Τι φάση με τις επαναλήψεις και την υψηλή τηλεθέαση που φέρνουν
Φέρτε πίσω τις ωραίες σειρές.Γράφει η Νικολέτα Τσορμπατζόγλου.
Νικολέτα Τσορμπατζόγλου
Τα Χριστούγεννα ήρθαν, έφυγαν, όμως άφησαν τις επαναλήψεις πετυχημένων σειρών στα κανάλια, για να αναπληρώσουν τα κενά που δημιούργησε η διακοπή των νέων σειρών.
Η διακοπή αυτή είναι μια συνηθισμένη τακτική που ακολουθούν τα τελευταία χρόνια τα ιδιωτικά κανάλια στις γιορτές για να προετοιμάσουν το κοινό για νέα επεισόδια και νέες σειρές. Αυτή η συνθήκη μπορεί και στο τέλος να ωφελεί τα κανάλια , όχι γιατί το κοινό ανυπομονεί για τα νέα αλλά αναζητά τα παλιά.
Άμα δούμε την τηλεθέαση από την Τετάρτη 8/1 και την συγκρίνουμε με αυτή της 9/12 θα δούμε πως οι επαναλήψεις σκίζουν σε αντίθεση με όλες τις νέες σειρές. To «Σόι σου» με 17,9%, το «Είσαι το ταίρι μου» με 16% και το «Παρά πέντε» με 23,7%, έχουν υψηλά ποσοστά τηλεθέασης σε αντίθεση με αυτά των νέων σειρών, όπως το «Grand Hotel» με 12,1%, την «Μάγισσα» με 7,5% και την «Διάφανη Αγάπη» με 12,1%.
Το κοινό είτε μέσα από το Χ, στο οποίο το «Παρά Πέντε είναι κάθε μέρα στα trends, είτε από την τηλεθέαση δείχνει πολύ φωναχτά την ανάγκη του για ωραίες κλασσικές κωμωδίες και δεν αντέχει άλλο ότε τα ριάλιτι ούτε τις σειρές εποχής ούτε σύγχρονες σειρές γραμμένες με παλιακό χιούμορ ή με βαριά θέματα και θανάτους.
Και δεν χρειάζεται να είναι και πολύ παλιές για να χαρακτηριστούν κλασσικές, καθώς το «Σόι σου», το οποίο είναι και πιο σύγχρονο ακόμα είναι πρώτο στην ζώνη του, όποια και αν είναι αυτή. Η τηλεόραση χρειάζεται νέο αίμα, νέους σεναριογράφους που δεν έχουμε ξανά δει και όχι συνέχεια τα ίδια και τα ίδια.
Αν οι διευθυντές προγραμμάτων δεν σκέφτονταν τι θα πιάσει στους πιο «ώριμους» τηλεθεατές αγνοώντας για αυτά που επιθυμούν να βλέπουμε οι νεότεροι, είναι πολύ λογικό να ανοίγουμε την τηλεόραση μόνο όταν έχει επανάληψη το «Παρά Πέντε» και να στρεφόμαστε στις συνδρομητικές πλατφόρμες και στις ξένες παραγωγές.
Ακόμα και να θες να δεις μια ωραία ελληνική σειρά που να είναι φρέσκια πρέπει να πληρώσεις καθώς όσες όντως αξίζουν δεν «πατάνε» το πόδι τους στην τηλεόραση για να μην σοκάρουν το βαρετό κοινό της τηλεόρασης (βλέπε «Είμαι η Τζό» και «Σέρρες»). Και όχι, δεν θέλουμε άλλα remake είναι βαρετά και χαλάνε τις κλασικές μορφές των σειρών, όπως έκανε το «Καφέ της Χαράς».