Ο δύσκολος δρόμος του ΠΑΣΟΚ και οι συμπληγάδες πέτρες

Συμπληγάδες Πέτρες στην ελληνική μυθολογία ονομάζονταν δύο πολύ μεγάλοι βράχοι προ θαλάσσιου στενού, που ενώνονταν και αποχωρίζονταν συνεχώς, έτσι ώστε να ήταν αδύνατο το ασφαλές πέρασμα ενός πλοίου.

Προσωπικά χρησιμοποιώ τις «συμπληγάδες πέτρες» για να αναπαραστίσω την πραγματικότητα που απειλεί εκλογικά το ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη βέβαια, που ζει μια νέα εποχή σε σταθερά διψήφια ποσοστά και τους ψηφοφόρους να επιστρέφουν, οι περισσότεροι στη βάση τους.

Οι συμπληγάδες είναι τα δύο σημερινά μεγάλα κόμματα σε μια χώρα που λατρεύει τον δικομματισμό και οτιδήποτε άλλο παίρνει την ταμπέλα της “χαμένη ψήφου” στην τελική ευθεία προς τις κάλπες.

Ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από την πρώτη μέρα που κέρδισε στις εσωκομματικές εκλογές έδειξε τον δρόμο που θα ακολουθήσει το κίνημα. Διέλυσε τις αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει ένα νέο 2012 και μετά το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων το κατάλαβαν και στο Μαξίμου ότι έκλεισε το σενάριο συγκυβέρνησης με Μητσοτάκη πρωθυπουργό.

Παράλληλα απέναντι βάζει ο Νίκος Ανδρουλάκης και τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως την περίοδο της δικής του διακυβέρνησης. Ισορροπώντας ανάμεσα στο στελεχιακό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ, που έμεινε στο κόμμα τα δύσκολα χρόνια της απαξίωσης και θέλουν την δική τους “εκδίκηση” από αυτούς που τους ονόμασαν “γερμανοτσολιάδες”, με μια πλατιά κοινωνική μάζα του χώρου του προοδευτικού κέντρου που θα ήθελαν αυτά τα δύο κόμματα να συγκυβερνήσουν ή να συμπορευτούν ώς την μοναδική λύση απέναντι σε έναν άκρατο φιλελευθερισμό.

Στο ΠΑΣΟΚ αυτό που επέλεξαν το ονομάζουν δύσκολο δρόμο. Και για αυτό ο πήχης έχει μπεί για την πρώτη κάλπη, της απλή αναλογικής. Γιατί η δεύτερη που μάλλον θα είναι η κάλπη της “αυτοδυναμίας” το φυσικότερο είναι να συμπιεστεί. Απλά το πόσο μεγάλο θα είναι αυτό το ποσοστό θα εξαρτήσει και τη δυναμική ανάσχεσης προς την κατηφόρα.

«Ούτε με τη ΝΔ, ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με τις πολιτικές και τις αξίες μας» λένε στο ΠΑΣΟΚ βλέποντας την δική τους πράσινη “Αργώ” να φτάνει μπροστά στις συμπληγάδες. Και ελπίζουν όπως οι Αργοναύτες κατάφεραν να περάσουν χάνοντας μόνο την πρύμνη του πλοίου, μετά οι πέτρες να ακινητοποιηθούν. Και το ΠΑΣΟΚ να έχει επιστρέψει για τα καλά…

ΥΓ: Η υπόθεση Εύα Καϊλή επηρεάζει το ΠΑΣΟΚ. Όχι όσο το επηρέασε η υπόθεση Τσοχατζόπουλου. Προκαλεί μια στασιμότητα, μια “στάση πληρωμών” των ψηφοφόρων. Αν αυτή θα είναι προσωρινή θα φανεί μέχρι την κάλπη. Πάντως είναι τυχερό το κόμμα που δεν έχει απέναντί του δυνάμεις που να του χρεώνουν καθημερινά στα πάνελ εκπομπών και δελτίων ειδήσεων την Θεσσαλονικιά ευρωβουλεύτρια.

Το QatarGate αντιμετωπίζεται περισσότερο ως ένα δομικό ζήτημα λόμπινγκ των Βρυξελλών όπου συμμετέχει και μια – για την ώρα – ελληνίδα, παρά ως ένα περιστατικό διαφθοράς του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Ίσως και γιατί τα λεφτά δεν προήλθαν από τους φόρους και τους κόπους των Ελληνων. Αλλιώς θα το είχαν «σταυρώσει» το ΠΑΣΟΚ.