Αυτοί είναι οι τράπερς, ηλίθιε…*

*Παραφράζοντας το “it’s the economy stupid” του Αμερικανού επικοινωνιολόγου του Κλίντον Τζέιμς Κάρβιλ, ή την πιο γνωστή ελληνική παράφραση “Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε”, τον τίτλο του βιβλίου του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου.

Γράφει ο “Κατάσκοπος”

Αλήθεια. Ποιος εξεπλάγην από το ξύλο των trappers χθες στα MAD; Ποιος έπεσε πάλι από τα σύννεφα για όλα όσα έγιναν σε ένα σόου μουσικό που το playback συνέχιζε να έπαιζε χωρίς τραγουδίστρια στη σκηνή;

Θα δανειστώ κάτι που έγραψε στον τοίχο του ο φίλος μου ο Δημήτρης Χριστούλιας. “Από «καλλιτέχνες» που τραγουδούν στίχους του τύπου «Σκάσε π…τάνα μπουνιές μη σου βάλω, κερνάνε γραμμές και γα…νε ο ένας τον άλλο» ή «Πες σε αυτό τον π…τη να μη σε ακουμπάει, θέλουν εμάς για να φάνε το cash, δε θέλω τα χρυσά για να βγάλω μ…ί, έχω προσωπικότητα και εσύ είσαι αδερφή» περιμένετε να βρείτε κουλτούρα, πνευματική καλλιέργεια και ήθος;”.

Έχει άδικο; Όταν η ωμή βία είναι όχι απλά αποδεκτή αλλά πλέον τρόπος έκφρασης “καλλιτεχνών ” , της μουσικής, των σύγχρονων ρευμάτων , τότε το μόνο που μπορούμε να προσδοκούμε είναι να βγάλουν στο επόμενο σόου και κανένα από τα όπλα που μας δείχνουν στα στορι τους συχνά πυκνά.

Γυναίκες ως αντικείμενο του σεξ, όπλα, βία, εύκολα λεφτά, ναρκωτικά, υπερκατανάλωση, ψευδοπλουτισμός, φτιασίδια και ένας fake κόσμος πλημμυρισμένος από διαφημίσεις και πληρωμένα views. Είναι άλλος ο κόσμος της τραπ από αυτό που μας παρουσιάζουν στα video clip τους; Δυστυχώς αυτός είναι.

Μια κενότητα. Και ως φελλοί και σκ@τ@ που επιπλέουν πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε. Επιτέλους…