Οι Dub Incorporation έβαλαν φωτιά στο We (ΦΩΤΟ+VIDEO)

Κάθε φορά που έρχονται οι Dub Inc στη Θεσσαλονίκη, είναι το live το οποίο δε χάνω ποτέ.

Γράφει η Λυδία Βήτα

Μία φορά μάλιστα, είχα πάει ενώ είχα 39 πυρετό! Ήταν προ covid-19 εποχή και καθόμουν πίσω – πίσω οπότε μη μου αγχώνεστε, δεν έφυγε κάποιος άρρωστος από εκείνο το live εξαιτίας μου. Απλά έφυγε με ανεβασμένη θερμοκρασία λόγω… μουσικής!

Η ιστορία μου με αυτή την μπάντα, είναι συναισθηματική. Ήταν η πρώτη μπάντα που ξεκίνησα να ακούω όταν άρχισα να εξερευνώ τα μονοπάτια της reggae – raga μουσικής.

Ήμουν 19 και τώρα είμαι 31. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως για εμένα, είναι η μπάντα που με μεγάλωσε, με έκανε να χορεύω τρελά και να τραγουδάω γαλλικά-δεν ξέρω λέξη!

Φυσικά, τότε νόμιζα πως αυτό που έπαιζαν ως μουσική ήταν reggae. Μετά άρχισα να ψάχνω και να βρίσκω τις υποκατηγορίες της συγκεκριμένης μουσικής και διαπίστωσα πως υπάρχουν κι άλλα είδη. Οι Dub Inc έχουν επιρροές από reggae αλλά η μουσική τους βασίζεται σε dancehall, dub, ska και rap!

Οι συγκεκριμένοι μουσικοί, είναι η επιτομή της διασκέδασης. Κάθε φορά που τους βλέπω, είναι σαν να τους βλέπω πρώτη φορά κι αυτό λέει πολλά για τους ίδιους αλλά και για το κοινό τους που ολοένα και μεγαλώνει παγκόσμια αλλά και πανελλαδικά.

Μπορώ να πω με σιγουριά ότι έχουν αλλάξει την βιομηχανία της reggae μουσικής κι έχουν αυξήσει το ηλικιακό κοινό τους αρκετά. Γι’ αυτό το Σάββατο για τη Θεσσαλονίκη ήταν μία ημέρα φωτιά!

Στη συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο we είδα παιδιά, εφήβους, μεσήλικες κι εγκύους. –Πόσο συγκινούμαι όταν βλέπω εγκύους στα live που πηγαίνω. Έχω μία μεγάλη και γενναιόδωρη ελπίδα για αυτά τα αγέννητα παιδιά. Έχουν τις βάσεις από τους γονείς τους για να γίνουν σωστοί άνθρωποι. Δε γίνεται να πηγαίνεις σε τέτοια live και να μην συνερίζεσαι τις αξίες που προσφέρει αυτή η μουσική και οι συγκεκριμένοι μουσικοί.

Αγαπημένο σημείο είναι πάντα αυτό που οι τραγουδιστές μας ζητάνε να καθίσουμε κάτω και σιγά σιγά να πηδήξουμε στον αέρα. Από τις πρώτες συναυλίες τους μέχρι τώρα, το ζητάνε πάντα σε συγκεκριμένο τραγούδι και με τον ίδιο τρόπο. Και το κοινό, είναι πάντα το ίδιο πρόθυμο να το κάνει. Αυτό κι αν δείχνει την αγάπη που τους έχει το κοινό της Θεσσαλονίκης.

Η ενέργεια του κοινού, είναι κάτι που σε συνοδεύει αρκετές ημέρες μετά το live. Γιατί στην τελική, αυτό που σου μένει είναι τα συναισθήματα που σου δημιουργεί ένας ενωμένος λαός από ανθρώπους που κατά βάθος ξέρεις, πως μοιράζεσαι μαζί του κομμάτια και σκέψεις που είναι αρκετές για να μη σε κάνει να νιώθεις μοναξιά σε έναν κόσμο που ο καθένας ζει στο μικρόκοσμό του. Η reggae μουσική την έχει αυτήν την μαγική ικανότητα/ιδιότητα.

Οι dub incorporation ήταν είναι και θα είναι η μοναδική μπάντα που σε κάνει να χορεύεις και να εκφράζεις την μοναδικότητά σου με κάθε σημείο του σώματός σου. Αν δεν ήσουν στο συγκεκριμένο live, σου εγγυώμαι πως έχασες. Αλλά μη στενοχωριέσαι. Θα ξανά έρθουν όπως μας ενημέρωσαν και τότε, δε θα έχεις καμία δικαιολογία για να μην πας.

Τέλος, να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στη φίλη μου Dadie για τις κοντινές φωτογραφίες που μου έδωσε, γιατί με τόσο κόσμο, εγώ δεν κατάφερα να πλησιάσω την σκηνή ούτε στο ελάχιστο. Dub incorporation…till the next time!