Η ήττα της Ευρώπης

Του Γιάννη Νισύριου

Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν αναλώθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε προσπάθειες για την αποτροπή της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

Οι συναντήσεις του όμως με τον Πρόεδρο Πούτιν δεν απέδωσαν, όχι μόνο επί της ουσίας αλλά και γιατί ο λόγος του, ταυτισμένος σχεδόν με την οπτική της Ευρώπης, δεν είχε την ισχύ και το κύρος που θα είχε άλλοτε. Ρώσοι επίσημοι δήλωναν ανοιχτά πως δεν αποφασίζει ο Μακρόν αλλά ο Μπάιντεν. Στη συνέχεια και μέχρι σήμερα ο Καγκελάριος Σόλτς διαβεβαίωνε τη Μόσχα και μάλιστα σε επίμονο τόνο, πως η Ουκρανία δε θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ενώ ο Μακρόν τον ακολουθούσε παρά πόδας.

Οι δηλώσεις όμως του Μπλίνκεν Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ λειτουργούσαν αντίρροπα. ”Κάθε κράτος έχει δικαίωμα να επιλέγει ελεύθερα την ένταξή του στην ατλαντική συμμαχία” είχε δηλώσει αρκετά πριν τη ρωσική εισβολή. Τώρα που τα σύννεφα πύκνωσαν, η Ευρώπη καλείται να σύρει το χορό των κυρώσεων κατά της Μόσχας, γνωρίζοντας ότι και η ίδια θα πληρώσει ακριβά την ενεργειακή κρίση, τις ανατιμήσεις σε είδη πρώτης ανάγκης και ότι θα υποστεί την πλήρη ανατροπή των οικονομικών δεδομένων της. Και παρ’ όλα αυτά ο Μπάιντεν με διαδοχικές συσκέψεις πιέζει ολοένα και για επιπλέον κυρώσεις, για απελάσεις Ρώσων διπλωματών, για αποστολή εξοπλισμού στην Ουκρανία.

Με τη στάση αυτή ήξεραν οι επιτελείς της ΕΕ πως εξάπτουν περαιτέρω την αιματοχυσία σ’ έναν φρενήρη ρυθμό αντιπαραθέσεων, με την Ευρώπη πρώτο στόχο σε περίπτωση αντιποίνων και με το ρωσικό πυρηνικό σύστημα να στρέφεται εναντίον της. Αντιστάθηκε μόνο στην πλήρη ενεργειακή αποκοπή της από το ρωσικό φυσικό αέριο, με προεξέχουσα όμως τη Γερμανία, που η καταλυτική εξάρτησή της από τη Μόσχα ματαίωσε προσωρινά κάθε τέτοια προοπτική.

Και εδώ έρχονται πάλι οι ΗΠΑ, με το υγροποιημένο αέριο να καλύψουν τα κενά της ενεργειακής ανεπάρκειας της Ευρώπης, πετυχαίνοντας έτσι την απεξάρτηση της από το ρωσικό αέριο, στρατηγικό στόχο του προέδρου Μπάιντεν από την πρώτη κιόλας μέρα της εκλογής του. Έτσι η Ευρώπη επωμίζεται το τεράστιο κόστος της μεταφοράς, αποθήκευσης, μετατροπής και διοχέτευσης στην αγορά του φυσικού αερίου που έρχεται από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, πληρώνοντας για μια ακόμη φορά, μόνο αυτή, τις συνέπειες της κρίσης των σχέσεων μεταξύ του δυτικού κόσμου και της Μόσχας.

Είναι σαφές πως η Ευρώπη οδεύει προς το περιθώριο. Θα λέγαμε ίσως ότι αποικιοποιείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες αν δεν υπήρχαν κάποιες φωνές που επιτάσσουν την ανασυγκρότηση και τη ισχυροποίησή της σε πιο υγιείς βάσεις. Ως τότε όμως οι οιωνοί παραπέμπουν σε σαφή μηνύματα παρακμής.

Η Ευρώπη ηττάται και μαζί με αυτήν υποχωρούν οι ιδέες της, ο πολιτισμός και η μακρόχρονη ανθρωπιστική διάσταση της ιστορίας της.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΣΥΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΠΑΡ’ ΑΡΕΙΩ ΠΑΓΩ