Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Τρίτη πρωί 31 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη. Η δημοτική αστυνομία γεμίζει ροζ χαρτάκια τα παρμπρίζ των παρκαρισμένων αυτοκινήτων στην Μητροπόλεως. Οι μαγαζάτορες δυσανασχετούν. Σχεδόν μαλώνουν με τους υπαλλήλους.

Λίγο πιο βόρεια, στην Τσιμισκή, ακούς σφυρίχτρες συνεχώς που διώχνουν όσους σταθμεύουν στα αριστερά του δρόμου, το ίδιο και στην Παύλου Μελά για τα διπλοπαρκαρισμένα. Εδώ και μέρες έχει ξεκινήσει ένα «μπαράζ» ελέγχων με την παρουσία ένστολων σε όλα τα κεντρικά σημεία ώστε να διευκολυνθεί η κυκλοφορία των οχημάτων στο κέντρο και να μειωθούν τα μποτιλιαρίσματα. Φτάσαμε στο σημείο Δευτεριάτικα, μετά τις 8 το βράδυ να περιπολούν τροχονόμοι στην Πολυτεχνείου και να γράφουν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα από τη Δωδεκανήσου και μετά προς τα δικαστήρια.

Κάποιος θα το έλεγε αυτό «μια καλή αρχή. Είναι, όμως, αρκετό; Μπορεί να δημιουργήσει ένα περιβάλλον τέτοιο ώστε όταν σε λίγο καιρό αρχίσουν τα έργα του flyover, στενέψει ο περιφερειακός και οδηγηθούν τα χιλιάδες αυτοκίνητα στο κέντρο, να «αντέξει» η πόλη και να μην «φρακάρει»;

Όσοι «ζούμε» την Θεσσαλονίκη καθημερινά και κινούμαστε με τα πόδια, το μηχανάκι, το αυτοκίνητο, ξέρουμε πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Δε χρειάζεται να είσαι συγκοινωνιολόγος για να καταλάβεις ότι τα μέτρα αστυνόμευσης είναι «ασπιρίνες» για έναν ασθενή που βρίσκεται στα τελευταία του. Το κυκλοφοριακό πρόβλημα, δυστυχώς, δεν οφείλεται μόνον (ούτε κυρίως) στο ότι ο καθένας παρκάρει όπου θέλει κι όποτε θέλει αλλά (κυρίως) στο ότι έχουμε – πολύ κακώς – φτιάξει μια πολιτεία όπου όλες οι δραστηριότητες γίνονται με αυτοκίνητο και γίνονται στο ιστορικό κέντρο της. Δεν ασκήθηκε επί δεκαετίες καμία πολιτική αποτροπής της παρουσίας αυτοκινήτων στο κέντρο, δε δόθηκε καμία εναλλακτική μεταφοράς στο ευρύ κοινό, δεν εφαρμόστηκαν σχεδιασμοί πολεοδομικοί που να ξεκαθαρίζουν τις χρήσεις της γης σε κάθε περιοχή κι έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε να παρακολουθούμε εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα καθημερινά να διασχίζουν την πόλη με όλους τους τρόπους και όλες τις ώρες.

Την ίδια ώρα που όλοι κατανοούμε πως στην πρώτη βροχή του χειμώνα, με τον περιφερειακό «κουτσουρεμένο» σε λωρίδες λόγω έργων, η κατάσταση στην πόλη θα γίνει αφόρητη, κανένας δεν τολμά να μιλήσει και να προλάβει καταστάσεις. Ακόμα και ο νέος δήμαρχος Θεσσαλονίκης που προεκλογικά ξεκαθάρισε ότι «τα έργα του flyover πρέπει να ξεκινήσουν μετά τη λειτουργία του μετρό», τώρα στρογγυλεύει τις γωνίες ζητώντας ρεαλισμό. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι υπόλοιποι φορείς, κυβερνητικοί βουλευτές, δήμαρχοι, ο περιφερειάρχης, ο υφυπουργός εσωτερικών αρμόδιος για τη βόρεια Ελλάδα. Σιωπή. Αντιμετωπίζουμε το «μελλοντικό κυκλοφοριακό» ως έναν «προαναγγελθέντα θάνατο» του οποίου καταγράφουμε το χρονικό.

Κι όμως, ακόμα και τώρα υπάρχουν λύσεις αρκεί να βρεθεί γενναιότητα. Ακόμα και τώρα μπορούμε να μιλήσουμε και… να συνεννοηθούμε. Να κάτσουν κάτω οι φορείς με την πρωτοβουλία του νέου δημάρχου και να συζητήσουν το ενδεχόμενο πράγματι τα έργα να αρχίσουν μετά την κυκλοφορία του μετρό. Πάντα σε συννενόηση με τους εργολάβους οι οποίοι καλά θα κάνουν να δείξουν θετική διάθεση γιατί διαχρονικά μόνον χαμένοι δεν έχουν βγει από τις οικονομικές συμβάσεις τους με το δημόσιο.

Την ίδια ώρα που η κατασκευή του flyover θα επανασχεδιαστεί (πολλές εργασίες που δεν κλείνουν τον περιφερειακό μπορούν να γίνουν για να κερδηθεί χρόνος) η Θεσσαλονίκη πρέπει να αλλάξει τις συνήθειές της και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Η προσθήκη λεωφορείων στον αποδεκατισμένο ΟΑΣΘ είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ και πρέπει να γίνει μέσα στο 2024 ενώ ο Δήμος Θεσσαλονίκης πρέπει να πρωτοστατήσει στη διεκδίκηση χωρών στάθμευσης περιμετρικά του ιστορικού κέντρου. Ενδεικτικά σημειώνουμε: το λιμάνι, την οδό Λαγκαδά στο ύψος του Αγίου Δημητρίου, χώρους του 3ου σώματος στρατού, της ΔΕΘ, της παραλίας μετά το Μέγαρο Μουσικής.

Επαναλαμβάνω: Τις πρωτοβουλίες αυτές πρέπει να τις πάρει ο Στέλιος Αγγελούδης. Αυτός δηλαδή που πήρε σαφή εντολή από τους Θεσσαλονικείς να αλλάξει τα πάντα στον Δήμο. Πήρε εντολή να σταματήσει να είναι φοβικός ο νέος δήμαρχος απέναντι στην κεντρική εξουσία και παράλληλα να γίνει διεκδικητικός και «δυσάρεστος». Άλλωστε, ο ίδιος είχε προεκλογικά ξεκαθαρίσει πως τα δύο σοβαρά προβλήματα που θα τον απασχολήσουν πρώτα είναι το κυκλοφοριακό και τα σκουπίδια. Ιδού, λοιπόν, πεδίο δόξης λαμπρό.