Η (πολύ) δύσκολη μέρα μετά τον Τσίπρα

Πρώτη μέρα στην μετά τον Αλέξη Τσίπρα εποχή στον ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν είναι εύκολη. Για κανέναν στην Κουμουνδούρου.

Όταν για 15 χρόνια ζεις μια καθημερινότητα, μια ρουτίνα ή πλήρης ανατροπή αυτής δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα.

Το αύριο πρέπει να διαμορφωθεί. Και δεν υπάρχει το μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο του ηγέτη. Που λειτουργούσε ως αλεξικέραυνο για όλους. Που πλήρωνε για τα λάθη των άλλων πέρα από τα δικά του.

Η νέα γενιά, οι άνθρωποι που έβγαλε στην επιφάνεια ο Αλέξης Τσίπρας, ήρθε η ώρα να βγουν μπροστά. Δυστυχώς όμως αυτό σαν ιδέα δεν υπήρχε ποτέ στον ΣΥΡΙΖΑ. Σαν να πίστευαν όλοι ότι θα μείνει αιώνια.

Ακόμα και στον πανίσχυρο Ανδρέα Παπανδρέου υπήρχε ένας Σημίτης να του πει δεν τα κάνεις καλά στην οικονομία και να εκφράσει την άλλη άποψη. Και την ώρα της διαδοχής βγήκε μπροστά και ήταν ο επόμενος πρόεδρος και πρωθυπουργός.

Αυτά στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχαν. Η άλλη άποψη απλά ήθελε να καταγράψει δυναμική. Μια πολύ διαφορετική φιλοσοφία από κόμμα εξουσίας, με λογική κόμματος της Αριστεράς ή το χειρότερο παράταξης στα πανεπιστήμια.

Το πρώτο 24ωρο ήταν πολύ δύσκολο για όλα τα στελέχη. Ελάχιστοι μιλούσαν. Ακόμα πιο λίγοι θέλουν να μιλήσουν για την διαδοχή. Ενώ όσοι ενδιαφέρονται φοβούνται να είναι οι πρώτοι που θα το πουν για να μην καούν.

Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν χτίσει την επόμενη μέρα και πλέον καλούνται να κάνουν διαδικασίες εξπρές για να μην μείνουν ακέφαλοι. Εκτός εάν μια ψηφοφορία για την εκλογή επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας με ένα ουδέτερο πρόσωπο όπως την Όλγα Γεροβασίλη λειτουργήσει ως μια μεταβατική περίοδο και από φθινόπωρο βλέπουμε…