Στους δρόμους των διεκδικήσεων και των αγώνων

Άρθρο του προέδρου του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης,  Χάρη Κυπριανίδη, στην ειδική έκδοση του TheOpinion για την 88η ΔΕΘ. 

   

Ξεφυλλίστε την ειδική έκδοση του TheOpinion για την 88η ΔΕΘ

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή διαβάζουμε στα ΜΜΕ για το «καλάθι του πρωθυπουργού» ενόψει της επικείμενης επίσκεψής του στην πόλη στο περιθώριο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και των εξαγγελιών του από το βήμα της διοργάνωσης.

Κάθε χρόνο ο κόσμος της εργασίας δίνει εκείνη την ημέρα ραντεβού στους δρόμους της πόλης και στέλνει το μήνυμα στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία της χώρας πως το μείγμα της πολιτικής που ακολουθείται είναι αντεργατικό. Το δικό μας το καλάθι είναι μονίμως… άδειο και δεν γεμίζει με τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες.

Και φέτος δίνουμε ραντεβού στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο των συνδικάτων, της ΓΣΕΕ και του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου στις 6 το απόγευμα στο Άγαλμα Βενιζέλου για να διαμαρτυρηθούμε, να διεκδικήσουμε και να απαιτήσουμε.

Το κύμα της ακρίβειας που συνεχώς μεγαλώνει έχει «χτυπήσει» κι έχει τσακίσει τον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Παρά τις τεκμηριωμένες προτάσεις μας, αποτέλεσμα επιστημονικών ερευνών που έγιναν με πρωτοβουλία της ΓΣΕΕ, η κυβέρνηση καθυστέρησε να αντιδράσει. Οι τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ είναι «φωτιά». Οι λογαριασμοί υψηλοί και πλέον οι περισσότερες οικογένειες αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αποπληρωμή τους. Ο πληθωρισμός, παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες εξακολουθεί να παραμένει σε υψηλά επίπεδα και να «ροκανίζει» το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων και η καθημερινότητα μας είναι σκληρή και δύσκολη, χωρίς να φαίνεται να υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ. Η ακρίβεια που αρχικά μας έλεγαν ότι δεν υπάρχει, στη συνέχεια ήταν… εξωτερική και τώρα τελευταία θεωρείται αποτέλεσμα της αισχροκέρδειας συγκεκριμένων επιχειρηματικών κολοσσών όπως όλα δείχνουν ήρθε για να μείνει.

Κι ενώ οι προθέσεις της κυβέρνησης είναι ο μέσος μισθός στην Ελλάδα στο τέλος της πενταετίας να θυμίζει τους αντίστοιχους που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη, δυστυχώς από ότι φαίνεται αυτό είναι κάτι το ουτοπικό. Αυτό που λέγαμε την περίοδο των μνημονίων και της οικονομικής κρίσης ότι θα «γίνουμε Βουλγαρία» σήμερα μοιάζει περισσότεροι με… ευχή. Σύμφωνα με το τελευταίο τεύχος των Οικονομικών Αναλύσεων του ΚΕΠΕ η Ελλάδα στο σύνολο των 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατέχει πλέον την τελευταία θέση του μέσου μισθού ανά δεδουλευμένη ώρα εργασίας, υπολογισμένης σε όρους κοινής αγοραστικής δύναμης. Οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι οι πιο φτωχοί από όλους τους Ευρωπαίους ακόμα και από τους Βούλγαρους. 

Το πρόβλημα της ακρίβειας δεν αντιμετωπίζεται με «ασπιρίνες», περιοδικά επιδόματα, καλάθια νοικοκυριών και pass. Αντιμετωπίζεται με ολιστικό σχέδιο: πραγματική ενίσχυση των εισοδημάτων και αύξηση των μισθών που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής, ελέγχους της αγοράς και υψηλά πρόστιμα σε όσους παρανομούν.

Η κυβέρνηση μπορεί να υπογραμμίζει ότι έχει προχωρήσει σε αυξήσεις του κατώτατου μισθού, και ορθώς το έκανε, ωστόσο θα πρέπει να είναι ένα βήμα μπροστά κι όχι δυο βήματα πίσω. Γιατί οι μικρές αυξήσεις που ανακοινώνονται, όταν ανακοινώνονται έχουν ήδη εξανεμιστεί αφού οι αυξήσεις τιμών σε υπηρεσίες και προϊόντα έχουν προηγηθεί.

Είναι αναγκαίο σε αυτή τη φάση να κάνει η Πολιτεία δεκτό το διαχρονικό αίτημα της ΓΣΕΕ για επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας παντού προκειμένου να αυξηθούν οι μισθοί και να βελτιωθούν οι εργασιακές συνθήκες σε όλους τους κλάδους. Διεκδικούμε και απαιτούμε κατώτατο μισθό και ημερομίσθιο από την Εθνική Γενική ΣΣΕ με ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, καθολικό για όλους και όλες τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στην Ελλάδα, με θέσπιση ορίων ασφαλείας στις αποδοχές και τους όρους εργασίας χωρίς διακρίσεις.

Και παράλληλα, είναι αναγκαία η λήψη ενός συνολικού πακέτου μέτρων για την ασφάλεια των εργαζομένων με την ενίσχυση της Επιθεώρησης Εργασίας και την πραγματοποίηση ουσιαστικών ελέγχων, ώστε να αντιμετωπιστεί η μάστιγα των εργατικών δυστυχημάτων, τα οποία χρόνο με το χρόνο αυξάνονται.

Σε επίπεδο κοινωνικής πολιτικής είναι απαραίτητο ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο για την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας όπως είναι η στεγαστική κρίση και η ανάγκη για Κοινωνική Στέγη, η διεύρυνση του επιδόματος ενοικίου, η ενίσχυση της Υγείας, της Παιδείας, της Ασφάλειας.

Για όλα αυτά οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες της χώρας δίνουν για άλλη μια φορά ραντεβού στην Θεσσαλονίκη. Μαζικά, όσο οι κυβερνώντες θα παρουσιάζουν στο συνεδριακό κέντρο «Ι. Βελλίδης» τις… «επιτυχίες» τους εμείς θα είμαστε στους δρόμους των διεκδικήσεων. Διεκδικήσεις για εμάς, τις οικογένειές μας, τις νεότερες γενιές.