Διαίρει και βασίλευε

Την ώρα που πραγματοποιείται μία προσπάθεια (καθυστερήμενα) να ανοίξει διάλογος συνεργασίας μεταξύ των “προοδευτικών δυνάμεων” είναι λογικό να γίνει κάθε δυνατή απόπειρα, ώστε να τορπιλιστεί.

Ας μη ξεχνάμε τι συνέβη από τους ίδιους μηχανισμούς όταν ο Αλέξης Τσίπρας αντιλαμβανόμενος τις διαμορφωθείσες ισορροπίες άπλωσε το χέρι του πριν τις εκλογές του Μαΐου. Το πλήρωσε ακριβά. Τη δεδομένη χρονική στιγμή η Νέα Δημοκρατία δεν επιθυμεί ευρύτερες συσπειρώσεις ούτε στη μία πλευρά, ούτε στην άλλη. Μόνο τυχαίο δεν είναι άλλωστε πως από τη στιγμή που δεν προτίθενται να κατέβουν στις Ευρωεκλογές Σπαρτιάτες και ΝΙΚΗ ξαφνικά εμφανίζεται το ΛΑ.Ο.Σ.

Mετά τη ψήφιση του νομοσχεδίου για την ισότητα στον γάμο διακρίνουμε πως στους κόλπους της πλειοψηφίας υπήρξε διαρροή 51 βουλευτών. Πρακτικά το 1/3 βρέθηκε απέναντι στον προοδευτικό μανδύα που φόρεσε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Ολοένα και περισσότερες γίνονται οι φωνές που μιλούν για τις καταβολές της παράταξης που χάνονται στον χρόνο, ωστόσο η εξουσία ενώνει. Με την αντιπολίτευση κατακερματισμένη και την αξιωματική αντιπολίτευση σε επίπεδα του κάτω του 20% πάρθηκαν οι αποφάσεις να κλείσει μία υπόθεση ετών. Ας μη ξεχνάμε πως η Ελλάδα φιλοξενεί και το Europride στη Θεσσαλονίκη τον Ιούνιο.

Στα υπόλοιπα μέτωπα συνεχίζεται το μέτρημα δυνάμεων. Η μία δημοσκόπηση δίνει λίγο πιο πάνω το ΠΑΣΟΚ, η άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, ωστόσο στα πλαίσιο του 12-13% και ενισχυμένη φαίνεται η Νέα Αριστερά που παίρνει κόσμο που για λίγο βρέθηκε στο ΚΚΕ και φαίνεται να σπάει το ψυχολογικό φράγμα του 3%. Αν μπαίναμε σε μία λογική αθροίσματος θα βλέπαμε πως αυτό το τόξο αγγίζει το 30%, όμως στρατηγικές επιλογές και εγωισμός δεν αφήνει την μεγάλη εικόνα να κυριαρχήσει. Ο καθένας έχει τη δική του μικρή και έχει την αίσθηση πως ανταποκρίνεται στην κοινωνία μέχρι να έρθει ένα εκλογικό “χαστούκι” και να τον σοκάρει.

Από την μεσοβδόμαδη εκδήλωση που έγινε στον προοδευτικό χώρο κρατώ από την τοποθέτηση του Διονύση Τεμπονέρα το “πώς” αντί για το “ποιος”. Η απάντηση ιστορικά είναι μία, όλοι μαζί! Κάθε άλλη απόπειρα φαντάζει καταδικασμένη στα δικά μας μάτια. Από εκεί και πέρα λέξεις όπως η σύνθεση και η πρόσθεση πρέπει να κυριαρχούν. Αυτό δείχνει πολιτισμό και πολιτικό επίπεδο. Εύλογα θα αναρωτηθείτε είναι δυνατόν άνθρωποι που αποχώρησαν από έναν χώρο πριν λίγους μήνες να συνεργαστούν ξανά; Εμμονές για ρεβάνς μπορούν να παραμεριστούν; Θα πρέπει. Αυτό ζητάει η κοινωνία κι αν δεν το αντιληφθούν θα αποτελούν σύντομα ένα κεφάλαιο που η κοινωνία το ξεπέρασε. Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία.

Στην αντίπερα όχθη εδραιώνεται ο Κυριακός Βελόπουλος και η Ελληνική Λύση ως ο βασικός πυρήνας του χώρου. Τόσο δημοσκοπικά, αλλά και σε συζητήσεις ειδικότερα στη Βόρεια Ελλάδα κερδίζει συνεχώς έδαφος και σε πολλές περιοχές η εκλογική επιρροή του κόμματος ξεπερνάει το 10%. Οι εμφανίσεις παλιών γνωστών με νέα πρόσωπα δε φαίνεται να προκαλούν ανησυχία στον αρχηγό της Ελληνικής Λύσης που νιώθει να ελέγχει τον χώρο του. Ένα μεγάλο test για τον ίδιο θα είναι οι Ευρωεκλογές, καθώς μετά το ελληνικό Κοινοβούλιο αναμένεται να έχει εκπροσώπηση και στην Ευρώπη.

Αυτή είναι η πραγματικότητα που αφήνει αποσβολωμένους αρκετούς ανθρώπους. Παρακολουθούν τα γεγονότα των ειδήσεων σα να βρίσκονται σε άλλη χώρα. Έχει επιτευχθεί μία παγίωση της κατάστασης που ελάχιστα μεταβάλλεται κι όταν αυτό συμβαίνει είναι με ροπή προς τα Ακροδεξιά. Η απάντηση που επομένως δίνεται στο ερώτημα του 1.000.000, είναι όλοι μαζί παραγκωνίζοντας προσωπικές διαφορές κι αναζητώντας περιβάλλον συνεργασιών. Πρέπει να αλλάξουμε την κουλτούρα του Έλληνα όσον αφορά τις εκλογές και για να συμβεί αυτό πρέπει να φανούμε σοβαροί.