«Συγνώμη», ναι, αλλά για τί απ’ όλα;

Διαβάσαμε σήμερα το πρωί την ανάρτηση του πρωθυπουργού για όσα συνέβησαν πριν πέντε μέρες στα Τέμπη. Κυρίαρχη λέξη, κυρίαρχο hastag, για να μιλήσουμε με όρους κοινωνικών δικτύων, ήταν αυτό το «συγνώμη», που επιτέλους, έστω και τόσο αργά, ειπώθηκε.

Ξέρετε, ο λαός έχει μια παροιμία που λέει πως «από τότε που ανακαλύφθηκε η συγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο». Δυστυχώς, στην περίπτωση του πρωθυπουργού αυτό δεν ισχύει γιατί φιλότιμο δεν υπήρχε ούτε πριν. Η παροιμία που ταιριάζει στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στην κυβέρνησή του είναι άλλη. Είναι το εξίσου σοφό: «έκανε την ανάγκη φιλοτιμία» και αποφάσισε να παραδεχτεί αυτά που φωνάζουν μέρες τώρα όλοι οι Ελληνες. Να τα παραδεχτεί αλλά και να τα υποβαθμίσει. Να ψελλίσει, ακόμα και τώρα, αστείες δικαιολογίες.

Αν υπήρχε φιλότιμο σε αυτήν την κυβέρνηση και σε αυτόν τον πρωθυπουργό δε θα «μάλωνε» ο Κώστας Καραμανλής μέχρι και πριν λίγο καιρό μέσα στη Βουλή όσους συναδέλφους του βουλευτές έκαναν λόγο για θέματα ασφάλειας στους σιδηροδρόμους. Θα παραδέχονταν. Θα προσπαθούσε κάτι να αλλάξει.

Αν υπήρχε φιλότιμο δε θα προγραμμάτιζε ο πρωθυπουργός επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη με σκοπό να επιθεωρήσει (και να θριαμβολογήσει γι αυτό) το (ανενεργό) κέντρο ελέγχου της ασφάλειας των σιδηρόδρομων λίγες ώρες μετά το πολύνεκρο δυστύχημα.

Αν υπήρχε φιλότιμο δε θα περίμενε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις αντιδράσεις για να εξωθήσει σε παραίτηση τον Κώστα Αχ. Καραμανλή αλλά θα τον έστελνε από τις πρώτες ώρες στο σπίτι του. Αντιθέτως, τον κάλυψε υπερτονίζοντας πως ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ, ανέλαβε τις ευθύνες του, παρότι δεν ήταν υπαίτιος του δυστυχήματος.

Αν υπήρχε φιλότιμο δε θα τολμούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να βγάλει ετυμηγορία και να καταδικάσει τον σταθμάρχη ως μοναδικό υπεύθυνο της τραγωδίας αλλά θα ξεκαθάριζε στον κόσμο πως όλοι πρέπει να περιμένουμε το επίσημο και ενδελεχές πόρισμα των ερευνών για να βγάλουμε συμπεράσματα.

Αν υπήρχε φιλότιμο δε θα έλεγε ψέματα ο πρωθυπουργός περί «υπερκομματικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων» και δε θα τοποθετούσε σε αυτήν δικούς της ανθρώπους, άμεσα εμπλεκόμενους και διαπλεκόμενους.

Αν υπήρχε φιλότιμο δε θα είχε υπογραφεί νομοθετική ρύθμιση μετά το 2019 που απαλλάσσει την Hellenic Train από το να δώσει αποζημιώσεις στα θύματα αλλά και από το να κάνει επενδύσεις σε υποδομές.

Αν υπήρχε φιλότιμο δε θα έπεφταν όλοι οι κυβερνητικοί «παπαγάλοι» να επαναλαμβάνουν τα περί «διαχρονικών προβλημάτων» για τα οποία ευθύνονται όλες σχεδόν οι πολιτικές δυνάμεις. Δεν είμαστε τόσο χαζοί. Ξέρουμε ότι φταίνε και οι προηγούμενοι αλλά και το να τα ρίχνεις όλα σε αυτούς, μόνο φιλότιμο δε δείχνει.

Αν υπήρχε φιλότιμο δε θα έπεφτε ο πρωθυπουργός τόσο χαμηλά, ακόμα και στο σημερινό, όλο συντριβή και περισυλλογή κείμενό του, να κατηγορήσει «τον προκάτοχό του» ότι έχει πει την φράση «αυτή είναι η Ελλάδα», χωρίς να εξηγεί (και χωρίς πραγματικά να μας αφορά) για ποιό ακριβώς λόγο και πού την είπε.

Φιλότιμο δεν υπήρχε και δεν υπάρχει σε αυτήν την κυβέρνηση που «γκρεμίζεται» με εκκωφαντικό τρόπο. Αυτό που υπάρχει είναι ΑΝΑΓΚΗ η οποία μετατρέπεται σε φιλοτιμία.

Ανάγκη να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

Ανάγκη να διορθώσουν όλη τη λάθος διαχείριση αυτών των ημερών.

Ανάγκη να τα ρίξουν και πάλι όλα αλλού.

Ανάγκη να κατηγορήσουν αντιπάλους.

Ανάγκη να κολακεύσουν τα σώματα ασφαλείας, τους γιατρούς και τους νοσοκόμους και όσους βρέθηκαν αμέσως στον τόπο του δυστυχήματος.

Ανάγκη να επικαλεστούν μέχρι και τη θρησκευτική πίστη (σίγουρο καταφύγιο σε αυτές τις περιπτώσεις) ώστε να εκτονώσουν την οργή.

Ναι, την θέλουμε τη συγνώμη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ασχετα με το αν είναι ειλικρινής ή όχι, όψιμη ή έγκαιρη. Είναι το ελάχιστο που όφειλε να κάνει αφού δεν πρόκειται να κάνει αυτό που πρέπει: ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ.