Απαγόρευση των αμβλώσεων: Νίκη της ζωής ή θανατική καταδίκη για τις γυναίκες;   

Η Κική Αραβίδου αρθρογραφεί στο TheOpinion. Η Κ. Αραβίδου είναι συνιδρύτρια της ομάδας για την γυναικεία ενδυνάμωση και τα γυναικεία δικαιώματα SHE-Society for Help & Empowerment.

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε να καταργήσει μία  απόφαση του 1973 που αναγνώριζε το δικαίωμα στην άμβλωση σε όλες τις Πολιτείες της χώρας. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποτελείται από εννιά ισόβια μέλη, τρία από τα οποία είναι διορισμένα από την προηγούμενη κυβέρνηση Τραμπ, που με τον τρόπο αυτό άλλαξε την πολιτική ισορροπία υπέρ των Συντηρητικών.

Ανοίγει λοιπόν ο δρόμος για κάθε Πολιτεία ξεχωριστά να νομοθετήσει για το ποσοστό και το είδος της πρόσβασης που θα έχουν οι γυναίκες στην άμβλωση. Να αποφασίζουν για ακόμη μια φορά οι άντρες κυβερνήτες και πολιτικοί- γιατί οι κάτοχοι των θέσεων εξουσίας στην πλειοψηφία τους είναι άντρες – για το τί μπορούμε να κάνουμε και τί όχι οι γυναίκες στο δικό μας σώμα. Η εκτίμηση είναι ότι οι μισές από τις 50 Πολιτείες των ΗΠΑ άμεσα θα προχωρήσουν στην απαγόρευση των αμβλώσεων.

Και πολλοί θα σκεφτούν, μα τι μας νοιάζει εμάς, στην χώρα μας δεν υπάρχει ανάλογο θέμα. Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ μας αφορά όλους δυστυχώς και ας μοιάζει μακρινή λόγω της γεωγραφικής απόστασης.  Μας αφορά και αυτό φαίνεται στον έντονο δημόσιο σχολιασμό αλλά και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις μεταξύ των γυναικών όλων των ηλικιών. 

Επηρεάζει την ζωή μας άμεσα καθώς γίνεται κατανοητό πόσο εύκολα τίθενται υπό αμφισβήτηση δικαιώματα που κατακτήθηκαν μέσα από την εξέλιξη της ανθρωπότητας και με μακροχρόνιους αγώνες. Αποδεικνύεται ότι αυτά που θεωρούσαμε κατοχυρωμένα δικαιώματα μας, όπως το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος μας,  δεν υφίστανται σαν τέτοια αλλά η ύπαρξη τους κρέμεται από μία κλωστή. Επαφίενται δε, στην προαίρεση κάποιων που ποτέ δεν θα χρειαστεί να κάνουν μία άμβλωση ή να έχουν να αντιμετωπίσουν τις επιπλοκές μίας μη ασφαλούς νομικά και ιατρικά  τέτοιας επέμβασης.

Κάποιων που βλέπουν τις ζωές μας και την υγεία μας σαν παράπλευρες απώλειες προκειμένου να επαναφέρουν σε ισχύ ξεπερασμένες σκοταδιστικές ιδέες.  Γιατί ουσιαστικά αυτό που θα απαγορευτεί δεν είναι οι αμβλώσεις, αυτές με κάποιον τρόπο θα συνεχίσουν να γίνονται, είναι η πρόσβαση σε ασφαλείς αμβλώσεις. Και οι μη ασφαλείς αμβλώσεις θα επιβαρύνουν ιδιαίτερα τα χαμηλότερα και πιο περιθωριοποιημένα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας, όπως και τις μειονότητες και ποτέ αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις.

Άλλοι ίσως σκεφθούν ότι για το θέμα χρειάζεται να αποφασίσει ο λαός και ότι οι πολιτικοί θεσμοθετούν σύμφωνα με την λαϊκή βούληση. Όμως τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορεί να καθορίζονται από πλειοψηφίες. Αλλά ακόμη και έτσι να ήταν, σύμφωνα με μια έρευνα που έγινε το 2019 το 62%  των Αμερικανών δήλωσε ότι η άμβλωση πρέπει να είναι νόμιμη σε όλες τις περιπτώσεις.  Συνεπώς  ούτε η βούληση της πλειοψηφίας του λαού είναι αυτό που επηρεάζει τελικά αυτές τις  αποφάσεις.

Επειδή  πάντα θα υπάρχουν πολιτικοί που θα έχουν την διάθεση να θυσιάσουν τις ζωές μας για να προωθήσουν την δική τους συντηρητική ατζέντα, η μη σταθερή θέση της Πολιτείας υπέρ της προστασίας των βασικών δικαιωμάτων μας, μας δημιουργεί ανασφάλεια. Και μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν όλες οι ζωές έχουν την ίδια αξία…

Η κύρια αιτία των παιδικών θανάτων στις ΗΠΑ είναι οι πυροβολισμοί. Η υποκρισία περισσεύει όταν ισχυρίζεσαι ότι το δικαίωμα του εμβρύου είναι ιερό αλλά στον χώρο που θα έπρεπε να είναι απολύτως ασφαλή ,στις αίθουσες των σχολείων σου, τα παιδιά σκοτώνονται από την ανεξέλεγκτη χρήση των όπλων. Θεωρώντας την άμβλωση  παράνομη, η κάθε πολιτεία πλέον θα μπορεί να νομοθετεί κατά της πρόσβασης σε ζωτική υγειονομική περίθαλψη αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι ανάλογο κατά της οπλοκατοχής.

Η Πολιτεία λοιπόν θα σε αναγκάζει αν είσαι έγκυος να φέρεις στον κόσμο το παιδί, όμως αυτό το παιδί δεν μπορεί να το προστατέψει  από τους μαζικούς πυροβολισμούς. Όσες θέλουν/έχουν ανάγκη να τερματίσουν μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη θα βάζουν την δική τους ζωή σε κίνδυνο εξαιτίας του νόμου, την ίδια ώρα που ο νόμος προστατεύει την  οπλοκατοχή. Άρα οι ζωές των ανθρώπων που έχουν ανάγκη να βάλουν τέλος σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και των παιδιών που πηγαίνουν σχολείο δεν έχουν αξία αλλά οι ζωές των αγέννητων έχουν.

Αναρωτιόμαστε πλέον τι άλλο μας επιφυλάσσουν. Ποια άλλα δικαιώματα είναι έτοιμοι να διαγράψουν. Την σεξουαλική απελευθέρωση και αντισύλληψη; Τις ομόφυλες σχέσεις; Θεωρούσαμε ότι η ανθρωπότητα έχει καταλήξει οριστικά σε κάποια θέματα όπως  το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση, την ισότητα όλων των ανθρώπων ανεξάρτητα από το φύλο τους ή τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, την ποινή του θανάτου κ.α.  Δυστυχώς συνεχώς ανακαλύπτουμε πως μάλλον όχι.