Ο «Ψηλός» που ανέβηκε στον Όλυμπο και το Έβερεστ

Σοκ και θλίψη έχει προκαλέσει σε όλη την Ελλάδα και κυρίως στη Θεσσαλονίκη ο χαμός του Αλέξανδρου Νικολαΐδη.

Σήμερα φίλοι, γνωστοί, συγγενείς, αλλά και απλός κόσμος που τον θαύμαζε βρέθηκε στη Νεάπολη για το ύστατο χαίρε στον Αλέξανδρο.

Έναν άνθρωπο που πέτυχε πολλά, παρόλο που έζησε 42 χρόνια. Διακρίθηκε σε αθλητικό επίπεδο, ενώ και ο κοινωνικός του αντίκτυπος και η προσφορά του εξίσου σπουδαία.

Όσοι τον γνώριζαν και όσοι τον έζησαν, από χθες έχουν λυγίσει. Από τον Πύρρο Δήμα, την Πηγή Δεβετζή, μέχρι την Κλέλια Πανταζή και την Σοφία Μπεκατώρου, που τον έζησαν στις αποστολές των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο Αλέξανδρος, είχε την ευχέρεια να διακριθεί σε ένα άθλημα ατομικό και να κοιτάξει στα μάτια Κορεάτες αθλητές οι οποίοι έχουν παράδοση στο Τάε Κβο Ντο. Αποκορύφωμα τα δύο αργυρά μετάλλια στις Ολυμπιάδες της Αθήνας και του Πεκίνου.

Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της επιτυχίας του Αλέξανδρου, είναι σαν να διακρίνεται ένας αθλητής από την Κορέα στο μπάσκετ και να κατακτά ατομικές διακρίσεις στο υψηλότερο επίπεδο.

Παρά τις σπουδαίες διακρίσεις του, πάντοτε τα πόδια του πατούσαν στην γη, χωρίς να αποκτήσει έπαρση για τις επιτυχίες του. Τις εκμεταλλεύτηκε μόνο προς όφελος του. Από το να συμβουλεύσει ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το άθλημα που διακρίθηκε, μέχρι να διδάξει με τις γνώσεις και τις εμπειρίες του τους νέους αθλητές με βασικό στόχο τον σεβασμό στον αντίπαλο και την ανατροφή ενός καλού ανθρώπου πέρα από καλό αθλητή.

Από χθες που έφυγε ο Αλέξανδρος, βροχή έπεσαν οι αναφορές και τα συλλυπητήρια από αρκετούς επώνυμους, αθλητές, ομάδες, πολιτικούς κ.α. Το αποτύπωμα που πρόλαβε να αφήσει πίσω του ήταν μεγάλο παρόλο που είχε ακόμη να ζήσει και να προσφέρει πολλά στην κοινωνία, την οικογένεια του και όσους χρειαζόταν, καθώς πάντοτε ήταν πρόθυμος να βοηθήσει τον οποιοδήποτε.

Ακόμη και μετά τον θάνατό του, άφησε το στίγμα του. Η ανάρτηση που κοινοποιήθηκε στο προφίλ του λίγο μετά το άκουσμα της δυσάρεστης αυτής είδησης, χωρίς δόση υπερβολής θα πρέπει να διδάσκεται. Δύναμη και τόλμη για όσα δύσκολα έζησε και παράλληλα, τις σπουδαίες του επιτυχίες να τις μοιραστεί με παιδιά τα οποία ζούνε με δυσκολίες και κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Κάπως έτσι λοιπόν, η τελευταία του επιθυμία ήταν να βγούνε τα δύο του μετάλλια σε δημοπρασία και τα χρήματα να δοθούν σε ιδρύματα που στηρίζουν παιδιά που έχουν πραγματική ανάγκη. «Πραγματικό μεγαλείο ψυχής».

Η Ελλάδα και ειδικότερα η Θεσσαλονίκη, έχασε έναν σπουδαίο άνθρωπο που ίσως όλοι να αργήσουμε να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντική είναι η απώλεια του Αλέξανδρου σε όλους τους τομείς. Ωστόσο κατάφερε να διδάξει πολλά και να αφήσει σπουδαία παρακαταθήκη πίσω του.

Υ. Γ. Η πολιτεία και η εκάστοτε κυβέρνηση να κάνει τα πάντα για να βοηθήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Υ. Γ. 1 Επίσης, η πολιτεία να στηρίξει και τα ατομικά αθλήματα, αλλά λίγο πιο πολύ το Τάεκ Βο Ντο. Είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει για να τιμήσει την μνήμη του Αλέξανδρου!