Ευρωεκλογές 2024: Τι θα ήθελα να ακούσω σε αυτήν την προεκλογική περίοδο

Αρθρογραφεί στο TheOpinion o Χρήστος Αβδελλάς, Σύμβουλος, Α’ Δημοτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, Σύμβουλος Ευρωπαϊκών Πολιτικών & Στέλεχος Διαχείρισης Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων

Σε λιγότερο από 100 ημέρες, οι Ευρωπαίοι πολίτες θα κληθούμε να αποφασίσουμε για την επόμενη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το μόνο άμεσα εκλεγμένο νομοθετικό σώμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για πολλοστή φορά οι Ευρωεκλογές θα διεξαχθούν κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, με την Ευρώπη να καλείται να διαχειριστεί δυο εν εξελίξει πολεμικές συγκρούσεις (Ρωσία-Ουκρανία και Ισραήλ-Παλαιστίνης) αλλά και τις κινητοποιήσεις του αγροτικού κόσμου σε όλη την Ευρώπη.

Η Ελλάδα, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, δε βρίσκεται στον πυρήνα κάποιας κρίσης και με μια πιο αισιόδοξη προσέγγιση θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρίσκεται και σε ελαφρώς καλύτερη κατάσταση, από αρκετά κράτη-μέλη. Επιπλέον, λόγω των πρόσφατων εθνικών εκλογών αλλά και της διαδικασίας ανασυγκρότησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ουδείς περιμένει το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών να επιφέρει ουσιαστικές εξελίξεις στην εσωτερική πολιτική.

Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ότι τα πρώτα “μεγάλα” ονόματα των κομματικών ευρωψηφοδελτίων έχουν ήδη κλειδώσει και έχουν εντατικοποιήσει τις εμφανίσεις τους στα μέσα και στην Ελληνική επικράτεια.

Με αυτά τα δεδομένα, το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι μήπως έχει έρθει επιτέλους η ώρα να ακούσουμε τις θέσεις και απόψεις των υποψηφίων – και ειδικά των πιο προβεβλημένων – πάνω σε σημαντικά ζητήματα που αφορούν την Ε.Ε.; Διότι, συγγνώμη αν εκπλήσσω κάποιους, αλλά η αναπαραγωγή και προάσπιση των εθνικών κομματικών προγραμμάτων και της εγχώριας ατζέντας, ελάχιστη σχέση έχουν με το ρόλο τους, σε περίπτωση εκλογής, στην Ευρωβουλή.

Ως ψηφοφόρος, λοιπόν, πριν πάω στις κάλπες θα ήθελα να ακούσω τις θέσεις των υποψηφίων σε διαχρονικά Ευρωπαϊκά ζητήματα, όπως:

• Πώς βλέπουν το μέλλον της Ένωσης; Πιστεύουν σε ένα Ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό (φεντεραλιστικό) μοντέλο διακυβέρνησης ή σε μια διακυβερνητική δομή, σε μια ένωση κρατών-μελών;
• Εμβάθυνση ή διεύρυνση; Ποια η θέση τους για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε. αλλά και της Ουκρανίας;
• Ποια η άποψή τους για τη θεσμική κρίση και τη δυσλειτουργική συνεργασία των Ευρωπαϊκών οργάνων;
• Ποιος ο ρόλος της Ε.Ε. σε παγκόσμιο επίπεδο; Να διατηρήσει το ρόλο της ως διπλωματική κανονιστική δύναμη; Να προχωρήσει στη δημιουργία Ευρωπαϊκού στρατού;

Και φυσικά, οι υποψήφιοι οφείλουν να τοποθετηθούν και να καταθέσουν συγκεκριμένες προτάσεις και θέσεις για καίρια ζητήματα της Ευρωπαϊκής επικαιρότητας, όπως:

• Πώς βλέπουν τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική 2023-2027, τα στρατηγικά σχέδια των κρατών-μελών και τι αλλαγές προτείνουν;
• Τι στάση πρέπει να κρατήσει η Ε.Ε. απέναντι στις εν εξελίξει πολεμικές συγκρούσεις;
• Τι θέσεις έχουν για την πράσινη μετάβαση και τον ψηφιακό μετασχηματισμό της Ε.Ε.;

Σίγουρα, η προεκλογική περίοδος των Ευρωεκλογών δεν είναι ούτε διαγώνισμα, ούτε επίδειξη εγκυκλοπαιδικών γνώσεων. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε μια διαδικασία “βίαιης ενηλικίωσης”.

Μέχρι και πρόσφατα, η Ευρώπη είχε μάθει να πορεύεται με τα εξής τρία δεδομένα: φθηνό αέριο (ενέργεια) από τη Ρωσία, εξαιρετικές εμπορικές σχέσεις με την Κίνα και ασφάλεια από τις Η.Π.Α.. Πλέον οι παγκόσμιες συνθήκες έχουν αλλάξει οριστικά και τίποτα από τα παραπάνω δε μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Συνεπώς, είναι παραπάνω από θεμιτό (απαραίτητο;) οι Έλληνες ψηφοφόροι να ενημερωθούν για την κατανόηση, αντίληψη και στάση των υποψηφίων Ευρωβουλευτών πάνω σε θέματα του Ευρωπαϊκού γίγνεσθαι.