Ευρωκοινοβούλιο, lobby, Καϊλή σε διπλανά γραφεία

«Οι έρευνες για τη διαφθορά είχαν πάντα πολιτικό κίνητρο στις Βρυξέλλες. Είναι σχεδόν σίγουρο για την σύλληψη της Καϊλή, πως προήλθε μετά από πληροφορία από τους συντηρητικούς-χριστιανοδημοκράτες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που είχαν καταλάβει τις τολμηρές ενέργειές της».

Με αυτά τα λόγια ξεκινά το άρθρο του ο βρετανός δημοσιογράφος Martin Jay. Σε ένα άλλο σημείο του άρθρου επισημαίνει πως τα συνήθη σκάνδαλα των ευρωβουλευτών έμειναν στην εικονική καταβολή δαπανών και στη χειρότερη στην αμοιβή συγγενών για δουλειές-φαντάσματα. Παραδοσιακά, αυτό συνέβαινε σε μεγάλο ποσοστό μιας και το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ήταν απρόθυμο να ερευνήσει τους ευρωβουλευτές του μη επιθυμώντας τον «κακό» τύπο να εμπλακεί στο έργο του.

Ωστόσο το πιο ενδιαφέρον σημείο του άρθρου, βρίσκεται στην ανάλυση των βαθύτερων αιτιών που δημιουργούν τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς όπως το Qatargate στο οποίο φαίνεται να εμπλέκεται η αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Εύα Καϊλή.

«Για να κατανοήσετε πραγματικά πώς λειτουργεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πρέπει να κατανοήσετε την τεράστια δύναμη του λόμπι, τα απεριόριστα κεφάλαιά του και ποιον ή τι χρειάζεται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».

«Ο πραγματικός κύριος που υπηρετούν δεν είναι καν Ευρωπαίος»

«Είναι πολυεθνικές εταιρείες καθώς είναι ο μόνος όμιλος που έχει τα χρήματα για να χρηματοδοτήσει τη μερίδα του λέοντος της δραστηριότητας. Και είναι η δραστηριότητα που είναι μέρος του θεάτρου που δικαιολογεί τα δισεκατομμύρια που σπαταλήθηκαν με την ύπαρξη δύο ευρωπαϊκών κοινοβουλίων στην πρώτη θέση, για να μην αναφέρουμε το αποτύπωμα άνθρακα».

«Η διαφθορά στην καρδιά της ΕΕ είναι αυτή η σχέση μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της μεγάλης βιομηχανίας, η οποία, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν είναι καν ευρωπαϊκή, αλλά συνήθως αμερικανική ή κινεζική. Το πραγματικά βρώμικο παιχνίδι είναι απλώς το εξής: τόσο οι πολυεθνικές όσο και η ΕΕ συνολικά έχουν μια βρώμικη ατζέντα για να βοηθήσουν η μια την άλλη. Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτό είναι να επιτραπεί στις ομάδες λόμπι που τις εκπροσωπούν να συντάξουν νομοσχέδια και τροπολογίες για το νομοθετικό πλαίσιο που περνά από το κοινοβούλιο της ΕΕ, πρώτα σε επίπεδο επιτροπής και στη συνέχεια στην ολομέλεια. Η Επιτροπή της ΕΕ προτείνει πάρα πολλά νομοθετικά σχέδια (αντί για την επιβολή όσων ήδη υπάρχουν) που τους κρατά απασχολημένους και κάνει την Επιτροπή να φαίνεται σημαντική και σχετική. Οι τεράστιες πολυεθνικές τις λατρεύουν γι’ αυτό, καθώς αυτοί οι νέοι κανόνες ενημερώνονται συνεχώς και επιτρέπουν σε μεγάλες εταιρείες να χειραγωγούν τον τρόπο αλλαγής των οδηγιών και τους επιτρέπει να διατηρούν πάντα το μερίδιο αγοράς τους, καθώς η διαδικασία καθιστά ολοένα και πιο δύσκολη για τα μεσαία εταιρείες να παραμείνουν στην αγορά· και οι ίδιοι οι ευρωβουλευτές αγαπούν τις εταιρείες καθώς χωρίς όλη αυτή τη δραστηριότητα τα τεράστια κτίρια του κοινοβουλίου θα έμοιαζαν με βιβλιοθήκες εν καιρώ πολέμου χωρίς ψυχή».

Κατατοπιστικό το δημοσίευμα της Deutsche Welle στις 18/12/2022, για την αλήθεια γύρω από τα λόμπι στην Ευρώπη

«Ο όρος «λόμπινγκ» προέρχεται από την αγγλική λέξη lobby που σημαίνει «αίθουσα υποδοχής» σε ξενοδοχείο. Κατά τεκμήριο τα μεγάλα ξενοδοχεία προσφέρονται για παρασκηνιακές επαφές, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Βέβαια στις Βρυξέλλες, με 900 διαπιστευμένους δημοσιογράφους κι ακόμη περισσότερους που δεν διαπιστεύονται επισήμως, δεν υπάρχει εγγύηση για μία συνάντηση μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Ίσως γι αυτό ένα λόμπι που σέβεται τον εαυτό του συντηρεί τον δικό του χώρο, που μπορεί να ονομάζεται «ίδρυμα», «αντιπροσωπεία», «σύνδεσμος» ή απλώς «γραφείο».

Τουλάχιστον 25.000 λομπίστες δραστηριοποιούνται στις Βρυξέλλες. Στην Ελλάδα το λόμπινγκ συνήθως ταυτίζεται με ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους. Στη διεθνή βιβλιογραφία και στην κοινοτική πρακτική έχει κάπως διαφορετική έννοια. «Λόμπινγκ» αποκαλείται κάθε προσπάθεια για άσκηση επιρροής στη νομοθετική ή την εκτελεστική εξουσία, ανεξαρτήτως του αν υπηρετεί ευγενείς ή ειδεχθείς σκοπούς ή απλώς το κέρδος. Κατά συνέπεια «λόμπινγκ» δεν ασκούν μόνο οι εφοπλιστές και η φαρμακοβιομηχανία, αλλά επίσης το κρατίδιο της Βαυαρίας, τα συνδικάτα, η Greenpeace, η Εκκλησία της Ελλάδος».

Εδώ, στη… «μικρή» Ελλάδα θα παραμείνουμε στην επιμέρους εικόνα που μπαίνει η γνωστή σε εμάς ευρωβουλευτής Εύα Καϊλή. Η αλήθεια θα παραμείνει κλειστή στα υπόγεια των Βρυξελλών και όποτε συγκρούονται τα μεγάλα συμφέροντα ή αλλάζουν τα μεγάλα αφεντικά θα μαθαίνουμε αποσπασματικά πτυχές και «τολμηρές ενέργειες»  επίορκων ευρωβουλευτών.