Έβαλε 30.000 φορές βενζίνη και δεν πλήρωσε

Όταν πριν λίγες βδομάδες «έσκασε» η βόμβα του σκανδάλου της «Κιβωτού του κόσμου» είχα γράψει εδώ στο theopinion πως 100 ιδρύματα να μου βάζατε σε σειρά για να σας πω ποιο υποπτεύομαι,την Κιβωτό θα την έλεγα τελευταία.

Είχα… πέσει από τα σύννεφα με την περίπτωση του πατέρα Αντωνίου γιατί, καλώς ή κακώς, όσο «της πιάτσας» κι αν νιώθω, επιμένω με διαστροφή να δηλώνω καλοπροαίρετος και όχι καχύποπτος. Ήξερα πόσα καλά, έστω και ως προκάλυψη όπως αποδείχθηκε, είχε κάνει ο συγκεκριμένος παπάς.

Η περίπτωση της Ευάς Καϊλή, ωστόσο, δεν ήταν παρόμοια με της Κιβωτού. Και πιστεύω πως ελάχιστοι έως κανένας πέσαμε από τα σύννεφα με όσα αποκαλύφθηκαν. Ίσως, μάλιστα, το μόνο που μας αιφνιδιάζει (σοκάρει, προκαλεί, εντυπωσιάζει) είναι η αντίδραση των Βέλγων αστυνομικών και η ραγδαιότητα των διαδικασιών. Παρασκευή προσήχθη, Σαββατοκύριακο μάθαμε λεπτομέρειες για τον χρηματισμό, συνελήφθησαν συγγενείς και συνεργάτες, συνελήφθη και η ίδια η Εύα Καϊλή, έκαναν δηλώσεις μεγάλοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι, της αφαιρέθηκαν όλες οι αρμοδιότητες μέσα στο ευρωκοινοβούλιο. Και έχουμε ακόμα Δευτέρα απόγευμα.

Δεν αιφνιδίασε κανέναν η είδηση ότι έχει μπλεξίματα με το νόμο η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, όχι γιατί η ίδια είχε το δημόσιο προφίλ «λαμόγιου» αλλά επειδή τελικά, διά της ατόπου απαγωγής, όλοι διαπιστώσαμε πως όλα αυτά τα χρόνια της εμπλοκής της με την πολιτική, από τον Δήμο Θεσσαλονίκης και το δελτίο του Mega μέχρι τη Βουλή και την Ευρωβουλή, το πρόσωπο αυτό υπήρξε το απόλυτο τίποτα, πασπαλισμένο με ωραία χαμόγελα, κενές περιεχομένου δηλώσεις και απύθμενο τουπέ, παραγοντιλίκι, λαϊκισμό. Δεν πέσαμε από τα σύννεφα με την Εύα Καϊλή γιατί δεν ήρθε στο μυαλό μας κανένα περιστατικό τίμιας πολιτικής στάσης, ανθρώπινης και ευαίσθητης συμπεριφοράς και αυτοθυσίας για να πούμε: «αποκλείεται η Καϊλή!»

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους γιατί «εδώ ψηφίζουμε κι εμείς» και ξέρουμε τον καθένα σαν την κάλπικη δεκάρα, όπως ξέρουν και μας οι άλλοι αφού «το κάθε αρνί από το πόδι του κρέμεται»: Σας σκανδαλίζει η είδηση πως η Εύα Καϊλή βρέθηκε με σακούλες γεμάτες ευρώ αλλά δεν είχατε σοκαριστεί όταν την βλέπατε στα συλλαλητήρια και την ακούγατε να λέει «δεν μπορώ να αποκαλέσω τα Σκόπια βόρεια Μακεδονία»; Σας ενοχλεί περισσότερο το ότι πήρε 600.000 ευρώ για να «εκτεθεί» χαρακτηρίζοντας άψογες τις συνθήκες εργασίας στα εργοτάξια του Κατάρ αλλά δεν σας πείραζε που δήλωνε πως τον παππού της τον σκότωσαν κομμουνιστές; Σας κάνει να εξοργίζεστε που την κατηγορούν για διαφθορά αλλά δεν πειραχτήκατε καθόλου όταν κατηγορούσε τους Έλληνες ότι είναι τεμπέληδες και ζούνε από επιδόματα, όταν άφηνε υπονοούμενα ότι στελέχη της αριστεράς βγάζουν χρήματα στο εξωτερικό, όταν ετοιμάζονταν να αλλάξει καράβι και να επιβιβαστεί στο κυβερνητικό με μάνατζερ γνωστό πολιτικό ο όποιος νιώθει πως μας κάνει χάρη με το να γίνει… πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Όλα γνωστά ήταν για την Εύα. Την ψηφίζαμε παρότι ήταν κενή περιεχομένου, ικανή να αλλάζει γνώμες σαν τα πουκάμισα, διατεθημένη να κάνει την «βρώμικη δουλειά» με δηλώσεις της. Όλοι ήξεραν ότι η Εύα Καϊλή είχε συμφωνήσει σε όλα με τη Νέα Δημοκρατία. Όλοι ξέραμε ότι στο ΠΑΣΟΚ το γνώριζαν αλλά δεν είχαν την πυγμή να την διαγράψουν. Μέχρι και φερόμενη ως υποψήφια για τον Δήμο Θεσσαλονίκης γράφονταν ότι είναι και κανένας δεν αναφώνησε: «Πλάκα ΜΕ κάνεις;» Την Εύα Καϊλή την αποδεχόμασταν ως έναν «παράγοντα» της πολιτικής με τις δικές της άκρες, τα κρυφά της χαρτιά, τον πολιτικό της στρατό. Την θεωρούσαμε «φυντάνι» του πολιτικού μας «κήπου» όπου ευδοκιμούν και Γεωργιάδηδες (όλοι γνωρίζουμε την πολιτική εκτίμηση που της έτρεφε) και Ψωμιάδηδες (με τη γνωστή σχέση με τον πατέρα της) και τόσοι άλλοι.

Ας αφήσουμε, όμως, για λίγο στην άκρη την Εύα Καϊλή αυτή καθεαυτή και ας δούμε συνολικά τον τρόπο που αναδεικνύουμε πρόσωπα της πολιτικής. Σχεδόν 200.000 άνθρωποι την έστειλαν στην ευρωβουλή. Όπου κι αν έθετε υποψηφιότητα επί δεκαετίες, εκλέγονταν! Γιατί; Γιατί ήταν όμορφη! Γιατί ήταν νέα! Γιατί ήταν στην κατάλληλη πλευρά εσωκομματικά. Κακά τα ψέμματα, έτσι ψηφίζουμε σε όλα τα κόμματα. Δυστυχώς.

Η Εύα Καϊλή έχει τώρα τα δικά της μπλεξίματα. Όλη αυτή η περιπέτεια θα της διδάξει πολλά. Το θέμα είναι αν εμείς θα διδαχθούμε κάτι από την περίπτωση της. Θα αλλάξουμε επιτέλους το κριτήριο με το οποίο ψηφίζουμε και δίνουμε δύναμη σε πολιτικές ασημαντότητες; Θα απαιτήσουμε θεσμούς και όργανα και διαδικασίες αντίστοιχες με αυτές που οδήγησαν στην αποκάλυψη της υπόθεσης και στις ταχύτατες διαδικασίες απαγγελίας κατηγοριών;

Μεταξύ μας όλοι λέμε: «καλά, αν αυτά συνέβαιναν στην Ελλάδα, ακόμα εξεταστικές επιτροπές θα στήναμε!» Και είναι τιμητικό αυτό; Έχει νόημα να κάνουμε πλάκα; Μήπως θα πρέπει να ντρεπόμαστε;

Υ.γ.: Σήμερα ο φίλος ο Γιώργος Τσιτιρίδης που εδώ και χρόνια είναι πολύ κοντά στους Ρομά, έγραψε το εξής: «Η Καϊλή έβαλε 30.000 φορές βενζίνη και δεν πλήρωσε». Πείτε μου, πώς να μην κάνει κάποιος την σύγκριση με την «τιμωρία» που αυτοβούλως επέλεξε ένας αστυνόμος να επιβάλλει στον Κώστα Φραγκούλη ή τις τιμωρίες που επιβάλλει ένα κράτος σε κάποιον που κλέβει σαλάμι από το σούπερ μάρκετ ή αδυνατεί να πληρώσει τη δόση του δανείου του. Η δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα δαγκώνει στα σίγουρα όποιον κυκλοφορεί ξυπόλητος. Το αποδεικνύει η ατιμωρησία όλων των «παπουτσωμένων γάτων» της πολιτικής μας.