Οι παλαιοχριστιανοί Θεσσαλονικείς και τα «φανταστικά» προβλήματα

Όλη η Θεσσαλονίκη ζει στον «αστερισμό» του FlyOver.

Ένα έργο που συνοδεύεται από μπόλικο αρνητισμό από πριν καν αρχίσει – πόσω μάλλον τρεις μήνες μετά την έναρξη των εργασιών κατασκευής του.

Ειρωνείες, μεγαλεπήβολα έργα αναβάθμισης της πόλης και του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της που μένουν στα λόγια και στις μακέτες, ισχνή πληροφόρηση.

Ναι, έχει δίκιο ο κύριος Ταχιάος.

Οι Θεσσαλονικείς είμαστε γκρινιάρηδες και μίζεροι.

Και προφανώς περιμένουμε τους καλούς Αθηναίους να λύσουν όλα τα προβλήματα της πόλης.

Έχω συμβιβαστεί πως η λογική έχει εγκαταλείψει εδώ και πολλά χρόνια τον μάταιο τούτο κόσμο.

Αλλά και ο παραλογισμός έχει τα όριά του. Όπως επίσης και οι κάτοικοι αυτής της πόλης, οι οποίοι καλούνται καθημερινά να τα ξεπεράσουν.

Μήνες τώρα οι κυβερνώντες διαμηνύουν πως μεγάλα έργα θα καταστήσουν τη Θεσσαλονίκη σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων που κατοικούμε σε αυτή.

Όμως, το ένα μετά το άλλο λαμβάνουν συνεχείς παρατάσεις ή και ακόμη δεν έχουν παραδοθεί.

Και προσέξτε.

Μιλάμε για μία πόλη της οποίας μία από τις μεγαλύτερες πληγές στη σύγχρονη ιστορία της είναι οι μακέτες, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, οι αποζημιώσεις σε εργολάβους και εντέλει το αδιέξοδο και η απογοήτευση όλων εμάς που επιλέγουμε να μένουμε στη συμπρωτεύουσα – παρία του κράτους της Αθήνας.

Βέβαια, για να μη γινόμαστε άδικοι, που και που η πόλη γιορτάζει ευρωπαϊκούς τίτλους, την ίδια ώρα που αυτά για τα οποία βραβεύεται βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, όπως για παράδειγμα η ανάδειξή της ως Ευρωπαϊκή Πόλη Αθλητισμού, όταν το μεγαλύτερο Στάδιό της, το Καυταντζόγλειο ρημάζει.

Επιχειρήσεις έκλεισαν λόγω των εργοταξίων του Μετρό που “στόλιζαν” για περισσότερο από μία δεκαετία τους πολύπαθους δρόμους της «γκρινιάρας» συμπρωτεύουσας.

Δε χρειάζεται να αναφερθώ καν στο αισθητικό κομμάτι που αυτά πρόσφεραν.

Ο χρόνος αύξησης στους προορισμούς μας έχει διπλασιαστεί.

Καθημερινά οι δρόμοι της πόλης βρίσκονται στα «κόκκινα» και δεν είναι λαϊκισμός να πούμε ότι είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε τον πρώτο νεκρό που δε θα φτάσει έγκαιρα στο νοσοκομείο, προκειμένου να λάβει την απαιτούμενη ιατρική φροντίδα.

Αν συμβεί αυτό θα πρόκειται για ένα προαναγγελθέν έγκλημα.

Και όχι κύριε Ταχιάο δεν μπορούμε να ξαναζήσουμε το «Πάμε και όπου βγει».

Όταν μόλις σε λίγες ημέρες πρόκειται να συμπληρωθεί ένας χρόνος από το προηγούμενο, που κατέστρεψε 57 οικογένειες και το εναπομείναν αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες αυτής της χώρας.