Ο λαός μας δεν έχει κανένα λόγο να ζει αυτόν τον εφιάλτη

Άρθρο στο TheOpinion του Λεωνίδα Στολτίδη, βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ).

Το ΚΚΕ για πάνω πλέον από 100 χρόνια καταθέτει αγώνες και θυσίες για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Τα αστικά επιτελεία ξέρουν ότι ό μόνος τρόπος για να μη διαλέξει ο λαός αυτό το δρόμο, είναι να καταφέρουν να βγει και το ΚΚΕ από αυτόν. Και κάνουν τα πάντα για να βγει. Τα όπλα τους όμως είναι τόσο παλιά και σκουριασμένα που απέναντι στο κόμμα της εργατικής τάξης παθαίνουν πια αφλογιστία. Δεν έχουν όμως άλλη επιλογή από το να προσπαθούν……

Πώς να κρύψουν όμως ότι 30 χρόνια μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ οι «λεωφόροι της ειρήνης και της ευημερίας», τις οποίες είχαν υποσχεθεί στους λαούς έγιναν βάλτος πολέμων και φτώχειας.

Πώς να κρύψουν 30 χρόνια μετά την συνθήκη του Μάαστριχτ ότι οι ευρωπαϊκές αξίες και ελευθερίες που μοίραζαν στους λαούς ήταν δεσμά επιστροφής στο μεσαίωνα: Διευθέτηση εργάσιμου χρόνου, γενίκευση ελαστικών εργασιακών σχέσεων, διευκόλυνση απολύσεων, τσάκισμα κοινωνικής ασφάλισης, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, γκρέμισμα κατώτατου μισθού, μαζικοί πλειστηριασμοί 1^ης κατοικίας, γενικευμένη ληστεία εναπομείναντος εισοδήματος από το κόστος ενέργειας και τον πληθωρισμό, γενίκευση εμπλοκής της χώρας μας σε πολεμικά σενάρια .

Πώς να κρύψουν ότι 30 χρόνια ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ο ένας συμπληρώνοντας τον άλλον όλα αυτά τα ψήφισαν και τα εφάρμοσαν στο όνομα της «ανάπτυξης, της  ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης». Σε περίοδο καπιταλιστικής ανάπτυξης για να μην έρθει η καπιταλιστική κρίση. Σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης προκειμένου να έρθει η ανάπτυξη.

Πώς να κρύψουν ότι ο ένας συμπληρώνοντας τον άλλον θεσμοθέτησαν όλη η ανθρώπινη ζωή, από την στιγμή της γέννησης έως και το τέλος της, κάθε ανάσα, κάθε βήμα,  κάθε ανάγκη να μετατρέπεται σε κέρδος για μια χούφτα κοινωνικά παράσιτα. Για την εκπαίδευση του κάποιος να ξοδεύει περισσότερα από όσα θα πάρει ως εργαζόμενος. Ως εργαζόμενος με ανελέητη σε ένταση δουλειά, για 40 χρόνια πλήρη εργασία για να φτάσει στη σύνταξη (ούτε συζήτηση για τους ελαστικά εργαζόμενους), με κατώτατο μισθό πείνας, χωρίς ΣΣΕ, χωρίς 8ωρο. Και για όποιον φτάσει στη σύνταξη επίδομα και ότι δώσει το χρηματιστήριο, να ντρέπεται που είναι βάρος στα παιδιά και στα εγγόνια του.

Αυτοί οι ίδιοι ετοιμάζονται να πείσουν το λαό μας ότι έρχονται ξανά για να τον σώσουν. Πώς? Λέγοντας του ξεδιάντροπα ότι η λύση είναι πάλι η ίδια. Να χάσει περισσότερα, από μισθό, από υγεία, από σύνταξη διότι χωρίς κέρδος τα κοράκια, οι επιχειρηματικοί όμιλοι δε μπορούν να κινήσουν την οικονομία.

Και καλούν και το ΚΚΕ να καταθέσει 100χρονια αγώνες και θυσία για να κάτσει σε κυβερνητικούς θώκους να μοιράζει τα όλο και λιγότερα ψίχουλα που προβλέπονται για το λαό μας.

Να αφαιρέσει μαζί τους μέσω της φορολεηλασίας δις από τη τσέπη του λαού μας και να τα βάλει στις τσέπες των ενεργειακών ομίλων της πράσινης ανάπτυξης οδηγώντας τη χώρα σε επικίνδυνη εξάρτηση και το λαό γονατισμένο από το κόστος ενέργειας. Να τα βάλει γενικά στις τσέπες των επιχειρηματικών ομίλων για να βγάζουν περισσότερα από τους ανταγωνιστές τους, να τα δώσει στους εξοπλισμούς για να αντιμετωπίσουν τους ανταγωνιστές τους, και στρατιωτικά, όταν χρειαστε,ί και με τα παιδιά του λαού μπροστά στα κανόνια.

Την ώρα που η παραγωγικότητα της εργασίας έχει εκτοξευτεί και χρειάζονται πολύ λιγότερες ώρες από το 8ωρο για να καλυφθούν συνολικά οι ανάγκες. Την ώρα που η επιστήμη και η τεχνολογία μπορεί να λύσει όλα τα σύγχρονα ζητήματα στην υγεία, στις κατασκευές, στις υποδομές συνολικότερα. Την ώρα που μπορούν να αναπτυχθούν όλοι οι κλάδοι της οικονομίας εξαλείφοντας την ανεργία και την εξάρτηση της χώρας μας παρέχοντα τη δυνατότητα για μισθό και σύνταξη για άνετη και ποιοτική ζωή.

Την ίδια ώρα όλοι τους έμμεσα και άμεσα καλούν το ΚΚΕ να συμβάλλει έτσι ώστε αυτές οι δυνατότητες να συνεχίσουν να μετατρέπονται σε βίλες κότερα και θησαυροφυλάκια για μια χούφτα παράσιτα στην οικονομία, τους μεγαλομετόχους των επιχειρηματικών ομίλων που δεν προσφέρουν τίποτα στην παραγωγή και την κοινωνία.

Ο λαός μας δεν έχει κανένα λόγο να ζει αυτόν τον εφιάλτη, αυτή τη σαπίλα. Η θυσία αυτή θα είναι ανείπωτη για γενεές ολόκληρες. Τέτοια που μπροστά της να ωχριά η όποια θυσία για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας.

Ο λαός μας δεν έχει κανένα λόγο να φοβηθεί ότι υπάρχει περίπτωση το ΚΚΕ να περάσει στην απέναντι πλευρά της ιστορίας.

Οι σκληρές μάχες σε χώρους δουλειάς και κλάδους δίνουν φωτεινά παραδείγματα για όλους τους εργαζόμενους. Εκεί μέσα ζει και αναπνέει το ΚΚΕ

Στην ΣΣΕ με μεγάλες αυξήσεις των οικοδόμων, στη νίκη των εργατών απέναντι στον γίγαντα της COSCO, στη νίκη των εργατών της ΛΑΡΚΟ, της EFOOD, στους ανυποχώρητους αγώνες των εργαζομένων στα πετρέλαια και λιπάσματα Καβάλας. Εκεί δηλαδή όπου οι εργάτες επιβάλλουν τους δικούς τους όρους, στο επίπεδο μεν των τωρινών συσχετισμών αλλά δείχνουν την πραγματική δύναμη των εργαζομένων.

Γιαυτό και παρά το γεγονός ότι η αστική προπαγάνδα πασχίζει να πείσει για την αναποτελεσματικότητα της ταξικής πάλης, θωρακίζει συνεχώς το νομικό οπλοστάσιο εναντίον της. Έχει διδαχτεί από την ιστορία και θέλει να προλάβει μη και αυτή πάρει χαρακτηριστικά πανελλαδικού, συντονισμένου, ενιαίου ταξικού κινήματος με αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ενάντια σε Ε.Ε και ΝΑΤΟ.

Αυτός είναι ο μεγάλος φόβος αστικής τάξης και των κυβερνήσεων της διότι τότε το κίνημα θα συναντηθεί πιο εύκολα με την πρόταση διεξόδου το ΚΚΕ.

Όσο πιο ψηλά, όσο πιο δυνατό το ΚΚΕ, τόσο πιο δυνατός ο λαός, τόσο περισσότερες οι νίκες και οι κατακτήσεις… μέχρι που η λέξη ανάγκη δε θα έχει πια θέση στη ζωή του λαού μας.