Η αποχή συμφέρει τον Μητσοτάκη, πρέπει να ψηφίσουμε όλοι

Αρθρογραφεί στο TheOpinion, ο Αναστάσης Ασκητάς, Οικονομολόγος / MSc Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών.  

Είναι κατανοητό και αυταπόδεικτο πως η προεκλογική περίοδος δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική. Προγραμματική συζήτηση δεν γίνεται, αισιοδοξία για το μέλλον της χώρας δεν υπάρχει και γενικότερα έχει παγιωθεί ένα κλίμα παγωμάρας και αδιαφορίας. Ακόμα και ο πιο ένθερμος οπαδός ή το πιο σκληρό μέλος των σχηματισμών που συμμετέχουν δεν θα μπορούσε να πει το αντίθετο. Πηγαίνουμε σε εκλογές … σαν να μην πηγαίνουμε σε εκλογές. Και αυτό δεν ευνοεί τη μείωση της αποχής και τη συμμετοχή όλο και περισσότερων ανθρώπων στη διαδικασία που θα κρίνει την τύχη της χώρας για τα επόμενα 4 χρόνια.

Όμως, η συμμετοχή όλο και περισσότερων ανθρώπων στη διαδικασία θα κρίνει το αν αυτή η τύχη αλλάξει τα επόμενα χρόνια ή αν θα παραμείνουμε στα ίδια. Και αυτό είναι πολύ μεγάλο διακύβευμα για να το αφήσουμε στα χέρια άλλων. Αρκεί να σκεφτούμε ότι αυτό το κλίμα «σαν να μην έχουμε εκλογές» δεν είναι τυχαίο ή αυτόματο. Είναι επιδίωξη του συστήματος που κυβερνάει και έχει αποδείξει την επιδεξιότητά του στο χειρισμό των ΜΜΕ, της εικόνας, της επικοινωνίας και της ατζέντας. Αποδείχθηκε αυτό από το πόσο εύκολα σβήστηκε η λέξη «Τέμπη» από την προεκλογική συζήτηση.

Το να μη συζητάμε πολιτικά και οραματικά ευνοεί αυτόν που δεν μπορεί να πει κάτι εξαιτίας όσων είδαμε τα τελευταία 4 χρόνια. Δηλαδή, την κυβέρνηση. Η οποία ξέρει ποια ατζέντα την ευνοεί, την βάζει στην κοινωνία μέσω των ΜΜΕ και έχουμε καταλήξει να συζητάμε για το 1981 και το σε ποιον ανήκει η Αλλαγή και για το 2015 και το Δημοψήφισμα. Όμως έχουμε 2023. Και τα προβλήματα του 2023 είναι πολύ μεγάλα, αλλά και τα ερωτηματικά για το 2024, το 2025, το 2026 και το 2027, ακόμα μεγαλύτερα. Η αδιαφορία με την οποία πηγαίνουμε στην κάλπη είναι ανακόλουθη της κρισιμότητας της κατάστασης.

Έχουμε ένα διεθνές περιβάλλον το οποίο η κυβέρνηση δείχνει να αγνοεί επιδεικτικά, αφού έχει εγκαταλείψει την εξωτερική πολιτική ως πεδίο δημιουργίας υπεραξίας για τη χώρα. Επί των ημερών της υπογράφηκε το παράνομο Σύμφωνο Τουρκίας – Λιβύης που κόβει το Αιγαίο στα δύο, εγκαταλείφθηκε η βαλκανική πολιτική και η Ελλάδα έχασε το ρόλο της στα τραπέζια που αφορούν την περιοχή της.

Η οικονομική συγκυρία δεν προμηνύεται θετική, καθώς όσο οι κεντρικές τράπεζες αυξάνουν τα επιτόκια για να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό, τόσο πιο αβέβαιη γίνεται η αναπτυξιακή προοπτική, εν μέσω του συνεχιζόμενου πολέμου. Στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας, τα πράγματα είναι ακόμα πιο σοβαρά, αφού ο πληθωρισμός έχει διαλύσει τα εισοδήματα. Δυστυχώς αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται με κάθε λογής pass που δε μειώνουν τις τιμές και οι πολίτες στενάζουν στα σούπερ μάρκετ και τα βενζινάδικα.

Τα τελευταία χρόνια έγινε ένα πολύ μεγάλο και άσχημο παιχνίδι με τους θεσμούς, τα σώματα ασφαλείας, την ΕΥΠ και τη Δικαιοσύνη. Έγιναν άλματα προς τον όλεθρο όσον αφορά την ελευθερία του τύπου και τη χειραγώγηση των ΜΜΕ και της πληροφορίας που φτάνει στους πολίτες. Η Δημοκρατία δεν πέρασε και τα καλύτερά της χρόνια στα χέρια της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η διαχείριση των περισσότερων χρημάτων στην πρόσφατη ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Ταμείου Ανθεκτικότητας και Ανάπτυξης, δεν έγινε και με τον δικαιότερο, προσφορότερο και οικονομικά αποτελεσματικότερο τρόπο. Αντίθετα, οι γεωγραφικές και διαρθρωτικές αδικίες είναι εμφανείς, με τα χρήματα να καταλήγουν σε λίγα ΑΦΜ και ολόκληρες περιοχές της χώρας να λείπουν από το χάρτη του σχεδιασμού.

Όλα αυτά που έγιναν και εκείνα που έρχονται και επιβάλλεται να μη γίνουν με τον ίδιο τρόπο, επιβάλλουν την παρουσία όλων μας στις 21 Μαΐου στα εκλογικά κέντρα. Δε χρειάζεται να μας πει κάποιος τι να ψηφίσουμε, ο καθένας ξέρει για τον εαυτό του. Αρκεί να πάμε να ψηφίσουμε. Δεν είναι τυχαίο που επιδίωξη του συστήματος Μητσοτάκη είναι να ψηφίσουν όλο και λιγότεροι. Γιατί με τους λίγους στην κάλπη νιώθουν ασφαλείς. Η δύναμη είναι στα χέρια των πολλών και ιδιαίτερα των νέων. Που πρέπει να ψηφίσουν για να αλλάξει η χώρα σελίδα. Αν δεν πάμε εμείς, θα πάνε άλλοι. Και είναι άδικο να αποφασίσουν άλλοι για εμάς, ενώ εμείς θα περάσουμε πάλι τα ζόρια.