Μετεξεταστέα στον Πολιτισμό η κυβέρνηση Μητσοτάκη

Και να που τελικά η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, έπαψαν να είναι αόρατοι, εμφανίστηκαν, «υπάρχουν» και για τους καλλιτέχνες. Και έχουν ευαισθησίες. Και διάθεση να λύσουν τα προβλήματα των καλλιτεχνών.

Έχουν διάθεση και σκοπό να ιδρύσουν νέες ανώτατες σχολές, να δώσουν δυνατότητα στους καλλιτέχνες να περνάνε και στο πανεπιστήμιο μετά τις δραματικές σχολές τους, να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ, να αναγνωρίζεται η προϋπηρεσία τους. Τα πάντα.

Και μάλιστα η κυβέρνηση όλα αυτά δε θα τα κάνει μόνη της και όπως της κατέβει στο κεφάλι. Θα συστήσει επιτροπές, θα διαβουλευτεί, θα κατεβάσει προτάσεις. Έφερε από όλη την Ελλάδα στη σημερινή σύσκεψη με τους καλλιτέχνες εκπροσώπους σχολών, θεάτρων, οργανισμών. Ξαφνικά. Τους θυμήθηκε και τους κουβάλησε στο Μέγαρο Μαξίμου να συζητήσει μαζί τους. Να ακούσει την γνώμη τους. Κάτι είναι κι αυτό. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Το τι συνέβη και άλλαξε η στάση και η πολιτική του πρωθυπουργού, το καταλαβαίνουν και τα μικρά παιδιά. Ζορίστηκε. Τούς βρήκε ΟΛΟΥΣ απέναντι. ΟΛΟΥΣ. Καλά, σχεδόν όλους. Τα πρόθυμα ΜΜΕ «κουκούλωσαν» όσα μπορούσαν. Συγκεκριμένοι κονδυλοφόροι σχετικοποίησαν τις προθέσεις των διαμαρτυρομένων. Αμφισβήτησαν τις προθέσεις τους. Αλλά πνίγηκαν στο ίδιο το δηλητηριώδες σάλιο τους γιατί «πλην Λακεδαιμονίων», όλοι αντέδρασαν.

Και φτάνουμε στο δια ταύτα: Όταν οι πολίτες αντιδρούν ενωμένοι, όταν παλεύουν, όταν εξηγούν και κυρίως ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ, κανένα σύστημα επικοινωνίας, καμία αυθεντία εξουσίας δεν μπορεί να τους σταματήσει. Αντιθέτως, όταν υπάρχει αντίδραση σαν αυτή των καλλιτεχνών, στο τέλος οι κυβερνώντες γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως. Σπεύσουν να υπερθεματίσουν σε δεσμεύσεις και αλλαγές. Καλό είναι κι αυτό. Να έχουν γνώση οι φυλακές. Να ξέρουν τι θέλουμε και να μάς το δίνουν. Εκλογές έρχονται. Όλα τα μετράνε.

Αν κρίνω από το σημερινό ύφος του (καψούρη με τον πολιτισμό) Κυριάκου Μητσοτάκη, «η δουλίτσα έγινε». Τα αιτήματα του καλλιτεχνικού κόσμου έγιναν δεκτά και θα επιχειρηθεί να αλλάξει μια στρέβλωση δεκαετιών που ενισχύθηκε με το τελευταίο προεδρικό διάταγμα. Κάτι είναι κι αυτό. Το δεχόμαστε ευχαρίστως. Και περιμένουμε. Να γίνει πράξη.

Φυσικά, αν διαβάσει κανείς τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, όλοι οι άλλοι φταίνε εκτός από τον ίδιο. Φταίνε οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, φταίει ο Γιατρομανωλάκης, η Μενδώνη, το υπουργείο Παιδείας. Ίσως, με το σκεπτικό του πρωθυπουργού να φταίνε και οι καλλιτέχνες ενδεχομένως που παλαιότερα δεν γκρίνιαζαν όσο έπρεπε, όσο γκρίνιαξαν τώρα. Κι ας τους έβγαζαν «καβατζωμένους» οι κυβερνητικές διαρροές. Κι ας τους απαξίωναν κάνοντας λόγο για ιδιοτροπίες ή για στημένες αντιδράσεις μόνο και μόνο επειδή έρχονται εκλογές. Έστω και έτσι, πρόκειται για μια τεράστια νίκη του κινήματος των ανθρώπων των Τεχνών που σηματοδοτεί πολλά ή, τουλάχιστον, μπορεί να σηματοδοτήσει πολλά.

Η σημερινή συνάντηση, λοιπόν, των καλλιτεχνών με τον πρωθυπουργό είχε αποτέλεσμα. Έβαλε μια βάση. Τον ανάγκασε να δεσμευτεί ότι θα κάνει αλλαγές. Όχι για να τον ψηφίσουν οι άνθρωποι των Τεχνών. Αυτό αποκλείεται. Αν στις εκλογές έμπαινε μια κάλπη μόνο για τους ανθρώπους των Τεχνών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα λάμβανε την ψήφο του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Άντε και της Κάτιας Δανδουλάκη (ίσως). Ο λόγος που προέβη σε τόσες δεσμεύσεις ο πρωθυπουργός είναι πως κατάλαβε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο ότι η πλατιά μάζα του κόσμου, ακόμα και ψηφοφόροι της δικής του παράταξης, στάθηκαν στο πλευρό των καλλιτεχνών. Κατανόησαν τον εμπαιγμό.

Χθες ήμασταν στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Προς τιμήν τους οι άνθρωποι του κέντρου πολιτισμού της Περιφέρειας με μπροστάρισσα την Αννα Μυκωνίου ξεκαθάρισαν ότι στέκονται αλληλέγγυοι στον αγώνα των καλλιτεχνών. Με λίγα λόγια «άδειασαν» την κυβέρνηση. Κι ας είναι πολιτικά πάρα πολύ κοντά σε αυτήν. Κοντά στο κόμμα που κυβερνά. Λέει πολλά η κίνηση τους. Και δεν είναι η μόνη. Πολλοί άνθρωποι που ανήκουν στην κεντροδεξιά έχουν φρίξει με τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Από την πολιτική στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων μέχρι την απαξίωση των μουσικών στην καραντίνα, την ιδιωτικοποίηση των μουσείων, το ζήτημα των μαρμάρων του Παρθενώνα και τώρα το ΠΔ85. Συνολικά στον τομέα του πολιτισμού η κυβέρνηση Μητσοτάκη βαθμολογείται «κάτω από τη βάση». Και δεν μπορεί να φταίει ΜΟΝΟΝ η Λίνα Μενδώνη γι αυτό. Κάποια στιγμή και ο πρωθυπουργός οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του.