Ευτυχώς δεν υπάρχει πιο κάτω από την τελευταία θέση στην ελευθερία του Τύπου

Συμπληρώθηκαν σήμερα εννέα ολόκληρα χρόνια από τη βραδιά που στην Ελλάδα συνέβη ό,τι πιο κοντινό σε απολυταρχία έχουμε βιώσει από την μεταπολίτευση και μετά: Το «μαύρο της ΕΡΤ». Ηταν λίγο πριν τα μεσάνυχτα μιας ανύποπτης καθημερινής νύχτας, 11 Ιουνίου του 2013.

Επειδή μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει για το επίπεδο της ελευθεροτυπίας στην Ελλάδα με βάση την πρόσφατη κατάταξη της χώρας στην τελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε μία από τις χειρότερες παγκοσμίως, καλό είναι να θυμόμαστε κάποια πράγματα. Άλλωστε, τα παιδιά που στις επόμενες εκλογές ψηφίζουν, όταν συνέβησαν όλα αυτά ήταν σχεδόν οκτώ χρονών και ελάχιστα γνωρίζουν για τον συμβολισμό εκείνης της φασιστικής κυβερνητικής κίνησης.

Το 2013, λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία (ναι, αυτή που επί δικής της κυβερνήσεως είμαστε σήμερα τελευταίοι στην ΕΕ σε ελευθερία Τύπου) αποφάσισε και σε μια νύχτα «έριξε μαύρο» σε ένα δημόσιο οργανισμό ο οποίος απασχολούσε σχεδόν 3.000 εργαζόμενους. Ραδιόφωνα, τηλεοπτικοί σταθμοί, σάιτ, περιοδικά του δημοσίου δημοσιογραφικού φορέα (δική μας περιουσία δηλαδή) έκλεισαν για να δείξει η τότε κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη (η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε μετά τα γεγονότα) στους δανειστές της ότι κάνει απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Επί της ουσίας έκλεισε γιατί, όπως παραδέχτηκε και ο Σίμος Κεδίκογλου, υπουργός ο οποίος ανέλαβε την «εκτέλεση» της ΕΡΤ, την έλεγχαν αριστεροί τεμπέληδες. Πού είναι σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς; Που είναι ο Σίμος Κεδίκογλου (πρόσφατα τον είδαμε σε βίντεο να λέει ασυναρτησίες όντας σε εύθυμη κατάσταση); Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας…

Το 2013 η Νέα Δημοκρατία έκλεισε την ΕΡΤ. Βασισμένη στον γνωστό λαϊκισμό και την ρητορική μίσους των ακροδεξιών ότι «οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες και υψηλά αμειβόμενοι». Γίναμε ρεντίκολο σε όλη την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Η τεράστια κατακραυγή επέσπευσε τη δημιουργία του νέου φορέα – εκτρώματος αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Οι εργαζόμενοι επαναστάτησαν, πάλεψαν, τους έδειραν, τους λοιδόρησαν, τους έβγαλαν με τα ΜΑΤ μέσα από το ραδιομέγαρο. Άντεξαν δύο ολόκληρα χρόνια και μερικώς δικαιώθηκαν τον Ιούνιο του 2015…

Το πλήγμα στην εικόνα, στην ψυχολογία, στην προοπτική της ΕΡΤ ήταν τεράστιο. Ακόμα και σήμερα η απειλή ότι «θα σας ξανακλείσουμε» κάνει τους εργαζόμενους πειθήνιους. Την επιβολή λογοκρισίας, συνήθως προληπτικής, ευκολότερη. Ας μην ξεχνάμε πως με προσωπική παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη, όλα τα δημόσια ΜΜΕ αναφέρονται πλέον στο γραφείο του και ελέγχονται από αυτό. Θα μου πείτε, εδώ πριν εννιά χρόνια δε δίστασαν να κλείσουν την ΕΡΤ, θα φοβηθούν τώρα μην εκτεθούν που θρασύτατα την ελέγχουν; Στο ίδιο μήκος κύματος και τα ιδιωτικά ΜΜΕ: ευθυγραμμισμένα στο κυβερνητικό αφήγημα. Ευεργετημένα από αυτήν με απαλοιφές δόσεων για άδειες λειτουργίας, με λίστες διαφήμισης, με χαριστικά δάνεια.

Σήμερα συμπληρώθηκαν εννέα χρόνια από το κλείσιμο της ΕΡΤ. Ευτυχώς δεν υπάρχει πιο κάτω από την τελευταία θέση στην ελευθερία του Τύπου. Χειρότερα δε θα πάμε. Άλλωστε, τα ΜΑΤ είναι πλέον μέσα στα πανεπιστήμια. Δεν έχουν χρόνο για τα ραδιομέγαρα.