Μη χτυπιέσαι «γλυκιά» μου! Σε πιστεύουμε…

Όταν το «και εγώ έχω φίλους που είναι γκέι» γίνεται ο «φερετζές» του πιο κομπλεξικού ομοφοβικού.

Υπάρχουν δύο ειδών ομοφοβικοί άνθρωποι. Αυτοί που απεχθάνονται εντελώς τους ομοφυλόφιλους και εκείνοι που το κάνουν στα κρυφά.

Σίγουρα έχεις κάποιον φίλο ή συγγενή που έστω και μία φορά, στην προσπάθειά του να πείσει για τα «αγνά» του συναισθήματα χρησιμοποίησε ίσως την πιο κλισέ και εξοργιστική έκφραση μετά το «ο πελάτης έχει πάντα δίκαιο».

Το «κι εγώ έχω φίλους γκέι».

Και ίσως έχει. Αλλά αυτό σημαίνει αυτομάτως ότι δεν είναι ομοφοβικός;

Κατά την ταπεινή κι ασήμαντη άποψή μου, όχι.

Πολλές φορές, ξεπερνάμε τα δικά μας όρια για εκείνους που αγαπάμε -κι όσο μικρόψυχο κι αν είναι τα όρια κάποιου να έχουν να κάνουν με τη σεξουαλική ταυτότητα κάποιου άλλου- πολλοί είναι εκείνοι που για χάρη του αδερφού, της αδερφής, της φίλης, της κόρης, του γιου, ξεπερνούν τα «όριά» τους.

Άνθρωποι που βαθιά μέσα τους πιστεύουν πως πρόκειται για μία «φάση», για ένα «καπρίτσιο» ή για ένα «χούι» που σύντομα το αγαπημένο τους άτομο θα «αποτινάξει» από πάνω του και θα ζήσει μία «κανονική» ζωή, με έναν «κανονικό» σύντροφο και μία «κανονική» οικογένεια.

Και τους δικαιολογώ μέχρι ενός σημείου.

Τους δικαιολογώ από την άποψη ότι ακόμη υπάρχει μερίδα νεαρών γκέι ατόμων που το πιστεύει.

Κι ίσως αυτό είναι το πιο λυπηρό από όλα. Το ότι ακόμη και σήμερα παιδιά μεγαλώνουν για να «στριμωχτούν», για να «χωρέσουν» σε μία κοινωνία που όσο κι αν προοδεύει, είναι τόσο βαθιά σαπισμένη.

Που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τους εαυτούς τους στο βωμό μίας κάποιας «κανονικότητας».

Γιατί ίσως ξέρουν ότι ίσως ο ματσό gay friendly φίλος τους με όση «αποδοχή» τους αγκαλιάζει, με άλλη τόση ευκολία ρωτά άλλα γκέι άτομα αν «τινάζουν το μαλλί» με ύφος ειρωνικό και ελπίζει ο γιος του να γίνει «μάγκας, γιατί ακόμη δεν είναι».

Πρόσφατα άκουσα έναν ομοφυλόφιλο άνδρα να ευχαριστεί τους ετερόφυλους φίλους που ποτέ δεν τον κοίταξαν διαφορετικά.

Νομίζω πως οι gay δεν χρωστούν απολύτως τίποτα στους straight φίλους τους που έκαναν και κάνουν το αυτονόητο.

Μόνο στους εαυτούς τους που αισθάνονται την ανάγκη να ευχαριστήσουν για τα αυτονόητα.