Σε αυτή τη χώρα θα είσαι πάντα του πατρός σου ή του αντρός σου…

Με μεγάλη αποστροφή παρακολούθησα τις προηγούμενες ημέρες τη συζήτηση γύρω από τη Μαρία Σάκκαρη ή μήπως να γράψω «της γκόμενας του γιου του πρωθυπουργού» για να συνεννοούμαστε, σχετικά με το ποιος θα είναι σημαιοφόρος της Ελλάδας στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Για όσους, λίγους εικάζω, δε το γνωρίζουν η Μαρία Σάκκαρη όπως αναφερόταν σε δημοσιεύματα θα αναλάμβανε μαζί με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο το ρόλο των σημαιοφόρων στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη. Τελικά, η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη θα αναλάβει τον ρόλο μαζί με τον πρωταθλητή του NBA και κάποιοι μάλλον ανακουφίστηκαν.

Ξέρετε γιατί όμως; Γιατί σύμφωνα με πολλούς ανόητους η Μαρία Σάκκαρη, θα αναλάμβανε αυτή τη «θέση» μόνο και μόνο επειδή είναι η σύντροφος ή γκόμενα, όπως την χαρακτήριζαν υποτιμητικά, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, γιού του πρωθυπουργού.

Έχουμε φτάσει στο 2024 και ακόμα οι γυναίκες είμαστε του πατρός μας ή του αντρός μας σύμφωνα με πολλούς εκεί έξω! Μια αντιμετώπιση που συναντάμε καθημερινά στη ζωή μας και η πατριαρχία δε μας επιτρέπει να τη «ξεφορτωθούμε»!

Η Μαρία Σάκκαρη, η πρωταθλήτρια στο τένις, μια από τις καλύτερες αθλήτριες της γενιά της και των τελευταίων χρόνων που έφτασε στο no3 της παγκόσμιας κατάταξης, βρέθηκε να είναι απλά «η γκόμενα του γιού του Μητσοτάκη» γιατί κάποιοι την ορίζουν μέσω ενός άντρα! Όχι, το 1950 δεν είναι για εμάς…ΠΑΜ.

Πριν λίγο καιρό, τη «θέση» της είχε η Νικόλ Ελευθεριάδου. Η διεθνής αθλήτρια του πόλο, που έχει ξεχωρίσει με τις επιδόσεις της σε εγχώριο και παγκόσμιο επίπεδο, βρέθηκε να είναι η «κοπέλα του Βεζένκοφ» σε ΜΜΕ και social media…

Η λίστα περιλαμβάνει πολλές γυναίκες ακόμα που αναφέρονται ως η κόρη κάποιου ή γυναίκα ενός άλλου! Δηλαδή τι άλλο πρέπει να καταφέρουμε όλες οι γυναίκες και η καθεμιά ξεχωριστά για να αντιμετωπιζόμαστε ως ξεχωριστά άτομα και όχι ως κτήμα κάποιου άντρα; Γιατί θεωρείται ακόμα επιτρεπτό να οριζόμαστε μέσα από τους άντρες που έχουμε στη ζωή μας; Πότε θα αλλάξει επιτέλους αυτή η νοοτροπία; Απαντήσεις, μάλλον, δε θα λάβω σύντομα! Ίσως και ποτέ…