Η Εκκλησία σε ρόλο τεχνικού συμβούλου;
Όταν η Εκκλησία αναλαμβάνει ρόλο μελετητή, συγκοινωνιολόγου και εργολάβου, οι πολιτικοί οφείλουν να εξηγήσουν αν ζητούν άποψη... ή ψήφους.
Τους βλεπουμε μπροστα μπροστα σε όλες τις εορταστικές και ενημερωτικές εκδηλώσεις δημόσιων φορέων: απλοι παπαδες, αρχιμανδρίτες και μητροπολιτες προσκαλούνται ως εξέχοντα μέλη της τοπικής κοινωνίας, συμμετεχουν με προθυμία, και πολύ καλά κάνουν. Το κράτος εκφράζει τους παντες, και -κακά τα ψέματα- η Ελλάδα είναι χριστιανική χώρα.
Δυστυχώς όμως μερικοί υπουργοί και δημαρχοι και περιφερειάρχες το παρακάνουν. Καλούν εκπροσώπους της Εκκλησίας ακόμη και σε εντελώς τεχνικές συναντήσεις, όπου αναλύονται ζητήματα άσχετα με τον ποιμαντικό ρόλο του κλήρου.
Λόγω του ειδικού ενδιαφέροντος της κυβέρνησης για τη δυτική Θεσσαλονίκη, την τιμητική του σε τετοιες συναντησεις έχει ο μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβας. Συζητιέται το θεμα της ΔΕΘ; Να’σου ο γεροντας να προμοτάρει με παθος τη μεταφορά της στη Σίνδο, με τους αιρετούς να στέκονται σούζα. Εξετάζεται η πρόοδος του Δυτικού Προαστιακού; Πάλι εκεί ο Βαρνάβας, να συναποφασίζει για στάσεις, για απαλλοτριώσεις και για εργολαβίες.
Ο Μητροπολίτης φυσικά δεν έχει καμία ευθύνη για όλα αυτά τα γραφικά. Αφού τον καλουν εννοείται ότι θα πάει. Αλλωστε είναι πρόσωπο με αποψη για την επικαιρότητα, που μάλιστα δεν χάνει ευκαιρία να την εκφράζει. Όσοι τον καλουν όμως, τι ακριβώς επιδιώκουν; Θελουν ειλικρινά τη γνώμη τους, ή τις ψήφους που αυτός επηρεάζει; Θα πέσω απ’τα σύννεφα αν ισχύει το δεύτερο!