Στην Ελλάδα είσαι «ό,τι δηλώσεις» κι «ό,τι πληρώσεις»

Θα προσπαθήσω να γράψω ένα μπλογκ για την επικαιρότητα της Πέμπτης στην Ελλάδα, χωρίς ονόματα, όχι γιατί φοβάμαι κάποια αγωγή εναντίον του theopinion αλλά γιατί πραγματικά είναι τόσα πολλά και διαχρονικά τα αντίστοιχα φαινόμενα στην Ελλάδα που είναι ανώφελο να εστιάσουμε σε πρόσωπα αλλά αναγκαίο να εστιάσουμε σε συμπεριφορές.

Σήμερα την κοινωνία «σκανδαλίζει» ένα όνομα λαμπερό, με ζωή παραμυθένια, με τηλεοπτική χρυσόσκονη, με χρήμα να τρέχει από τα μπατζάκια του. Χθες ήταν ένα άλλο σκάνδαλο με έναν άνθρωπο που εκβίαζε υπουργούς, έστελνε κορίτσια σε υπηρεσιακούς παράγοντες, ετοιμάζονταν για βουλευτής. Παλαιότερα ήταν κάποια άλλα «καλά παιδιά» που έκαναν ζωάρα στη Μύκονο ενώ χρωστούσαν εκατομμύρια στο δημόσιο. Ιστορίες «ανόδου», «χρυσών χρόνων», δόξας κι έπειτα «πτώσεις», σκάνδαλα, δικαστικές περιπέτειες. Συμβαίνουν αυτά παντού. Στην Ελλάδα ακόμα συχνότερα.

Και συμβαίνουν συχνότερα και σε μεγαλύτερη έκταση διότι στην Ελλάδα «είσαι ό,τι δηλώσεις». Εσχάτως, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, «είσαι ό,τι πληρώσεις». Μαύρο χρήμα ξεπηδάει από παντού και προσελκύει «πρόθυμους» να συνεργαστούν (να ξεπουληθούν). Στην Ελλάδα όταν δίνεις λεφτά προβάλλεσαι, όταν δίνεις ακόμα περισσότερα, αποθεώνεσαι κι όταν έχεις πάρα, μα πάρα πολλά λεφτά, κάνεις τα δικά σου κανάλια και εφημερίδες και ΑΥΤΟ – αποθεώνεσαι για καλύτερα αποτελέσματα. Ετσι πηγαίνουν αυτά.

Στο ζήτημα του κάθε σκανδάλου σαν το σημερινό, τα χθεσινά, τα προχθεσινά και πάει λέγοντας, η προβληματική πρέπει να τεθεί σε δύο επίπεδα: Τι κάνει η πολιτεία για να ελέγξει εγκαίρως και ενδελεχώς τον κάθε «αιφνιδίως πλουτίσαντα» νεοέλληνα και παράλληλα πώς υποδέχεται η ίδια η κοινωνία ανθρώπους που κουβαλούν δύναμη, γνωριμίες, πλούτο και λάμψη.

Ξεκινώντας από το δεύτερο, δυστυχώς, είμαστε μια κοινωνία που άκριτα αποθεώνει κάθε πρόσωπο που προβάλλεται από τα ΜΜΕ και δείχνει να έχει δύναμη. Κάνεις δεν εστιάζει στο περιεχόμενο αλλά μένει στην εικόνα. Κανείς δεν αναρωτιέται από πού και γιατί θρονιάζεται στις οθόνες μας ο πάσα ένας μιαν ωραία πρωία. Ακόμα και η κυνική διαπίστωση: «ιδιωτικά κανάλια είναι, όποιον θέλουν προβάλλουν», μπάζει από παντού. Όχι, δεν είναι ιδιωτικές οι τηλεοπτικές συχνότητες. Η εκμετάλλευσή τους έχει ανατεθεί σε εταιρείες. Οι συχνότητες είναι ΔΗΜΟΣΙΕΣ  και οφείλουμε όλοι, ως πολίτες, να τις ελέγχουμε και να είμαστε αυστηροί με το περιεχόμενό τους.

Κι αν η ελληνική κοινωνία έχει πολλά ελαφρυντικά για το ότι αδυνατεί να δείξει τα σωστά αντανακλαστικά απέναντι σε διάττοντες αστέρες της σόου μπιζ και της πολιτικής, η ελληνική πολιτεία θα έπρεπε στα περισσότερα από 20 χρόνια από την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση να έχει γίνει πιο… «ψυλλιασμένη» με όλους αυτούς τους ανθρώπους που κόβουν και ράβουν στον δημόσιο βίο. Εχει «πονηρευτεί» η κάθε κυβέρνηση από τα τόσα σκάνδαλα; Μάλλον όχι. Αντιθέτως, δεκάδες άνθρωποι μπαινοβγαίνουν σε υπουργεία ή πολιτεύονται και οι ίδιοι απλώς επειδή έχουν τηλεοπτική προβολή ή τις κατάλληλες γνωριμίες. Εχει «ψυλλιαστεί» τι συμβαίνει η ελληνική δικαιοσύνη παρεμβαίνοντας εγκαίρως με αυτεπάγγελτες έρευνες; Δύσκολα! Καταγγελίες σκοντάφτουν σε γραφειοκρατία και «νομικά παράθυρα» εμποδίζουν εισαγγελείς να κάνουν τη δουλειά τους.

Κι έπειτα ισχύει και κάτι ακόμα τραγικό: Όλοι σε κάθε σκάνδαλο εστιάζουμε στην σύλληψη / φυλάκιση (συνήθως για ελάχιστο διάστημα) των εμπλεκομένων. Ποτέ μα ποτέ δεν εστιάσαμε στην επιστροφή των χρημάτων εκεί που ανήκουν (σχεδόν πάντα στο ελληνικό δημόσιο). Πώς να σταματήσει αυτή η κοινωνία να παράγει οικονομικά σκάνδαλα όταν οι υποθέσεις «τελειώνουν κουφά» με τιμωρίες – χάδια και με τα λεφτά «εξαφανισμένα», έτοιμα ωστόσο να επιστρέψουν μαζί με τους εμπλεκόμενους σε μελλοντικό χρόνο με άλλη μορφή;

Θέλετε να σας αναφέρω ανθρώπους και εδώ στη Θεσσαλονίκη που παραμένουν «άσπιλοι», «άμωμοι» και «πάλλευκοι» προσπαθώντας να μας κάνουν να ξεχάσουμε τις οικονομικές τους περιπέτειες κατά το παρελθόν; Δεν είναι λίγοι. καθόλου λίγοι. Όχι, ονόματα δε θα σας πω γιατί έχουν τέτοιο θράσος που θα το παίξουν θιγμένοι. Όλοι τους ξέρετε. «Εδώ ψηφίζετε», άλλωστε!