Χάρης Κωστόπουλος: Θα μας λείψουν «τα βραδιά στη Θεσσαλονίκη»

Πέθανε κι ο Χάρης Κωστόπουλος. Νέος. Μόλις 60 χρόνων, ταλαιπωρημένος από καρκίνο. Δεν το ήξερα ότι «έδινε μάχη». Γνώριζα μόνο πως πολύ παλιά είχε λευχαιμία και το ξεπέρασε. 

Θέλω να πω δυο λόγια για τον καλλιτέχνη αυτόν, όπως τα έζησα «όταν συνέβαιναν», κυρίως δηλαδή τη δεκαετία του ‘80 και του ‘90 στη Θεσσαλονίκη, την μήτρα του ελληνικού τραγουδιού, έντεχνου αλλά και λαϊκού και σκυλάδικου.

Για τον Χάρη Κωστόπουλο είχα μάθει από φίλους μου στη Φούστανη ότι ήταν πατριωτάκι. Καρατζοβίτης από την Αριδαία. Τον συμπάθησα αμέσως κι έψαχνα τα βινύλια της VASIPAP να δω αν υπέγραφε μουσικές και στίχους στα τραγούδια του Ζαφείρη Μελά, του Βασίλη Καρρά, της Μαίρης Βάσσου, του Μάκη Καλατζή και άλλων ερμηνευτών που στη Θεσσαλονίκη ήταν φίρμες και γέμιζαν νυχτερινά μαγαζιά των δυτικών συνοικιών και όχι μόνον.

Μιλάμε για τα τέλη του 1980 και για εποχές όπου τα κέντρα διασκέδασης δούλευαν εφτά μέρες την εβδομάδα κι έδιναν μεροκάματο γερό ακόμα και σε δευτεροκλασάτους τραγουδιστές ενώ οι καλοί μουσικοί προτιμούσαν να «βαράνε κασμά» στην ορχήστρα τέτοιων σχημάτων παρά να ζητιανεύουν αστείες αμοιβές σε μπουάτ της πόλης. Η Θεσσαλονίκη είχε στήσει ολόκληρη «βιοτεχνία» λαϊκού τραγούδια. Διάβαζες για τραγούδια που είχαν συμμετοχή διαφορετικού στιχουργού, διαφορετικού συνθέτη και διαφορετικού ερμηνευτή κι αυτό αποδείκνυε ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν φίλοι και συνεργάτες μεταξύ τους και ήταν δοτικοί στα τραγούδια που μοιράζονταν με τους άλλους. Οι συνεργασίες ξεκινούσαν από τα στούντιο και κατέληγαν στα νυχτερινά κέντρα όπου… δεν έπεφτε καρφίτσα.

Ο Χάρης Κωστόπουλος, λοιπόν, ήταν ένας μουσικός κι ερμηνευτής που έγραφε τραγούδια. Καλά τραγούδια. Πολλά τραγούδια. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό έχει γράψει περισσότερα από 200 σε περισσότερους από 60 δίσκους δικούς τους και (κυρίως) άλλων ερμηνευτών (ως συμμετοχή). Λίγοι γνωρίζουν ότι το «Μετανιώνω», του Βασίλη Καρρά (που το λατρέψαμε από την ταινία «ας περιμένουν οι γυναίκες») είναι σε δική του μουσική και σε στίχους της συζύγου του, Βιβής Κωστοπούλου όπως δική του είναι και η επιτυχία «Ανύποπτα» του σπουδαίου Ζαφείρη Μελά.

Για τον Βασίλη Καρρά έχει γράψει μεγάλες επιτυχίες όπως το «Περιττό να σου πω», το «Αποκλειστικά», το «Πως τολμάς», το «Εμείς δεν έχουμε το ίδιο το φεγγάρι», το «Αυτή τη νύχτα», το «Καρδιά είσαι εσύ;» και πολλά ακόμα.

Δεκαετίες ολόκληρες ο Χάρης Κωστόπουλος υπήρξε μουσικός αλλά και τραγουδιστής στα σχήματα αυτών των καλλιτεχνών μέχρι να κάνει επιτυχίες με τη δική του τη φωνή κι έτσι να συνεχίσει μόνος του την καριέρα του στην Αθήνα (χωρίς να ξεχνάει πότε και τη Θεσσαλονίκη). Τραγούδια όπως το «Εδώ σε θέλω καρδιά μου» (με τη φωνή του αλλά και με τη φωνή της Πάολα), «Το πρώτο θέμα», το «Βρείτε μου κάποια που να ‘χει αισθήματα» μεταδόθηκαν χιλιάδες φορές στα ραδιόφωνα και – φυσικά – έχουν εκατομμύρια κλικ στις ψηφιακές πλατφόρμες ακρόασης μουσικής.

Τους μήνες που προηγήθηκαν ο Κωστόπουλος έδωσε μεγάλη μάχη με τον καρκίνο. Δεν τα κατάφερε. Η οικογένεια και όλοι οι γνωστοί του φρόντισαν η περιπέτεια αυτή να μη γίνει ευρέως γνωστή κι ευτυχώς γλυτώσαμε από κακόγουστες μεσημεριανές τηλεοπτικές εκπομπές με δακρύβρεχτα σχόλια. Θα τον θυμόμαστε με νοσταλγία για όλα εκείνα τα «τρελά» χρόνια που έζησε η συμπρωτεύουσα στη νυχτερινή διασκέδαση κι εγώ θα τον μνημονεύω στα walking tour με θέμα «τα τραγούδια που γράφτηκαν για τη Θεσσαλονίκη» διαβάζοντας τους στίχους από το ομότιτλο τραγούδι του: «μου λείπουνε τα βραδιά στη Θεσσαλονίκη / μου λείπεις αγάπη μου κι εσύ / μου λείπουνε τα βραδιά στη Θεσσαλονίκη / και όλα όσα ζήσαμε μαζί…»