Σε τι κόσμο ζούμε;

Ήταν Σάββατο βράδυ όταν είδα την είδηση ότι δύο άτομα δέχθηκαν επίθεση στην πλατεία Αριστοτέλους.

Το πρωί της Κυριακής η είδηση έκανε το γύρο του διαδικτύου και τα βίντεο έδιναν και έπαιρναν, με αποκορύφωμα τις δηλώσεις των δύο ατόμων που δέχθηκαν την επίθεση.

Οι σκέψεις μου από τότε είναι: πού πάμε ως χώρα; Πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας; Τι ερεθίσματα έχουν οι σημερινοί έφηβοι;

Εν έτει 2024 έχουμε φτάσει να μιλάμε και να αναλύουμε τα αυτονόητα. Το τι θα φορέσει κάποιος, το πώς θα κυκλοφορεί έξω, είναι δικαίωμά του. Ότι κάποιος μπορεί να «θιχτεί» ή παρεξηγηθεί είναι κάτι που δε θα έπρεπε να αφορά κανέναν.

Βιώνουμε καταστάσεις που ούτε πριν 25 χρόνια δε βλέπαμε να συμβαίνουν, τουλάχιστον όχι στον βαθμό αυτό.

Πλέον, το να φοβάσαι να κυκλοφορήσεις όπως θες, είναι μια από τις σημαντικές μορφές βίας.

Δεν ξέρω τι, αλλά σίγουρα πρέπει να γίνει κάτι για να ζούμε σε μια κοινωνία χωρίς φόβο και χωρίς τον τρόμο της επίθεσης από τον οποιονδήποτε.

Και σίγουρα πρέπει να μάθουμε στους νέους να σέβονται τον συνάνθρωπό τους, να μη νιώθουν ανώτεροι από κάποιον άλλον που μπορεί να φοράει κραγιόν ή τακούνια.