Προς τον πολιτιστικό (και όχι μόνο) υποσιτισμό μας
Ήταν τόσο έντονο το πρόβλημα που, σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ, πολλά παιδιά έπασχαν από νοητική υστέρηση
Η μετατροπή των 5 δημόσιων μουσείων της χώρας σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού που θα τεθεί τις αμέσως επόμενες μέρες για ψηφοφορία στη βουλή, έφερε στο νου μου ένα ντοκιμαντέρ που είχα δει στην τηλεόραση πριν από μερικά χρόνια για τον υποσιτισμό των κατοίκων της Γουατεμάλα.
Ήταν τόσο έντονο το πρόβλημα που, σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ, πολλά παιδιά έπασχαν από νοητική υστέρηση εξαιτίας του υποσιτισμού των μανάδων τους στη διάρκεια της κυοφορίας. Γιατί υποσιτίζονταν όμως οι κάτοικοι αν και δούλευαν στα χωράφια; Δεν μπορούσαν να τραφούν από τη σοδειά τους; Τα χωράφια τους δεν στερούνταν ευφορίας. Και οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις ήταν αρκετές για να θρέψουν τους κατοίκους.
Το τεράστιο πρόβλημα του υποσιτισμού ήταν συνέπεια της συγκέντρωσης του πλούτου σε μερικές δεκάδες οικογένειες, οι οποίες, εκμεταλλεύονταν ανάμεσα σε όλα τα άλλα και το μεγαλύτερο μέρος των καλλιεργήσιμων εδαφών επιβάλλοντας το είδος της παραγωγής. Οι κάτοικοι της Γουατεμάλα ήταν υποχρεωμένοι να καλλιεργούν αποκλειστικά εκείνα τα φυτά που προορίζονταν για τη βιομηχανική παραγωγή βιοκαυσίμων.
Υποσιτίζονταν αν και ήταν καλλιεργητές μιας γενναιόδωρης γης. Σε έναν τέτοιο πολιτιστικό υποσιτισμό οδεύουμε καθώς ναι μεν η χώρα θα συνεχίσει να είναι πλούσια σε αρχαιότητες αλλά όλο και λιγότεροι θα απολαμβάνουν αυτόν τον πλούτο. Θα είναι προνόμιο των ελίτ. Οι υπόλοιποι θα γίνουμε γελωτοποιοί, διασκεδαστές όχι επισκεπτών πια, αλλά, όπως σωστά επεσήμανε σε σχόλιό της η φίλη Μ. Αλ., πελατών.
Οι γελωτοποιοί είναι παρόντες αλλά εκτός, απαξιωμένοι ως εργαλεία -ας σκεφτούμε την υποτίμηση σήμερα των ηθοποιών, την απαξίωση της έως τώρα του ποικίλου έργου των εργαζομένων στα μουσεία.
Αν συνυπολογίσουμε τις δραματικές αλλαγές στην υγεία, τα funds που θα βγάλουν στο σφυρί την πρώτη κατοικία, την αλματώδη ακρίβεια σε βασικά αγαθά και τόσες άλλες αποστερήσεις πόρων, σε λίγο ο υποσιτισμός δε θα είναι ένα ρητορικό σχήμα, όπως εδώ, αλλά μια οδυνηρή κυριολεξία.
Στυλιάνα Γκαλινίκη, επίμονη κηπουρός.