Τρώμε μεγάλο δούλεμα…

Χρόνια τώρα στη Θεσσαλονίκη η ίδια ιστορία. Μια κυβερνητική επιχειρηματολογία, πρόθυμοι τοπικοί άρχοντες να την αποδεχτούν και απελπισμένοι πολίτες να βιώσουν τις επιπτώσεις της. 

Είναι 10:20. Είμαι ένα 15λεπτο στο τέρμα του 31 στην Ανατολική Θεσσαλονίκη και περιμένω ακόμη να έρθει το λεωφορείο στη στάση. Όχι απλά να ξεκινήσει.

Και θέλουν να πιστέψουμε ότι μια από τις λύσεις για να γλυτώσουμε το μποτιλιάρισμα λόγω Flyover θα είναι να χρησιμοποιήσουμε τα λεωφορεία. Και ότι αστυνομεύοντας τις λεωφορειολωρίδες θα πηγαίνουν ταχύτατα.

Πρώτη ερώτηση. Ποια λεωφορεία; Tα μειωμένα έως ανύπαρκτα;

Δεύτερη ερώτηση: Πόσους χωράνε αυτά τα λεωφορεία; 100 όρθιοι και 50 καθήμενοι; ;Aντε 180 σύνολο στρυμωγμένοι σαν σαρδέλες στην κονσέρβα;

Όσο γρήγορα και να πηγαίνουν με ανοιχτές τις λεωφορειολωρίδες τα οχήματα και δεν είναι αρκετά και δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τόσους πολλούς που θα κληθούν να μην πάρουν το αυτοκίνητο τους.

Και όλα αυτά για όσους είμαστε εντός του αστικού ιστού.

Υγ. 10:25 το λεωφορείο ήρθε στο τέρμα και αναχωρούμε για το κέντρο. Πρωινές ώρες σε μια από τις κεντρικές γραμμές .