Πριν χτυπήσεις την πόρτα του γκαλερίστα: Ο κανόνας του Έξυπνου Καλλιτέχνη
Αρθρογραφεί στο TheOpinion ο Κώστας Παρχαρίδης, Γκαλερίστας, Costas Parcharidis-Chalkos Art Gallery
Λοιπόν… έφτασε εκείνη η στιγμή. Έχεις δουλέψει, έχεις πονέσει, έχεις δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο σώμα έργων και νιώθεις πως ήρθε η ώρα να το παρουσιάσεις σε έναν γκαλερίστα. Ωραία μέχρι εδώ. Τώρα, όμως, υπάρχουν μερικές λεπτές κινήσεις που ξεχωρίζουν τον προετοιμασμένο καλλιτέχνη από τον… ερασιτέχνη των κακοτοπιών.
Μην κάνεις το λάθος με τις «χαζές ερωτήσεις»
Όχι, δεν ρωτάμε στα εγκαίνια — ούτε στο «καλημέρα» μιας τυχαίας συνάντησης — πράγματα όπως:
«Τι χρειάζεται για να κάνει κάποιος εδώ έκθεση;» ή «Πόσο κοστίζει για να εκθέσει κανείς;»
Αυτές οι ερωτήσεις φωνάζουν από μακριά ότι δεν έχεις ιδέα για το οικοσύστημα της τέχνης. Κι αυτό είναι η χειρότερη πρώτη εντύπωση.
Πήγαινε οργανωμένος. Πάντα.
Αν έχεις ραντεβού με γκαλερίστα, ο φάκελος της δουλειάς σου είναι το διαβατήριό σου. Τον έχεις:
- Έντυπα, για να αφήσεις κάτι χειροπιαστό.
- Ηλεκτρονικά, για γρήγορη πρόσβαση και αξιολόγηση.
Το «δεν έχω κάτι μαζί μου τώρα» ή « Τα έχω στο Instagram» δεν είναι επαγγελματισμός — είναι χαμένη ευκαιρία.
Το βιογραφικό σου: Λίγα, καλά και ουσιαστικά
Τα τεράστια βιογραφικά με ατελείωτες ομαδικές σε ασαφείς χώρους δεν εντυπωσιάζουν. Κουράζουν.
Καλύτερα λίγα και σημαντικά.
Άλλωστε, αυτό που θα καθορίσει τη συνεργασία δεν είναι η λίστα σου: είναι η ποιότητα της δουλειάς και —κυρίως— η προσωπικότητά σου.
Μην κατηγορείς ποτέ άλλους
Ο χώρος είναι μικρός. Όλοι γνωρίζονται. Και η αρνητικότητα επιστρέφει πάντα στον πομπό της.
Η κομψότητα είναι δύναμη.
Σεβασμός στον χώρο που σε φιλοξενεί
Αν υπάρχει έκθεση σε εξέλιξη, ζήτησε ευγενικά να τη δεις.
Κάνε ένα όμορφο, διακριτικό σχόλιο.
Δεν πήγες εκεί σαν αυστηρός τεχνοκριτικός. Πήγες για να χτίσεις σχέση.
Πέρασε από τα επόμενα εγκαίνια
Χωρίς ερωτήσεις για «το αν θα συνεργαστούμε».
Η διακριτική παρουσία στα εγκαίνια δείχνει ενδιαφέρον για τον χώρο, όχι απελπισμένη ανάγκη.
Μια σχέση ζωής
Γκαλερίστας και καλλιτέχνης δεν κάνουν απλώς «δουλειά».
Χτίζουν μια ολιστική σχέση, που παίρνει χρόνο.
Αν ο γκαλερίστας αγαπήσει το έργο σου, εκτιμήσει τον χαρακτήρα σου και θαυμάσει την προσωπικότητά σου… τότε μιλάμε για σχέση ζωής. Το πιο όμορφο και στέρεο θεμέλιο για μια κοινή πορεία.
Συνεχίζεται…