθε πού θα το πήγαινε ο Μητσοτάκης. Πάντως είναι τόση η άνεση του στις κυβιστήσεις, που αναρωτιόμαστε πόσες ακόμη θα δούμε μέχρι το 2028.

Αναρωτιόμαστε όμως και για κάτι ακόμη: υπάρχει κάποια ξεκάθαρη γραμμή πλεύσης στο Δημαρχείο, ή η δημοτική αρχή απλώς πορεύεται βλέποντας και κάνοντας;

ΥΓ: η αρμόδια για τον πολιτισμό υπουργός εξοργίζεται από τα δείπνα μπροστά στα γλυπτά του Παρθενώνα, αλλά αδιαφορεί για το πώς προβάλλονται οι αρχαιότητες μέσα στην Ελλάδα;

Στουρνάρας σε κυβίστηση

Να μείνουμε λίγο σε κυβιστήσεις.

«Πρέπει σιγά-σιγά, κάπως -αυτό έχει γίνει αλλά όχι στον βαθμό που θα θέλαμε- (πότε ρε παιδιά το θέλατε;;;), το παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας να προσαρμοστεί περισσότερο σε παραγωγή ενδιάμεσων αγαθών και επενδυτικών αγαθών. Όπως, μηχανήματα ενδιάμεσα. Δε λέω μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας. (…) Προσωπικό επιστημονικό έχουμε. Οι Έλληνες επιστήμονες (αυτοί που ακόμη την κάνουν για εξωτερικό), όπως αυτό μετράται από τις δημοσιεύσεις, τις ιδέες, παρά το brain drain (…) είναι από τα καλύτερα στον κόσμο (μαστόρια δεν έχουμε, αλλά, who cares…). Αυτό που μας λείπει (…) είναι η επιχειρηματικότητα, η οποία αυτές τις ιδέες, θα τις κάνει καινοτομίες (δηλαδή οι υπερτεράστιοι μεγαλοκαρχαρίες με τους οποίους τα ψήνετε καθημερινά δε σας φτάνουν;;;;)».

Τάδε έφη Γιάννης Στουρνάρας σε πρόσφατη συνέντευξη του(οι παρενθέσεις δικές μας φυσικά!). Είπε επιτέλους τα αυτονόητα ο μεγάλος σοφός της ελληνικής οικονομίας, με καθυστέρηση 30 ετών όμως. Κάποτε μιλούσε για υπερβολικά πολλές τράπεζες, τώρα μιλά για υπερσυγκέντρωση τους. Μιλούσε για οικονομία υπηρεσιών, τώρα ευαγγελίζεται την παραγωγή σχετικά απλών μα άμεσα χρηστικών προϊόντων, σαν τα αγροτικα μηχανήματα, τα μηχανήματα ορυχείων και εργοταξίων, τα ελαφρά όπλα, τα μικρά πλοία και ειδικά οχήματα, ή τον βιομηχανικό εξοπλισμό συσκευασίας. Κοινώς, όσα βγάζαμε παλιά και τώρα τα παίρνουμε από Κίνα και Τουρκία.

Άντε να δούμε πότε θα μιλήσει και υπέρ των μικρών επιχειρήσεων, των οποίων την εξόντωση δρομολόγησε όσο κανένας, ως διαμορφωτής της κοινής γνώμης στο ΙΟΒΕ και αργότερα ως επιφανές στέλεχος κυβερνήσεων και του κρατικού μηχανισμού.

Να δούμε πότε θα μιλήσει θετικά γι αυτές τις επιχειρήσεις που ο ίδιος και οι παπαγάλοι του αποκαλούσαν αντιπαραγωγικές και παρασιτικές κλπ κλπ κλπ. Αυτές που κάηκαν για να μας διαφεντεύουν σήμερα τα βιομηχανικά καρτέλ και οι μεγάλοι εισαγωγείς κάθε είδους. Να δούμε πότε θα μιλήσει για τους επικεφαλής αυτών των μικρών επιχειρήσεων, εκείνους που ‘χουν πια βαρεθεί να παλεύουν με το τέρας που έχουν φτιάξει το κράτος και η διαπλοκή. Σε αυτούς βρίσκεται το μέλλον, αλλά μέχρι τώρα δε ταιριάζουν ρε παιδί μου στην… οικουμενική αισθητική του Στουρνάρα και της παρέας του.

Αξιοποίηση του ΦΙΞ, με ταχύτητα φωτός

Ας επιστρέψουμε όμως στο φως του πολιτισμού.

Αυτό λοιπόν θα πει παραγωγικότητα στο Δημόσιο. Η αγορά-εξπρές των διατηρητέων του ΦΙΞ από το Υπουργείο Πολιτισμού ολοκληρώθηκε τάχιστα, όταν μεταβιβάσεις και αποζημιώσεις με αντισυμβαλλόμενο το κράτος κανονικά παίρνουν… αιώνες. Συγκεκριμένα, το Μάρτιο του ‘24 πρωτοφανερώθηκε η πρόθεση του υπουργείου (και εμφανίστηκε το γνωστό πια φωτορεαλιστικό), το σχετικό ΦΕΚ εκδόθηκε στις 25/7/2025, ενώ η μεταβίβαση στις 7/8, μέσα σε περίοδο διακοπών. Σίγουρα εντυπωσιακό.

Όπως λοιπόν ανακοινώθηκε, το αποκατεστημένο τμήμα της ιστορικής ζυθοποιίας θα γίνει ο νέος πολιτιστικός πόλος της Θεσσαλονίκης. Εκεί θα στεγαστούν η Συλλογή Κωστάκη με όλα τα έργα της ρωσικής πρωτοπορίας, και η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, που θα φύγει από το Μέγαρο Μουσικής. Στα υπό παραχώρηση δεν είναι μόνο τα υπεραιωνόβια κτίρια. Θα παραχωρηθεί και ο επίσης διατηρητέος παραγωγικός εξοπλισμός του παλιού εργοστασίου, ως τεκμήριο βιομηχανικής κληρονομιάς.

Αλήθεια, ποιά εταιρεία θα αναλάβει το δύσκολο (και άρα ακριβό) έργο της αποκατάστασης των μισογκρεμισμένων κτιρίων; Και μια ακόμη απορία: η Μονή Λαζαριστών τι θ’ απογίνει; Θα υποβιβαστεί πολιτιστικά η Σταυρούπολη πάνω που θα λειτουργήσει το πάρκο Παύλου Μελά, ως πόλος έλξης για όλη την πόλη; Ο αρμόδιος δήμαρχος και ο λαλίστατος Βαρνάβας τι λένε για όλα αυτά;

Τυχερός πάντως ο επενδυτής του ΦΙΞ. Πήρε μπροστάντζα σχεδόν 80% του ποσού που κατέβαλε για όλο το ακίνητο το 2023, ξεφορτώθηκε τα μπελαλίδικα διατηρητέα κομμάτια, και μπορεί τώρα ανενόχλητος και με αρχικό κεφάλαιο κίνησης να συνεχίσει την ανάπτυξη της ελεύθερης έκτασης! Αθάνατη μεγάλη ιδιωτική πρωτοβουλία, the greek way…

Άλλοι πρέπει να ντρέπονται για τους τζαμπατζήδες στο μετρό

Κι ας κλείσουμε με κάτι οικείο, όπου επιβάλλεται κυβίστηση!

Οργή μεγάλη από κυβερνητικά στελέχη για όσους νέους προσφέρουν το εισιτήριο τους στο μετρό Θεσσαλονίκης σε άλλους για να το χρησιμοποιήσουν δωρεάν. Μιλούν για δήθεν αντικοινωνική συμπεριφορά και για άδικη επιβάρυνση του φορέα και για άλλα τέτοια πιασάρικα. Μας λένε ότι θα πρέπει να ντρέπονται όσοι δεν πληρώνουν.

Βέβαια μιλούν χωρίς να ξέρουν τη τύφλα τους. Το μαζικό φαινόμενο της αποφυγής έκδοσης εισιτηρίου δεν αφορά μόνο τη νεολαία. Πάρα πολλοί πολίτες το βρίσκουν ηθικά σωστό λόγω της πολύχρονης καθυστέρησης, του εξωφρενικού τελικού κόστους, της μη ολοκλήρωσης του έργου, της αδιαφορίας για τις επεκτάσεις προς αεροδρόμιο και Παπαγεωργίου, και των συνεχιζόμενων προβλημάτων, με πιο καθημερινό εκείνο στις σκάλες ή των μηχανημάτων που δε δίνουν όλα τα ρέστα. Λίγη σεμνότητα των υπευθύνων δε θα έβλαπτε λοιπόν.

Η σχεδιαζόμενη κατάργηση του χρόνου διάρκειας των εισιτηρίων σημαίνει ότι όποιος το χρησιμοποιεί για να τελειώσει γρήγορα μια δουλειά και να γυρίσει αμέσως μετά θα πρέπει να πληρώνει τα διπλά. Για τα συμφέροντα του φορέα είναι λογική η σκέψη για εισιτήριο μιας διαδρομής, όμως δεν γίνεται να έχει ίδιο κόστος με το σημερινό. Εάν τελικά υλοποιηθεί το μέτρο όπως ακριβώς ακούγεται, τότε θα είναι απλώς ένα έμμεσο δωράκι στον ανάδοχο.

Γενναιόδωρο έμμεσο δωράκι…