Θέλω να κοιμάμαι ήσυχος κάθε βράδυ!

Αρθρογραφεί στο TheOpinion ο Σάββας Ιωακειμίδης, March Eng, CEO της arxicon.com

Άκου φίλε. Σου λένε συνέχεια πως οφείλεις να παλέψεις, να σκαρφαλώσεις στην κορυφή, γιατί εκεί βρίσκεται η επιβράβευση. Μας ζωγραφίζουν μέσα σε έναν κόσμο όπου ο καθένας, με το μόχθο, τα τάλαντά του & τις επίκτητες ικανότητές του, θεωρητικά, θα πάρει αυτό που του αξίζει. Ένα ωραίο και δελεαστικό πακέτο, που προφανώς σου ψιθυρίζει ότι εσύ ορίζεις το πεπρωμένο σου. Φευ!

Και αν αυτή τη στιγμή σου ζητούσα να πατήσεις λίγο φρένο σε αυτή την ξέφρενη κούρσα; Αν σου ζητούσα παραδείγματος χάριν να κοιτάξεις ψύχραιμα το είδωλο σου στον εσωτερικό σου καθρέπτη; Αναρωτήθηκες ποτέ αν αυτοί οι κανόνες του παιχνιδιού είναι πραγματικά δίκαιοι ή αν απλώς έμαθες να τρέχεις σε έναν προκαθορισμένο στίβο κάποιου άλλου;

Βγες λίγο έξω από το κουτί. Οι έμφυτες κλίσεις σου, αυτό το αρχικό πακέτο με το οποίο ξεκίνησες, προφανέστατα δεν το επέλεξες. Σου δόθηκε με το γονιδίωμα σου. Είναι σαν τα χαρτιά που σου μοιράζουν σε μια παρτίδα πόκερ. Μπορεί να είναι καλά, μπορεί να είναι άθλια. Το να καυχιέσαι για έναν άσο που σου έτυχε στο μοίρασμα είναι το ίδιο παράλογο με το να θυμώνεις που δεν σου έτυχε. Είναι απλώς το σημείο εκκίνησης. Δεν λέει τίποτα για το ποιος πράγματι είσαι.

Πάμε λίγο παρακάτω. Ακόμα κι αν έχεις στα χέρια σου τα καλύτερα χαρτιά, παίζεις σε ένα τραπέζι, παίζεις σε ένα χρονοσυνεχές, όπου οι κανόνες αλλάζουν ασύμμετρα. Η παγκόσμια κοινωνία σήμερα χειροκροτεί συγκεκριμένες δεξιότητες. Αύριο, μπορεί να επικροτεί κάτι απλά άλλο. Το ότι οι δικές σου ιδιαίτερες δυνατότητες τυγχάνει να έχουν ζήτηση τώρα, σε αυτό το χωροχρονικό σημείο, είναι απλώς ούριος άνεμος στα πανιά σου. Τι θα γινόταν αν ο άνεμος φυσούσε αλλιώς; Θα ήσουν λιγότερο εσύ; Όχι. Απλώς, θα ήσουν λιγότερο χρήσιμος στο συγκεκριμένο σύστημα.

Εδώ λοιπόν βρίσκεται η παγίδα στην οποία πέφτουμε όλοι κάποια στιγμή και όχι μία φορά. Ταυτίζουμε την προσωπική μας αξία με την επιβεβαίωση που παίρνουμε από τους άλλους. Γινόμαστε δέσμιοι μιας εξωτερικής βαθμολογίας. Αν κερδίσουμε, φουσκώνουμε από έπαρση. Αν χάσουμε, βουλιάζουμε στην απογοήτευση και τη μνησικακία. Και στις δύο περιπτώσεις, η εσωτερική μας γαλήνη εξαρτάται από τη ζαριά μιας κάποιας κοσμικής λοταρίας!

Τι σημαίνει αυτό για σένα, στην πράξη; Σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξεις το γήπεδο στο οποίο παίζεις. Αντί να αγωνίζεσαι για μια θέση στο βάθρο των άλλων, φτιάξε το δικό σου. Η προσωπική σου βελτίωση δεν πρέπει να στοχεύει στο να γίνεις ο καλύτερος στα μάτια του κόσμου, αλλά στο να γίνεις πιο ανθεκτικός στις εναλλαγές της τύχης αυτού του κόσμου.

Το ζητούμενο δεν είναι να κερδίσεις το παιχνίδι, αλλά να μπορείς να συνεχίζεις να παίζεις την κάθε παρτίδα με ακεραιότητα & αξιοπρέπεια, ανεξάρτητα από τα φύλλα που σου δίνονται. Να προσαρμόζεσαι στις στραβές καταστάσεις, όχι με γκρίνια, αλλά με ευελιξία. Να βρίσκεις τον δρόμο σου μέσα στην ανισότητα, ελαχιστοποιώντας την ψυχική φθορά σου. Η πραγματική νίκη δεν είναι το χειροκρότημα. Είναι να πέφτεις για ύπνο το βράδυ και να μην σε τρώει η αδικία του κόσμου, ο φθόνος για τον διπλανό ή η αγωνία για την αυριανή αναγνώριση.

Μέτρησε την επιτυχία σου όχι με τα χρήματα ή τους τίτλους, αλλά με το πόσο ήρεμος κοιμάσαι. Αυτό είναι το μόνο έπαθλο που κανείς δεν μπορεί να σου πάρει. Και αυτή η ελευθερία, φίλε μου, δεν αγοράζεται. Κατακτάται!