Η νύκτα εκείνη

Αρθρογραφεί στο TheOpinion o Παύλος Ι. Αλεξιάδης, Ιατρός. 

Για πάνω από εικοσιπέντε χρόνια πάνω από την Ελλάδα πλανιόνταν ο φόβος «εκείνης της νύχτας» της βραδιάς δηλαδή των Ιμίων.

Και αν η Τούρκοι ξανά έρθουν; Και αν θελήσουν να γκριζάρουν και άλλες βραχονησίδες; Και αν ότι επιχείρησαν στα Ίμια το επιχειρήσουν σε ένα κατοικημένο νησί;

Πολλά τα αν που ερχόντουσαν να χαρακτηρίσουν πιθανούς εθνικούς μας φόβους. Από τότε έως τώρα πέρασαν πολλά αλλά η Ερντογανική περίοδος που ακλούθησε ανέδειξε τον συνεχή πόλεμο νεύρων έναντι της Ελλάδας σε κύρια πολιτική. Τι εννοούμε με τον «πόλεμο νεύρων»; Ως πόλεμο νεύρων ορίζουμε την εναλλαγή ανάμεσα σε περιόδους έντασης από τη μια και εφησυχασμού από την άλλη που ως μοναδικό στόχο έχουν την εξάντληση του αντιπάλου.

Αυτή η πολιτική έφτασε στο αποκορύφωμα της την περίοδο της κρίσης (2010-2019) και ήταν αυτή που, παρά την πολιτική εφησυχασμού που ακολουθούσε προσωπικά ο Α. Τσίπρας έναντι της Τουρκίας, μας οδήγησε στα γεγονότα του 2020. Από τον Μάρτιο έως τον Οκτώβριο του 2020 όλοι οι φόβοι της «νύκτας εκείνης» επιχειρήθηκαν να γίνουν πραγματικότητα. Αλλά η αντίσταση υπήρξε σθεναρά και έτσι απέτυχαν οι Τουρκικές επιδιώξεις. Επιχείρησαν τότε να δημιουργήσουν εσωτερική πολιτική αναταραχή με μοχλό το μεταναστευτικό για να εκμεταλλευτούν  το γεγονός των διπλών εκλογών, απέτυχαν. Επιχείρησαν να δημιουργήσουν τετελεσμένα σε Αιγαίο, Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο, απέτυχαν. Το 2020 αν το δούμε από ιστορικής πλευράς υπήρξε η πρώτη μεγάλη Ελληνική επιτυχία μετά την «νύκτα εκείνη».

Δυστυχώς όμως ο Ερντογανισμός ξαναχτυπά! Μετά από μια σταθερή περίοδο το 2021 περάσαμε σε αυτήν της έντασης που κυριαρχεί το σύνθημα «Θα έρθουμε μια νύκτα». Οι λεκτικές επιθέσεις των Τούρκων πολιτικών και ο υβριδικός πόλεμος σε Έβρο και Αιγαίο συνεχίζονται και θα γίνεται πιο θρασύς όσο πλησιάζουμε στο 2023 όπου η Ελλάδα αναγκαστικά αυτήν την φορά θα βρεθεί σε καθεστώς ακυβερνησίας λόγω των διπλών εκλογών. Σε αυτήν την σκακιέρα που έχουμε μπροστά μας δεν τίθεται το ζήτημα αν ο Ερντογάν θα κερδίσει ή θα χάσει τις εκλογές που έχει και αυτός το 2023 αλλά το πώς θα καταφέρουμε εμείς να διαχειριστούμε την όλη κατάσταση την ώρα που θα βαδίζουμε από την μία εκλογική διαδικασία στην άλλη.

Η λύση είναι μια : Να δρομολογηθούν οι θεσμικές εξελίξεις στην Ελλάδα έτσι ώστε η περίοδος των δύο εθνικών εκλογών να συμπέσει με αυτήν των Τουρκικών εκλογών. Όπως επίσης θα πρέπει να υπάρξει η θεσμική πρόνοια στην υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα προκύψει ανάμεσα στις δύο εκλογικές διαδικασίες να παραμείνουν οι υπουργοί που διαχειρίζονται τα καίρια χαρτοφυλάκια όπως οι  σημερινοί υπουργοί εξωτερικών και άμυνας.

Το 2023 θα εισέλθει με πολλές προκλήσεις γι αυτό ας επαγρυπνούμε για να  μην βρεθούμε προ δυσάρεστης επανάληψης της «νύκτας εκείνης».