Πόλη των πειραμάτων, πόλη των φαντασμάτων

Αρθρο του Νικήτα Μυλόπουλου, Καθηγητή Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στην ειδική έκδοση του TheOpinion για την 88η ΔΕΘ. 

Ξεφυλλίστε την ειδική έκδοση του TheOpinion για την 88η ΔΕΘ

Να μιλάς για τις πληγές σου είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις γι αυτές. Να μιλήσεις λοιπόν για την πόλη σου και την παρακμή της. Μία πόλη σε φραγή.

Ύφεση από δεκαετίες, αποβιομηχάνιση ραγδαία, ανεργία και αιμορραγία συνεχής σε ανθρώπους, κεφάλαια και ιδέες. Αλλά και συντηρητισμός και εσωστρέφεια. Οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά. Επένδυση στο φτηνό κόστος εργασίας, -ο γνωστός φαύλος κύκλος της φτήνιας. Καμία καινοτομία, φόβος για το διαφορετικό και το ξένο, μιζέρια και παλιά μεγαλεία -το πανεπιστήμιο έπαψε να την αρδεύει, όταν και το ίδιο έπαψε να σκέφτεται (κι άρχισε να μετράει δείκτες αριστείας)!

Τα κλειστά μαγαζιά, η πολιτική της απαξίωση (μια ματιά στο πολιτικό της προσωπικό αρκεί), οι εφημερίδες -που δεν έχει, αλλά και η «ερωτική πόλη» και το φολκλόρ της «νυχτερινής ζωής», είναι λίγα απ’ τα σημάδια της παρακμής. Απόπειρες κατά καιρούς, στον Πολιτισμό και αλλού, βυθίζονται μοιραία στην εγκατάλειψη, ή τη μεγαλομανία. Κάτι αφελείς που ξέρω, πήγαν να ξαραχνιάσουν το Μέγαρο Μουσικής -μα οι αράχνες μάτια μου, έχουν πολλά ποδάρια.

Το σκηνικό είναι ιδανικό: από τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία μας, ως τα πρόσφατα χτυπήματα των νεοναζί, το παρακράτος οπλίζει χέρια- ρωτήστε και τον Λαμπράκη. Όσοι «γεννήθηκαν στη Σαλονίκη» την «ξέρουν απ’ έξω τη διαδρομή». Φόβος και αποχαύνωση, κοινωνία σε βάλτο και εν υπνώσει και να πώς στήνεται το πείραμα: στην πόλη με τα ανύπαρκτα δημόσια έργα, το μοναδικό, που κόντεψε να τελειώσει (τέλος του ’20 θα παραδιδόταν το Μετρό), ξηλώνεται, για να καθυστερήσει τουλάχιστον 4 χρόνια, με κάποια εκατομμύρια σε ρήτρες -δώρο στους εργολάβους και το μοναδικό μνημειακό σύνολο της «βυζαντινής Πομπηίας», κομμάτια και θρύψαλα. Αν ο ασθενής δεν αντιδράσει και τώρα το προχωράμε με τον ΟΑΣΘ και τα λεωφορεία-ανέκδοτο. Και αφού δεν αντιδρά και πάλι, το τερματίζουμε: φτιάχνουμε και το φλάι όβερ, χωρίς μελέτη σκοπιμότητας, σμπαραλιάζοντας τις συγκοινωνίες και τα νεύρα των κατοίκων. Πόλη των πειραμάτων, πόλη των φαντασμάτων.

Πού πάει η Θεσσαλονίκη λοιπόν, ενόψει ΔΕΘ; Το πείραμα πιο πάνω, θυμίζει το πείραμα με τον βάτραχο. Του κόβουν ένα-ένα τα πόδια και του φωνάζουν να πηδήξει. Στο τέταρτο πόδι, ο βάτραχος δεν ακούει! Εκεί είμαστε νομίζω. Η Θεσσαλονίκη, χωρίς πόδια, δεν πάει πουθενά. Άσε που δεν ακούει κι όλα…