Εστίαση και τουρισμός: φοβάται ο Γιάννης το θεριό ή το θεριό τον Γιάννη;

Αρθρογραφεί στο TheOpinion η Ιρένε Βήττα-Βαβούσκου, Επιχειρηματίας

Ένα από τα πιο καίρια ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις στον τομέα της εστίασης και του τουρισμού είναι η αστάθεια και η μεγάλη κινητικότητα του ανειδίκευτου ή ελαφρώς ειδικευμένου προσωπικού.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι μεμονωμένο, αλλά έχει λάβει διαστάσεις που πλέον επηρεάζουν άμεσα τη λειτουργία, την ποιότητα και την αξιοπιστία των επιχειρήσεων. Η εποχικότητα του κλάδου, σε συνδυασμό με την έντονη κινητικότητα των εργαζομένων, δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο ανασφάλειας και περιορισμένων δυνατοτήτων ανάπτυξης για κάθε επαγγελματία του χώρου.

Η συνεχής εναλλαγή προσωπικού δεν επιτρέπει την οικοδόμηση μακροχρόνιων σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Οι επιχειρήσεις αδυνατούν να στηριχθούν σε ένα σταθερό εργατικό δυναμικό, καθώς η ροή αποχωρήσεων και νέων προσλήψεων είναι διαρκής και εξαντλητική. Αυτό επηρεάζει όχι μόνο τη συνοχή της ομάδας, αλλά και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Οι πελάτες αντιλαμβάνονται την έλλειψη συνέχειας και εμπειρίας, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά τη φήμη και την αξιοπιστία της κάθε επιχείρησης, ειδικά σε ένα περιβάλλον υψηλών απαιτήσεων όπως είναι ο τουρισμός.

Ένα άλλο κρίσιμο αποτέλεσμα της αστάθειας του προσωπικού είναι η αδυναμία επένδυσης σε ουσιαστική εκπαίδευση και επιμόρφωση. Οι εργοδότες γνωρίζουν ότι το άτομο που προσλαμβάνουν σήμερα ενδέχεται να αποχωρήσει εντός εβδομάδων ή μηνών, οπότε αποφεύγουν να επενδύσουν σε διαδικασίες μάθησης και βελτίωσης δεξιοτήτων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να παραμένουν σε χαμηλό επίπεδο κατάρτισης, χωρίς να εξελίσσονται επαγγελματικά και χωρίς να προσφέρουν πραγματική υπεραξία στην επιχείρηση. Παράλληλα, το ίδιο το προσωπικό δεν έχει κίνητρο να δεσμευτεί, καθώς η προσωρινότητα του ρόλου του γίνεται από νωρίς αντιληπτή και συνήθως αποδεκτή.

Η αδυναμία διατήρησης σταθερού προσωπικού οδηγεί τελικά σε απώλεια ανταγωνιστικότητας. Οι επιχειρήσεις που προσπαθούν να κρατήσουν υψηλά πρότυπα εξυπηρέτησης και ποιότητας δεν μπορούν να το πετύχουν με άπειρους ή ασταθείς υπαλλήλους. Σε περιόδους αιχμής, το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο έντονο και οι αρνητικές συνέπειες μεταφέρονται αμέσως στην εμπειρία του πελάτη. Όταν το προσωπικό δεν έχει χρόνο να ενσωματωθεί ή να εκπαιδευτεί σωστά, τα λάθη πληθαίνουν και η απογοήτευση μεγαλώνει.

Αν δεν υπάρξουν άμεσες παρεμβάσεις, όπως κίνητρα παραμονής, επαγγελματική καθοδήγηση και καλύτερες συνθήκες εργασίας, το πρόβλημα θα συνεχίσει να εντείνεται. Χρειάζεται μια νέα προσέγγιση που θα αντιμετωπίζει τον εργαζόμενο όχι ως αναλώσιμο μέσο, αλλά ως συνεργάτη με προοπτική. Μόνο τότε μπορεί η εστίαση και ο τουρισμός να πατήσουν σε πιο σταθερά θεμέλια και να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες απαιτήσεις μιας δυναμικής αγοράς. Η σταθερότητα στο ανθρώπινο δυναμικό δεν είναι πολυτέλεια, αλλά θεμελιώδης προϋπόθεση για κάθε σοβαρή και βιώσιμη επιχείρηση του κλάδου.