Το διακύβευμα των ευρωεκλογών

Αρθρογραφεί στο TheOpinion η Χριστίνα Αλίρη, υποψήφια ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής.

Οι ευρωεκλογές που έχουμε μπροστά μας είναι μια μοναδική διπλή ευκαιρία να αλλάξουμε κάτι σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στην Ευρώπη πρέπει να αποδυναμωθούν οι συντηρητικές δυνάμεις που ευθύνονται, εδώ και δύο δεκαετίες που κυριαρχούν, για το γεγονός ότι η Ένωση πλέον δεν γοητεύει κανέναν. Για το γεγονός ότι έχει χάσει την αίγλη της, για το γεγονός ότι οι λαοί την νιώθουν μακριά τους, δυσκίνητη και αδύναμη ή αργή να αντιμετωπίσει τις νέες πλανητικές προκλήσεις. Γιατί όταν πλειοψηφούσαν σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι σοσιαλιστές είχαμε μια Ένωση πολύ πιο αποτελεσματική, αλληλέγγυα, με όραμα και πολιτικές που έφταναν σε κάθε χώρα, σε κάθε περιφέρεια, σε όλους ανεξαιρέτως.

Αυτά τα χρόνια, κυριαρχούν ζητήματα κεφαλαιώδους σημασίας που σχετίζονται με βασικές στρατηγικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Ένωση ως παγκόσμιος πόλος χάνει έδαφος έναντι της Κίνας και των Η.Π.Α. Χάνει έδαφος στη βιομηχανία, στην καινοτομία, στην ενέργεια, στην έρευνα, στον αγροδιατροφικό τομέα, στις μεγάλες υποδομές κ.ο.κ. Όλοι βλέπουμε ότι παρά το οικονομικό της μέγεθος σε ζητήματα γεωπολιτικής είναι πάρα πολύ αδύναμη. Δεν μπορεί να παρέμβει αποφασιστικά ούτε σε πολεμικά θέρετρα στη γειτονιά της. Οι περισσότεροι αντιλαμβανόμαστε τα αδιέξοδα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και αγωνιούμε για τον τρόπο με τον οποίο θα απαντήσει στην πρόκληση της επισιτιστικής ασφάλειας. Και όλες αυτές της οι αδυναμίες αποτυπώνονται εύγλωττα στις πολιτικές της διαδικασίες και στη στάση των ευρωπαίων πολιτών. Φυγόκεντρες δυνάμεις, ευρωσκεπτικισμός, αποχή από εκλογικές διαδικασίες και μια αίσθηση ψυχολογικής απόστασης.

Στην Ελλάδα πρέπει να αμφισβητηθεί η κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας γιατί ο τρόπος με τον οποίο κυβερνά αυξάνει τις ανισότητες, δεν μας οδηγεί σε σύγκλιση – δείτε μόνο την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων, αποδυναμώνει το κράτος δικαίου και τους θεσμούς και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον μαρασμό της ελληνικής περιφέρειας. Παρά τη δαπάνη δισεκατομμυρίων ευρώ, η χώρα δεν έχει καταφέρει σημαντικά πράγματα. Η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων είναι στην προτελευταία θέση ενώ οι ώρες εργασίας οι περισσότερες. Το εμπορικό μας ισοζύγιο θηριωδώς αρνητικό. Οι ανισότητες διευρύνονται και ο βασικός πυλώνας της κοινωνικής συνοχής, το Κράτος Πρόνοιας με κορωνίδα το Ε.Σ.Υ αποδιαρθρώνεται – οι Έλληνες δαπανούν δυσανάλογα πολλά για υγεία, εκπαίδευση, τρόφιμα και στέγη. Παράλληλα η αναιμική ανάπτυξη προέρχεται από πολύ συγκεκριμένους θύλακες της οικονομίας, δεν δημιουργεί υπεραξία ούτε συμβάλλει στην αλλαγή παραγωγικού προτύπου. Το κυριότερο δε είναι ότι προϊόντος του χρόνου αφελληνίζεται η ελληνική οικονομία.

Αυτή όμως η κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα δεν αντανακλάται στους πολιτικούς συσχετισμούς. Η ουσιαστική ανυπαρξία αξιωματικής αντιπολίτευσης μετατρέπει την ψήφο στο ΠΑ.ΣΟ.Κ σε μονόδρομη επιλογή.

Μόνο το ΠΑ.ΣΟ.Κ έχει ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση αυτά τα χρόνια, προβάλλοντας παράλληλα ουσιαστικές εναλλακτικές προτάσεις σε όλα τα πεδία. Είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να αντιπαρατεθεί με τη Νέα Δημοκρατία και σε δεύτερο χρόνο να την κερδίσει οδηγώντας τη χώρα σε μια πραγματικά προοδευτική διακυβέρνηση με άλλες προτεραιότητες και ιεραρχήσεις.