Η προδοσία της ελπίδας και η κρίση αξιών στην Ελλάδα

Αρθρογραφεί στο TheOpinion η Ιρένε Βήττα-Βαβούσκου, επιχειρηματίας

Υπάρχει αυτή η στιγμή στην πορεία κάθε κοινωνίας που ο κόσμος σταματά να περιμένει. Όχι γιατί δεν θέλει να ελπίζει, αλλά γιατί έχει κουραστεί να διαψεύδεται. Η Ελλάδα βρέθηκε πολλές φορές σε αυτό το σημείο. Οι πολίτες της έχουν δώσει ευκαιρίες, έχουν κάνει θυσίες, έχουν δείξει αντοχές. Όμως η επανάληψη των ίδιων λαθών, από διαφορετικούς πολιτικούς με τα ίδια λόγια, διαβρώνει την πίστη ότι κάτι μπορεί στ’ αλήθεια να αλλάξει.

Η κρίση αξιών δεν ήρθε ξαφνικά. Χτίστηκε σταδιακά, με μικρές παραχωρήσεις στην αδιαφάνεια, στη μετριότητα και στην ανευθυνότητα. Ο κόσμος είδε ότι η αδικία έγινε συνήθεια. Ότι η αξιοκρατία έγινε λέξη χωρίς περιεχόμενο. Ότι η ηθική υποχώρησε για χάρη του βολέματος και της σκοπιμότητας. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι πολιτικές επιλογές. Είναι το πώς επιτρέψαμε να φτιαχτεί ένα σύστημα που δεν εμπνέει, δεν καθοδηγεί και δεν λογοδοτεί.

Σε τέτοιες συνθήκες, η απογοήτευση δεν είναι έκρηξη αλλά φθορά. Δεν φωνάζει, δεν διαδηλώνει πάντα, απλώς αποσύρεται. Η απουσία εμπιστοσύνης είναι ήσυχη αλλά βαθιά. Ο πολίτης σταματά να περιμένει λύσεις και προσαρμόζεται. Στρέφεται στο ατομικό, απομακρύνεται από το κοινό. Δεν είναι απαραίτητα κυνισμός. Είναι μια μορφή αυτοπροστασίας όταν το συλλογικό φαίνεται διαρκώς να αποτυγχάνει.

Η Ελλάδα έχει ανθρώπους που δεν σταμάτησαν ποτέ να προσπαθούν. Επιχειρηματίες που επιμένουν, νέους που δημιουργούν, εκπαιδευτικούς που προσφέρουν, γιατρούς που αντέχουν. Η κοινωνία δεν έχει παραιτηθεί. Αλλά θέλει καλούς λόγους για να συνεχίσει να προσπαθεί. Θέλει συνέπεια από όσους παίρνουν αποφάσεις. Θέλει διαφάνεια, καθαρές κουβέντες και σχέδιο. Δεν αρκεί πια το να μην κάνεις λάθος. Χρειάζεται να κάνεις το σωστό και να το αποδεικνύεις στην πράξη.

Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να ανατρέψει το κλίμα, αυτό είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Με μικρά αλλά σταθερά βήματα. Όχι με μεγάλα λόγια. Οι πολίτες δεν περιμένουν σωτήρες. Περιμένουν σοβαρότητα, μέτρο και λογοδοσία. Το αύριο δεν χτίζεται μόνο με όραμα, αλλά και με πειθαρχία. Και η κοινωνία, όσο και αν δείχνει κουρασμένη, μπορεί ακόμα να στηρίξει κάτι διαφορετικό. Αρκεί να είναι αληθινό.