Η (ακρο)δεξιά ατζέντα προ των πυλών της Βουλής

Τα συμπεράσματα της κάλπης. Τί μας έδειξαν οι εκλογές της 25ης Ιουνίου. Οι προκλήσεις της επόμενης μέρας. Γράφει ο Δημήτρης Συρμάτσης.

Μπορεί να μην γίναμε σοφότεροι από το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά γίναμε περισσότεροι. Και εννοώ τα οκτώ κόμματα εντός Βουλής από τα πέντε των προηγούμενων εκλογών πριν από ένα μήνα. Αν και με την κοινή λογική αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί στις εκλογές με την απλή αναλογική και τα μεγάλα κόμματα να κερδίσουν στην κάλπη της ενισχυμένης.

Όμως το σκηνικό που διαμορφώθηκε από τη νύχτα της 21ης Μαΐου με την ΝΔ αδιαμφισβήτητη πρώτη και τον ΣΥΡΙΖΑ να τρέμει μια περαιτέρω κατάρρευση έστειλε τους ψηφοφόρους στα μικρά κόμματα ή στις παραλίες.

Κυριαρχία και πονοκέφαλος

Η ΝΔ επιβεβαίωσε σε μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση την κυριαρχία της. Είναι σήμερα η ξεκάθαρη μοναδική μεγάλη πολιτική δύναμη στη χώρα. Και προφανώς αυτό οφείλεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Δεν πέτυχε μεγαλύτερη νίκη από τις εκλογές του Μαΐου και δεν έχει περισσότερη κοινοβουλευτική δύναμη από το 2019 αλλά η νίκη της δείχνει τεράστια λόγω της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Θεωρώ ότι μεγάλος πονοκέφαλος θα είναι τα τρία κόμματα στα δεξιά της, για πρώτη φορά τόσα πολλά κόμματα στη Βουλή. Θα την «σύρουν» στην δική τους ατζέντα; Είναι το μεγάλο ερώτημα.

Η ατάκα του Αλέξη

Συνεχίστηκε η κατάρρευση και σε αυτές τις εκλογές. Αυτό όμως που συγκράτησα στην δήλωση του Αλέξη Τσίπρα είναι η ατάκα του ότι έκλεισε ένας μεγάλος και δημιουργικός ιστορικός κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι μπορεί να σημαίνει στην πράξη αυτό; Θα θέσει τον εαυτό του στην διάθεση των μελών ζητώντας το πράσινο φως να κάνει μια ριζική αναδόμηση; Θα διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα φτιάξει κάτι νέο από την αρχή; Θα υπάρξει αντίπαλο δέος;

Το μόνο σίγουρο είναι στον ΣΥΡΙΖΑ οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ οδυνηροί, με διχασμούς και αποχωρήσεις. Όπως συμβαίνει σε όλα τα εσωκομματικά μέτωπα και τους εμφυλίους.

Οι προκλήσεις του Ανδρουλάκη

«Φεύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται το ΠΑΣΟΚ» λέει από το βράδυ της Κυριακής ο Νίκος Ανδρουλάκης αλλά η αλήθεια είναι πως στην Χαριλάου Τρικούπη ήθελαν ένα καλύτερο αποτέλεσμα και μια πιο δυναμική αύξηση.

Για αυτό και έκανε πιο μετά από τον Αλέξη Τσίπρα την δήλωσή του, ίσως περίμεναν και την παραίτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Απέφυγε το «ηλεκτροσόκ» στην ανακοίνωση του υπουργικού συμβουλίου καθώς δεν υπήρξε γερό μπάσιμο στην Κεντροαριστερά και στα πασοκικά στελέχη από τον Πρωθυπουργό.

Οι προκλήσεις είναι πολλές, ξεκινώντας από το που θα λάβει την έδρα του. Οπου και να γίνει θα έχει αντιδράσεις. Επίσης και ο εσωκομματικός ανασχηματισμός θα παίξει το ρόλο του με έναν Ανδρουλάκη που για πρώτη φορά θα τον δούμε στα έδρανα της Βουλής.

Μπράβο στο ΚΚΕ. Σταθερά και ανοδικά. Είναι από τους κερδισμένους των εκλογών. Οφείλεται πέρα από την διαχρονική του αγωνιστική παρουσία και στο γεγονός πως έχει έναν επικοινωνιακό γενικό γραμματέα που οι ατάκες του έφεραν στον Περισσό μερικές εκατοντάδες ψήφους από άλλες πιο απολιτίκ δεξαμενές.

Οι 34 βουλευτές και η Ζωή

Σπαρτιάτες με 12, Ελληνική Λύση με 12 και Νίκη με 10 βουλευτές θα βρίσκονται στην Βουλή για τα επόμενα χρόνια. 34 βουλευτές που θα αλλάξουν την ατζέντα των κοινοβουλευτικών συζητήσεων. Θα ανοίξουν ζητήματα που είχαν λυθεί στο παρελθόν, είναι καθήκον των δημοκρατικών δυνάμεων να υπερασπιστούν τα κεκτημένα.

Σε αυτό θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο η Νέα Δημοκρατία. Πολύ μεγάλο ρόλο καθώς έχει την πλειοψηφία. Πόσο θα στρίψει προς τα δεξιά και τι παραχωρήσεις θα κάνει.

Οσον αφορά τα κόμματα, οι Σπαρτιάτες είναι ένα μόρφωμα ολίγων ημερών με ουσιαστικό αρχηγό τον Ηλία Κασιδιάρη. Με ένα νεύμα από τη φυλακή τους έστειλε στην Βουλή και αυτό οφείλει να προβληματίσει το πολιτικό σύστημα.

Αντιθέτως η Νίκη εκτιμώ ότι ήρθε για να μείνει. Εδώ και πολλά χρόνια τα χριστιανικά σωματεία, οι παραθρησκευτικές οργανώσεις είχαν πολιτικό λόγο και ήθελαν να παίξουν ρόλο. Έτσι η Νίκη είναι το κόμμα που έχει μια βάση, χτίστηκε πάνω στην θρησκεία και μπορεί να κρατηθεί από αυτό το ιδεώδες στο μέλλον.

Ο Κυριάκος Βελόπουλος άντεξε. Άντεξε τον πιο δύσκολο πόλεμο που είχε δεχθεί από την ίδρυση της Ελληνικής Λύση. Τώρα όμως έχει να αντιμετωπίσει την δική του πρόκληση καθώς δεν θα είναι το μοναδικό κόμμα στη Βουλή δεξιότερα της ΝΔ. Θα πιεστεί να ξεχωρίσει, έχοντας την ελπίδα να παρουσιαστούν πολύ γραφικοί οι βουλευτές των άλλων κομμάτων.

Τέλος, η Ζωή Κωνσταντοπούλου τα κατάφερε και θα είναι στην επόμενη Βουλή. Και τέλος οι καρδούλες και τα χαμόγελα. Και ευτυχώς δηλαδή, να υπάρχουν φωνές κόντρα σε αυτό που έρχεται. Είναι όμως χαρακτηριστικό ότι πήρε λιγότερες ψήφους αλλά η αποχή την ευνόησε και έτσι πέρασε το όριο του 3%.