Απελευθερώνονται δυνάμεις

Αρθρογραφεί στο TheOpinion για την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα και τη νέα πολιτική πραγματικότητα, ο οικονομόλογος Αναστάσης Ασκητάς. 

Ο Αλέξης Τσίπρας σφράγισε με την παρουσία του την προηγούμενη δεκαετία, αποτελώντας το πρόσωπο αναφοράς για την περίοδο της κρίσης, είτε θετικά είτε αρνητικά. Ήταν ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού στην προηγούμενη περίοδο, αυτό που σήμερα είναι χωρίς αμφιβολία ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τον πλήρη απολογισμό του θα τον κάνει ο ίδιος αλλά και πιο ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα ο ιστορικός του μέλλοντος. Σε παρόντα χρόνο όμως, το ζητούμενο είναι άλλο.

Τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα αλλά και τα ποιοτικά στοιχεία της ψήφου αναδεικνύουν τα ερωτήματα της επόμενης ημέρας για την προοδευτική πλευρά και επιτάσσουν γρήγορες και αποτελεσματικές κινήσεις από όλους. Η μείωση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ δεν οδήγησε σε αύξηση των μεριδίων των όμορων κομμάτων του, αφού η μικρή αύξηση του ΠΑΣΟΚ δεν καλύπτει την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, το ΜέΡΑ25 έμεινε εκτός Βουλής και κάποιος νέος παίκτης δεν προέκυψε στο χώρο.

Το αποτέλεσμα αυτό και η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ήταν η συγκολλητική ουσία στον πλειοψηφικό ΣΥΡΙΖΑ, απελευθερώνουν δυνάμεις. Ένας κόσμος που τα τελευταία χρόνια είχε μείνει εκτός των γραμμών των υπαρχόντων κομμάτων, εκτός κάλπης ή ακόμα και εκτός πολιτικής βρίσκεται ξανά σε ένα κατακερματισμένο πεδίο, χωρίς προκαταλήψεις και βεβαιότητες και αναζητά το σχήμα εκείνο που θα επαναφέρει την δημοκρατική παράταξη σε τροχιά πλειοψηφίας.

Ένας κόσμος που ένιωθε ότι εκφράζεται από τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά όχι από τον ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται πια πως η εποχή άλλαξε και πρέπει να σχηματιστεί από την αρχή το όχημα που θα τον εκφράσει. Ένας κόσμος που για συναισθηματικούς λόγους στήριζε τον ΣΥΡΙΖΑ στη μέχρι πρόσφατα υπάρχουσα μορφή του, επίσης βλέπει πια άλλες διεξόδους.

Τα τελευταία γεγονότα δίνουν τη δυνατότητα σε ανθρώπους να βρεθούν και να συναντηθούν ξανά πολιτικά και στη δημοκρατική παράταξη να ανανεώσει τη μορφή της, το πολιτικό της προσωπικό, τα εργαλεία και την ανάλυσή της χωρίς εμπόδια από αγκυλώσεις και στρεβλώσεις που την ταλαιπώρησαν. Σε αυτό το πλαίσιο πέφτει μεγάλο βάρος στη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ και στα άλλα μέρη της Αριστεράς – Κεντροαριστεράς. Ένας πλειοψηφικός πόλος αυτής της πλευράς άλλωστε προϋποθέτει την ενεργοποίηση και τη συμπερίληψη δυνάμεων ευρέος φάσματος, από τις παρυφές του κέντρου μέχρι την κομμουνιστογενή αριστερά και έπειτα την πειστική έκφραση ανθρώπων που εγκατέλειψαν την πολιτική και την κάλπη, γιατί τους έλλειψε το όραμα.

Αν δεν σταθούν στο ύψος τους οι πολιτικοί οργανισμοί που εκφράζουν αυτό το χώρο, το αποτέλεσμα θα καθυστερήσει λίγο, αλλά θα το φέρει η ίδια η ζωή και η κάλπη. Όμως είναι κρίσιμο και χρήσιμο για την κοινωνία, να επισπεύσουμε τις διαδικασίες με πρωτοβουλίες που οδηγούν στην ανανέωση της Αριστεράς και της προοδευτικής παράταξης. Το ζητούμενο είναι να εκφραστούν απόψεις, ιδέες, εργαλεία, πρόσωπα και γενιές που δεν εκφράζονται προς το παρόν στην πολιτική. Τα ποιοτικά στοιχεία της κάλπης «ουρλιάζουν» προς αυτή την κατεύθυνση. Το κάποτε κόμμα των νέων, έχασε κατά κράτος από τη ΝΔ ακόμα και σε ηλικίες που κάποτε μιλούσε προνομιακά.

Οι δυνάμεις που απελευθερώνονται πρέπει να είναι δημιουργικές, να μην βαλτώσουν στο παρελθόν και να αναδείξουν το μέλλον και την ανάγκη για ένα πλατύ, συμπεριληπτικό και ορμητικό μέτωπο δυνάμεων απέναντι στη στασιμότητα που θα λειτουργήσει προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας και θα διαμορφώσει την Ελλάδα του μέλλοντος με σύγχρονους όρους, προασπίζοντας την κοινωνική συνοχή, τη μείωση των ανισοτήτων, τη βελτίωση της θέσης της Ελλάδας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, την ανάδειξη του διεθνούς της ρόλου, την προάσπιση της κυριαρχίας της. Οι δυνάμεις αυτές που κινούνται πλέον μακριά από σιγουριές και ευκολίες, πρέπει να κάνουν αυτό που θα δώσει στους Έλληνες πολίτες την ελπίδα, την αισιοδοξία και την αυτοπεποίθηση που έχασαν εξαιτίας των συνεχόμενων κρίσεων. Και αυτό δεν είναι απλή δουλειά, οπότε χρειάζεται σοβαρότητα, αντίληψη και αποτελεσματικότητα.