Το 112 φέρνει το μήνυμα εκκένωσης σε όλη τη χώρα

Το κράτος ψηφιακής διακυβέρνησης ήταν ένα ζητούμενο για τη χώρα μας. Ένα σύστημα που αναβάθμισε ο κ.Κρέτσος, συνέχισε ο κ.Πιερρακάκης και τη σκυτάλη πήρε εδώ και περίπου δύο μήνες ο κ.Παπαστεργίου. Η αυτοματοποίηση νικά τη γραφειοκρατία και συχνά αφαιρεί επιπρόσθετα προβλήματα από την καθημερινότητά μας, στην Ελλάδα όμως το παράλογο έρχεται και πάλι να συναντηθεί και να ξεπεράσει τη λογική. Σε μία χώρα που επιβεβαιωμένα ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί με τεράστια θέματα, στην πραγματικότητα αγνοούμε την ουσιαστική πρόληψη και επιλέγουμε την «πολιτική εκκένωσης».

Κατά τόπους σε κάθε δύσκολη συγκυρία έρχεται η γνωστή ενημέρωση στα κινητά μας τηλέφωνα. Περισσότερο πανικοβάλλει και σε ελάχιστες περιπτώσεις επιτελεί τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Συνειδητά επιλέγεται η χρήση του «112», ώστε να υπάρχει κάλυψη για την κυβέρνηση σε κάθε τραγωδία με την οποία φλερτάρει η κοινωνία. «Εμείς σας ενημερώσαμε, εσείς δεν υπακούσατε». Σήμερα το πρωί στη Θεσσαλονίκη ξυπνήσαμε και πάλι με τη «σειρήνα» στις συσκευές μας. Πράγματι φύσηξε αέρας μετά από δυόμισι μήνες κι έριχνε μία ήπια βροχή. Είναι όμως αυτός λόγος για να ενεργοποιηθεί η υπηρεσία εκτάκτου ανάγκης; Έχουμε πλέον φθινόπωρο και Σεπτέμβρη. Ο χρόνος έχει τέσσερις εποχές.

Στον Βόλο σε καιρό ειρήνης – κι όχι πανδημίας – βλέπουμε να υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας. Νεκρός κτηνοτρόφος, ένας ακόμα άνθρωπος αγνοούμενος. Μηδενική φροντίδα πριν έρθει η κακοκαιρία και μέτρα προστασίας πριν γίνει το κακό. Φυσικές καταστροφές διαδέχονται η μία την άλλη κι ως μοναδική λύση έρχεται ένα «pass» να απαλύνει τον πόνο. Είναι λυπηρό ότι στην Βόρεια Εύβοια έπιασε αυτή η τακτική. Οι άνθρωποι αποδέχονται μοιρολατρικά τις καθημερινές τους «ήττες» σαν κάτι φυσιολογικό. Κανείς όμως δεν μπορεί να προχωρήσει αν σκοτώσει την αξιοπρέπειά του. Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι δύσβατος, οφείλουμε όμως να ανασυνταχθούμε και να βρούμε εκ νέου συνεκτικούς δεσμούς.

Η παραίτηση και το «ανάθεμα» αποτελούν τον εύκολο δρόμο. Η εξίσωση όλων, «όλοι ίδιοι είναι» οδηγεί μαθηματικά στον φασισμό με συνέπειες που ακόμα και πιο απαισιόδοξοι είναι δύσκολο να φανταστούμε. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ό,τι συμβαίνει και δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους αγώνες του 2011-2015. Εκεί οι κάτοικοι της χώρας έγιναν παράδειγμα για όλη την Ευρώπη. Αυτή η φλόγα πρέπει να ανάψει ξανά. Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να λειτούργησε ως αντικραδασμικό, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με την παρούσα κατάσταση που απομακρύνει την πατρίδα μας από τη Δύση και τη φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στα Βαλκάνια.