Τι έκανες το ΣΚ, μπαμπά;

Αρθρογραφεί στο TheOpinion ο Σπύρος Στατήρης, Δικηγόρος, Μέλος Πολιτικής Γραμματείας Τομέα Θεσμών ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής 

Το Σαββατοκύριακο κύλησε και ενώ είπαμε, ότι θα κινηθούμε πιο ανάλαφρα και καλοκαιρινά, κανείς δεν μας αφήνει σε ησυχία.

Ίσως γιατί οι “κακοί” ποτέ δεν κοιμούνται.

Αλλά και γιατί τίποτε δεν μπορεί να είναι εύκολο, όπως ίσως κάποτε.

Το Σάββατο, λοιπόν, καταλήφθηκε από το πολύχρωμο Pride.

Μια γιορτή της ελευθερίας της έκφρασης, της αξίας του ανθρώπου όπως θα έλεγαν και οι συνταγματολόγοι, που τελευταία έγιναν λίγο της μόδας, αλλά και μια γιορτή όλων αυτών που κάποιοι επιδεικτικά τους θεωρούν περιθωριακούς, αν όχι αόρατους.

Ένα ζωντανό δρώμενο, που υποβαθμίστηκε από πολλούς δήθεν επώνυμους παράγοντες της πόλης, αλλά που η μεγάλη αυθόρμητη συμμετοχή σε αυτό, έδειξε, ότι την ιστορία δεν την γράφουν τα social, αλλά οι άνθρωποι και η ανάγκη τους να εκφραστούν αυθεντικά, αλλά και ειρηνικά∙ με θάρρος αλλά και πείσμα απέναντι σε καθετί που είτε ευθέως είτε με υποδόριους passive aggressive τρόπους τρώει την ψυχή μας.

Μέχρι να καταλαγιάσει η γιορτή του Pride, η επικαιρότητα και η ασχήμια του ανθρώπου που έχει αποφασίσει να διαρρήξει κάθε σχέση και επαφή με την πραγματικότητα και τη λογική, δηλαδή του Προέδρου Τραμπ, μας άρπαξε από τα μούτρα και μας έφερε αντιμέτωπους με νέα χτυπήματα στο ήδη βαριά τραυματισμένο σώμα της Μέσης Ανατολής, αλλά και του Διεθνούς Δικαίου και της διπλωματίας.

Ένας αμετροεπής διαγωνισμός ανισορροπίας.

Ένα μπρα-ντε-φερ αποσταθεροποίησης που κάποιοι θέλουν να μας το παρουσιάσουν ως τον τρόπο που ο “νέος σερίφης” έχει αποφασίσει να κάνει δουλειές και εμείς πρέπει, όχι μόνο να τον αποδεχθούμε, αλλά και να τον αποθεώσουμε διότι μόνο έτσι δήθεν “θα καθαρίσει ο λεκές του Ισλάμ”.

Μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης στο διηνεκές.

Ένα αφήγημα βίας που μόνο κανονικοποιείται και μόνο διευρύνεται

Δεν ξέρω αν αντέχουμε να διαχειριζόμαστε και να μεταβολίζουμε καθημερινά όλα αυτά τα αλλοπρόσαλλα που συμβαίνουν γύρω μας, σε εθνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, αφού οι ταχύτητες της επικοινωνίας είναι τέτοιες που και τα δύο μοιάζουν το ίδιο κοντινά -πέρα από το ότι μας αφορούν ούτως ή άλλως.

Ξέρω, όμως, ότι πλέον δεν μας επιτρέπεται ούτε να αδιαφορούμε ούτε να απέχουμε από οποιαδήποτε μαζική συνάντηση, συγκέντρωση, έκφραση αφορά την καθημερινότητά μας. Επέτειοι και ορόσημα είναι απαραίτητα, διότι ακριβώς μας υπενθυμίζουν, ότι οι βεβαιότητες μάς έχουν από καιρό εγκαταλείψει και ο πιο ασφαλής τρόπος για να διατηρήσουμε επαφή με την πραγματικότητα και για να είμαστε παρόντες αλλά και χρήσιμοι σε ό,τι καινούριο κυοφορείται, είναι να συμμετέχουμε για να το συνδιαμορφώνουμε:

φορώντας μια κονκάρδα, κάνοντας την Τσιμισκή πλατφόρμα διεκδίκησης, πηγαίνοντας, βέβαια, και μέχρι την κάλπη στις επόμενες εκλογές για να δηλώσουμε με την ψήφο μας αυτό που κάποιοι θέλουν να μας πείσουν, ότι ντε και καλά, δεν έχει νόημα και σημασία εκτός και αν αποτελεί δημοσκοπικό εύρημα…

Το νου σας∙ Ιστορία γράφεται και τα σαββατοκύριακα και τα καλοκαίρια