«Φτηνά Τσιγάρα»: Η νοσταλγία της παλιάς Αθηνάς που ξανά γεννιέται τον Αύγουστο (VIDEO)

Τι μας πιάνει με την νοσταλγία ειδικά το καλοκαίρι; Τι κύμα κατάθλιψης πέφτει στις σχετικά μεγάλες πόλεις και προσπαθούμε να βρούμε οάσεις νοσταλγίας μέσα στην ξηρασία και στην κραιπάλη της άδειας πόλης; 

Η ταινία ενώ δεν είχε τόσο μεγάλη επιτυχία όταν κυκλοφόρησε, το 2000, μετά από λίγα χρόνια έκανε πάταγο σε σημείο που κάθε καλοκαίρι είναι must σε κάθε θερινό κινηματογράφο. Αλλά τι κακό πιάνει κυρίως τους millennials με αυτήν την ταινία; Δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν και εμένα μου άρεσε η ταινία αρκετά απλά προσπαθώ να καταλάβω από που προκύπτει αυτό το υπερμεγέθη clout, που ανατάχτηκε τα τελευταία χρόνια.

Ας μιλήσουμε λίγο όμως για την υπόθεση της ταινίας που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Ρένος Χαραλαμπίδης. Βλέπουμε την βαρετή και μουντή ζωή του Νίκου (Ρένο Χαραλαμπίδη) του πρωταγωνιστή, ο οποίος ζει μόνος του είναι άνεργος δεν έχει φίλους και δεν έχει ούτε κοπέλα. Ένα αυγουστιάτικο βράδυ, ο Νίκος γνωρίζει σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο τη Σοφία (Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους), μια εντυπωσιακή κοπέλα γεμάτη αυτοπεποίθηση. Της ζητάει να περάσουν μια νύχτα μαζί στην άδεια Αθήνα, στις στοές, την έρημη Σταδίου, την καντίνα του Λυκαβηττού το ξημέρωμα, τα καρτοτηλέφωνα και χωρίζουν χωρίς να γίνει κάτι. Θα την αναζητήσει εκ νέου για να περάσουν άλλο ένα βράδυ μαζί.

Τελικά συναντήθηκαν ξανά, η τελική σκηνή με το πιο μεγάλο σε διάρκεια φιλί στον ελληνικό κινηματογράφο ή όλα ήταν μια σκηνή που δημιούργησε η φαντασία του πρωταγωνιστή; Μπορεί αυτή η αίσθηση του μυστηρίου και η μη διευκρίνηση για το τέλος

Είναι ο αθώος ρομαντισμός και το παλιό φλερτ χωρίς κινητά, χωρίς Insta, χωρίς social; Τι τραβάει τον θεατή να βλέπει ξανά και ξανά την ταινία αυτή; Μήπως είναι η κρυφή αισιοδοξία ότι μπορείς να βρεις τον έρωτα της ζωής σου ξαφνικά; Ή είναι και το χιούμορ που είναι άφθονο λόγω των υπόλοιπων συμμετεχόντων όπως του  Τσάκωνα και του Ιατρόπουλου. 

Βέβαια το κατά πόσο η νοσταλγία σε βοηθάει να νιώθεις ουσιαστικά καλά και δεν είναι μια ψευδαίσθηση που σε βυθίζει όλο και περισσότερο στην κατάθλιψη και στην μιζέρια. Όμως αυτό δεν με σταματάει από το να σας την προτείνω να την δείτε ένα από αυτά τα ήσυχα, βαρετά και μουντά βράδια του Αυγούστου, άμα δεν την έχετε ξαναδεί.