Καλοκαιρινό FoΜΟ

Αρθρογραφεί στο TheOpinion η Νάσια Λουκοπούλου, Οικονομολόγος, Στέλεχος ΥΠΠΟΑ.

Να το ομολογήσω ευθαρσώς εγώ την έννοια Fear Of Missing Out (Ο φόβος και το άγχος του να μην σου ξεφύγει κάτι από τα τεκταινόμενα), δεν την ήξερα.

Την έμαθα σχετικά πρόσφατα στην τριήμερη της έκτης δημοτικού που με τρέχανε ολημερίς και ντεμί ολονυχτίς  σε αξιοθέατα, μουσεία, καφέ και εστιατόρια σε μια προσπάθεια να προλάβουμε και καλά να δούμε τα βασικά της πρωτεύουσας και τα είχα δει όλα κωλυόμενα.

Το αυτό λοιπόν ισχύει και για το καλοκαίρι, αυτές τις λίγες μέρες δηλαδή τις οποίες περιμένουμε έναν ολόκληρο χρόνο να βγάλουμε τα σπασμένα, όπως ξέρει και όπως μπορεί ο καθένας μας, με το σκεπτικό αυτών που δούλευαν κάποτε σαιζόν και περίμεναν με τις απολαβές τριών μηνών να ζήσουν ανετότατα τους υπόλοιπους εννιά.

Το καλοκαιράκι λοιπόν τα θέλεις όλα. Να ξεκουραστείς, αλλά και να ξεσαλώσεις, να κοιμηθείς πολύ και όχι με τις κότες και να ξυπνήσεις χωρίς τον κόκορα δηλαδή χωρίς τα διάφορα ξυπνητήρια να βαράνε στερεοφωνικά.

Θέλεις να δεις αγαπημένες ταινίες και σειρές που σε συνήθεις συνθήκες καθημερινότητας βλέπεις διακοπτόμενα λόγω γενικού συστημικού κρασαρίσματος, να  διαβάσεις βιβλία που στοιβάζονται όλη τη χρονιά στο κομοδίνο, χωρίς να σε ενοχλεί ούτε πουλί πετούμενο, αλλά θέλεις και να βγαίνεις έξω για ποτάρες (ενώ έλεγες θα το κόψεις το ρημάδι το αλκοόλ) και φαγητό με φίλους που έχεις καιρό να δεις σαν σε μόνιμη κατάσταση υπερβολικής ψυχαναγκαστικής εξωστρέφειας. Θέλεις να είσαι με  κόσμο αλλά δε θέλεις να βλέπεις και κανέναν.

Σε πιάνει τρέλα με ταξιδάκια εκδρομούλες και καταδρομικές- αν δεν επισκεφτείς τώρα όποιον προορισμό μπορείς τότε πότε;- και μετά σιχτιρίζεις την ώρα και τη στιγμή που βγήκες από το σπίτι.

Προσπαθείς να κάνεις διατροφή αλλά πλακώνεσαι και στα παγωτά που έχουν την τιμητική τους, θέλεις τη θάλασσα και τα μακροβούτια, τις ατελείωτες ώρες στα μπιτσόμπαρα μετά μουσικής, το μαύρισμα και τα κοκαλωμένα από το αλάτι μαλλιά, αλλά ταυτόχρονα θέλεις τη γαλήνια ησυχία ενός βουνού με τη δροσιά που το συνόδευε σε μια παλιότερη εποχή περασμένη ανεπιστρεπτί.

Γεμίζεις το πρόγραμμα σου φουλ και ταυτόχρονα θέλεις να σαπίσεις σε έναν καναπέ με το τηλεκοντρόλ του αιρκοντίσιον ή έστω του ανεμιστήρα στο χέρι.

Κάπου ανάμεσα στην επικαιρότητα που ποτέ δε σταματάει να τρέχει, σε πολέμους, εγκλήματα, ασταθείς και ανεπαρκείς πολιτικούς, δίκες και καταδίκες, λιμούς σεισμούς και καταποντισμούς, οικονομικά Βατερλό, και το μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι, κάπου μεταξύ φιέστας και σιέστας, προσπαθείς και φέτος να κάνεις το άλμα το μεγαλύτερο από τη φθορά όντας Dr. Jekyll και Mister Hyde ταυτόχρονα.

Το Fomo εύκολα γίνεται Φούμο και φτάνει ο Σεπτέμβρης των κατεργαρέων σαν να μην πέρασε μια μέρα. Αλλά και πάλι στην καλυτερότερη των περιπτώσεων μας αναλογούν 80 καλοκαίρια οπότε όποιος πρόλαβε τον Κύριον είδε.