Ποδηλατόδρομος στην Θεσσαλονίκη: Μία πονεμένη ιστορία χωρίς τέλος!

Μόλις 1,5 χρόνο μετά την κατασκευή του και μετά από πολλές συζητήσεις και τεράστιες αντιδράσεις, ήρθε τελικά η απόφαση του δήμου Θεσσαλονίκης, να επιβεβαιώσει αυτό που όλοι βλέπαμε και κανείς δεν παραδεχόταν, πως το εγχείρημα απέτυχε… για μία ακόμα φορά.

Ήταν το καλοκαίρι του 2020 και ενώ όλοι ήμασταν μουδιασμένοι από το lockdown και την πανδημία, ξαφνικά ο δήμος Θεσσαλονίκης αποφάσισε να δημιουργήσει δύο δίκτυα ποδηλατοδρόμων. Το ένα θα κατασκευαζόταν μέσα σε μόλις λίγες μέρες στην Λεωφόρο Νίκης και το δεύτερο στην Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στο άκουσμα της είδησης πολλοί δημότες και οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων στις περιοχές αυτές αντέδρασαν καθώς το θεώρησαν ένα τεράστιο λάθος.

Λίγους μόλις μήνες μετά και αφού περνούσα καθημερινά από εκεί, διαπίστωσα πως ο ποδηλατόδρομος στην Κωνσταντίνου Καραμανλή είχε υποστεί μεγάλη φθορά. Πολλά κολωνάκια που είχαν τοποθετηθεί για είναι εμφανείς στους οδηγούς είχαν σπάσει, ενώ οι οδηγοί των οχημάτων πλέον πάρκαραν πάνω σε αυτόν. Θέλησα να μιλήσω με ανθρώπους του δήμου να τους ρωτήσω για την κατάσταση που επικρατούσε. Η απάντηση που είχα πάρει ήταν πως όλα είναι υπό έλεγχο και πως μόλις τελείωναν οι αναστολές των εργαζομένων (τότε υπήρχαν λόγω πανδημίας), θα γινόταν κανονικά η συντήρησή του και φυσικά η φύλαξή του. Τελικά τίποτα από τα δύο δεν έγινε. Ούτε ο ποδηλατόδρομος συντηρήθηκε, αλλά και ούτε προστατεύτηκε. Νομίζω πως απλώς ήταν μία καλή ευκαιρία να καταστραφεί στην πράξη παρά να παραδεχτεί κανείς πως ήταν μία λάθος απόφαση.

Είναι βέβαιο πως οι ποδηλατόδρομοι στην Θεσσαλονίκη είναι μία πονεμένη ιστορία και ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να δώσει μία οριστική λύση. Δεν θα ξεχαστούν εξάλλου τα 12 εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν από την διοίκηση Παπαγεωργόπουλου για τον πολυδιαφημισμένο και τότε ποδηλατόδρομο, που μέσα σε λίγα χρόνια εξαφανίστηκε και αυτός. Ούτε κανείς θα ξεχάσει τις προσπάθειες του Γιάννη Μπουτάρη να δημιουργήσει ένα νέο δίκτυο, το οποίο έμεινε μόνο στα χαρτιά. Το ζήτημα είναι πως η Θεσσαλονίκη είναι μία πόλη πνιγμένη στα αυτοκίνητα. Το θέμα είναι πως όλοι θέλουμε να γίνει μία πόλη πιο φιλική στους πεζούς και στους ποδηλάτες. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο θα πρέπει πρώτα οι διοικήσεις του δήμου, η τωρινή αλλά και οι μελλοντικές, πριν ξεκινήσουν την κατασκευή ενός ακόμα καταδικασμένου να καταστραφεί ποδηλατόδρομου, να φτιάξουν τις υποδομές που χρειάζεται, ώστε όταν γίνει να μην επηρεάζει την υπόλοιπη λειτουργία της πόλης, αλλά να την διευκολύνει.