Πού θα μποτιλιαριστούμε σήμερα;

Το ερώτημα σε κάθε σπίτι τους επόμενους πολλούς μήνες στην Θεσσαλονίκη. Μεταξύ σοβαρού και αστείου, τραγωδίας ή κωμωδίας.

Αυτό που συμβαίνει καθημερινά την τελευταία εβδομάδα στο κυκλοφοριακό της Θεσσαλονίκης μοιάζει σαν να μας προετοιμάζει για όσα θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια λόγω του Flyover. Χαλασμένα ΙΧ στον Περιφερειακό, βροχή, ατυχήματα και κυκλοφοριακό έμφραγμα ΠΑΝΤΟΥ.

Όχι ότι είναι μια ξένη εικόνα, μια καθημερινότητα ούτως ή άλλως για την πόλη είναι να μένει ένα ΙΧ στον περιφερειακό και να προκαλείται χάος με την μορφή ντόμινο. Από τον έναν δρόμο στον άλλον.

Απλά όλα όσα ζούμε σήμερα και τις τελευταίες ημέρες πολλαπλασιάζει τους φόβους όλων λόγω του επικείμενου FlyOver. Και τονίζω για τους κακοπροαίρετους. Είμαι προσωπικά πάντα οπαδός του να γίνονται έργα στη Θεσσαλονίκη. Πάντα ήθελα και Μετρό και Τραμ, και Ντεκ και υποθαλάσσια και εξωτερική και flyover. Και Μουσείο Ολοκαυτώματος και Πλατεία Ελευθερίας και νέο αεροδρόμιο και νέο λιμάνι. Μπορεί να γίνεται οργασμός έργων στην πόλη; Αυτό θα μας αλλάξει την εικόνα περασμένων δεκαετιών που έχουμε σήμερα.

Πάμε στο σήμερα πάλι και ενόψει της έναρξης κατασκευής της ανυψωμένης περιφερειακής αλλά και της αναβάθμισης της υπάρχουσας οδού. Η ενημέρωση της πόλης θα γίνει την Δευτέρα από το υπουργείο και τον ανάδοχο σε μεγάλη τελετή. Οι εργασίες θα ξεκινήσουν μέσα στο μήνα και θα φέρουν πολύ σύντομα τον αποκλεισμό μιας λωρίδας κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση. Υπολογίζεται ότι αυτό θα έχει ως συνέπεια τουλάχιστον 10.000 αυτοκίνητα να χρησιμοποιούν τις κεντρικές οδικές αρτηρίες.

Σκεφτείτε, μια βροχή, ένα τροχαίο ατύχημα ή ακόμα και ένα χαλασμένο ΙΧ στον Περιφερειακό δημιουργεί πρόβλημα για μισή ώρα μέχρι και 2 ώρες. Πόσω δε μάλλον ένα μόνιμο κλείσιμο δύο λωρίδων. Οι λύσεις είναι ελάχιστες στην φαρέτρα των αρχών. Χωρίς αξιοπρεπείς αστικές συγκοινωνίες, χωρίς Μετρό. Γιατί το πρώτιστο σε τέτοια έργα είναι η αλλαγή συνήθειας των πολιτών και η μετακίνηση με τα ΜΜΜ. Τα οποία «δεν υπάρχουν» στην Θεσσαλονίκη.

Άλλες λύσεις, η αστυνόμευση των κεντρικών οδών και των λεωφορειολωρίδων (ήδη ξεκίνησε το μπαράζ κλήσεων από Τροχαία και Δημοτική Αστυνομία), τήρηση ωραρίου φορτοεκφορτώσεων (δεν έχει κάνει τίποτα απολύτως η σημερινή διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης), αλλαγή στα ωράρια αποκομιδής, ίσως πασσαλάκια για το διπλοπαρκάρισμα. Μέχρις εκεί.

Οπότε, το αυτονόητο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι μέχρι να έρθει το Μετρό στη ζωή μας, η καθημερινότητα στους δρόμους θα είναι μια κόλαση. Θα βρούμε εναλλακτικές, πολυμήχανος λαός είμαστε, αλλά το ότι θα χαθούν χιλιάδες εργατοώρες και ώρες ανάπαυσης θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο.

Υπομονή και Δευτέρα θα γίνουμε σοφότεροι κάνοντας μια αποτύπωση της ζωής μας για τους επόμενους τουλάχιστον 48 μήνες που θα χρειαστεί το έργο να αποπερατωθεί.