Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες που έγιναν απλοί… αγώνες

Όσο διαβάζετε αυτό το άρθρο βρίσκονται σε εξέλιξη οι Παραολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι με περισσότερους από 4.000 αθλητές απ’ όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και Έλληνες φυσικά. Αθλητές που αγωνίζονται για πρώτη φορά ή αθλητές που έχουν κατακτήσει ήδη ολυμπιακά μετάλλια.

Ξέρετε τι μου κάνει εντύπωση; Ότι σε αντίθεση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες που ήταν πρώτο θέμα στα ΜΜΕ, τα social media και σχεδόν σε όλες τις συζητήσεις γύρω μας, οι Παραολυμπιακοί «περνούν στα ψιλά γράμματα». Δεν έχουν προβολή ούτε στο 10% απ’ όση είχαν οι αθλητές και τα αθλήματα των Ολυμπιακών. Δεν διαβάσαμε αφιερώματα, δεν περιμένουμε κάθε μέρα στην τηλεόραση να δούμε τις ελληνικές συμμετοχές, δεν μας έρχονται ειδοποιήσεις στα κινητά από τα μεγάλα ΜΜΕ καν…

Και ξέρετε τι συνειδητοποίησα μετά; Αντιμετωπίζουμε τους Παραολυμπιακούς Αγώνες και τους αθλητές τους, όπως ακριβώς οποιοδήποτε άτομο με αναπηρία εκεί έξω, αγνοώντας το. Εντάξει, μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις, όμως είναι ελάχιστες!

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Στη χώρα που κλείνεις μια ράμπα γιατί «δυο λεπτά θα κάνω, έναν καφέ θα πάρω», που χτίζονται περίπτερα πάνω σε διαβάσεις τυφλών ή που μεγάλες δημόσιες και ιδιωτικές δομές αποκλείουν άτομα με διαφορετικές μορφές αναπηρίας, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες δεν θεωρούνται τόσο “in”, άρα και σχεδόν τους έχουμε «εξαφανίσει».

Λυπάμαι που σκέφτομαι ότι ακόμα και στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση, στην οποία έχουν φτάσει μετά κόπων και βασάνων, ακριβώς όπως και οι αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους γυρνάμε την πλάτη. Λυπάμαι που γονείς και δάσκαλοι δεν «βάζουν» τα παιδιά τους να δουν και να μάθουν γι’ αυτούς τους ανθρώπους, για τη ζωή τους, τον αγώνα τους, την αναπηρία τους. Λυπάμαι ακόμα και που «αναγκάζομαι» να γράψω αυτό το κείμενο…

Άδικο οι Παραολυμπιακοί Αγώνες να έχουν «μετατραπεί» σε… απλούς αγώνες.